Ганаруся тым, што я беларуска

У нас з украінцамі агульны вораг.

Шчыра кажучы, я асабіста яшчэ не сутыкалася з варожым стаўленнем з боку ўкраінцаў ці палякаў у сувязі з тым, што я беларуска. Хаця пра такія выпадкі шмат чула і чытала. Што б я зрабіла, калі б з гэтым сутыкнулася? Перш за ўсё, напэўна, вылаялася б, пры ўсёй маёй агідзе да мацюкоў, якая толькі ўзмацнілася ў апошні час. Бо такія эмоцыі нават я не магу стрымліваць.

Потым спытала б: ці ведаюць гэтыя «змагары за справядлівасць», што такое змагацца за сваю краіну 25 гадоў, больш за палову жыцця, сядзець у турме, працаваць у падполлі, быць выгнаным з краіны і прадаўжаць сваю справу нават у самых неспрыяльных умовах, без вялікай падтрымкі і ясных перспектыў?

Ці ведаюць яны, што сёння Беларусь ператварылася ў канцлагер пад акупацыяй з тысячамі палітвязняў, у якім ужо камандуюць нават не беларусы, а расейцы і чачэнцы?

Ці ведаюць яны, што нават у такіх умовах у краіне ёсць людзі (шмат людзей!), якія штодня рызыкую жыццём, але выступаюць супраць вайны і дапамагаюць Украіне па меры сіл і магчымасцяў?

Ці ведаюць яны, што беларускія добраахвотнікі сёння гінуць, абараняючы ўкраінскія гарады часта голымі рукамі і без рыштунку?

Ці ўсведамляюць яны наогул (і палякі, і ўкраінцы), што самі ўскосна вінаватыя ў сітуацыі, якая склалася, бо не чулі шматлікіх папярэджанняў з боку беларусаў, што іх у мінулым горача любімы кантрабандна-гандлёва-эканамічны партнёр Лукашэнка - марыянетка Пуціна і ў нейкі момант з тэрыторыі Беларусі будзе ўчынены напад на Украіну?

Ці яны разумеюць, што заклікаць беларусаў да пратэстаў з усіх сваіх каналаў трэба было хаця б на два гады раней? Што трэба было падтрымліваць дэмакратычныя сілы краіны, а не заплюшчваць вочы на дыктатуру і цалавацца з Лукашэнкам кожнаму (Зяленскі не выключэнне!) прэзідэнту Украіны?

Разумею, што на большасць пытанняў, адказ будзе «не».

Так што мне зусім не сорамна, што я беларуска.

Я ганаруся тым, што я беларуска большая, чым калі-небудзь.

Я люблю ўкраінцаў і раблю ўсё, што ў маіх сілах, каб ім дапамагчы.

Я ведаю, што вораг у нас агульны і што сапраўдныя сябры не здрадзяць.

Я ведаю, што мы выдужаем, перажывем гэта і станем нармальнай дэмакратычнай краінай.

Магчымасцей для гэтага з'яўляецца ўсё больш і больш. І Пуцін, і Лукашэнка сёння актыўна капаюць сабе магілы.

Разам пераможам!

Наталля Радзіна, галоўная рэдактарка сайта Charter97.org, «Фэйсбук»