Беларускія футбалісты разбягаюцца хто куды, а Глеб дорага плаціць за грэх з мінулага

Жнівень 2020 года зрабіў добрую справу.

Беларускія футбалісты разбягаюцца хто куды. Яны вельмі супраціўляліся і ўсяляк рабілі выгляд, што іх сітуацыя ў Беларусі не датычыцца. Але - не. Калі ты не цікавішся палітыкай, то яна зацікавіцца табой, піша кіраўнік «Трибуны» Максім Бярэзінскі.

У гэтым выпадку прыйшла эканоміка. Усё прагназуема - на футбол грошай у таго, што засталося ад дзяржавы, няма. Карміць трэба тых, хто трымае штыкі. Футбалісты ж сталі чужымі для ўсіх. І народ не падтрымалі, і з прапагандай імкнуцца спраў не мець. Праўладны ліст падпісалі не ўсе. А тыя, хто падпісаў, сарамліва адводзяць вочы ўбок. Смеласці заявіць пра сваю пазіцыю не стае, але хаця б на ўзроўні інстынктаў разумеюць, што ўступаюць у нейкае дзярмо.

Але ўвогуле жнівень 2020 года зрабіў добрую справу нават вось для гэтых маўклівых таварышаў з танка. Яны так змагаліся за свае нікому не цікавыя клубы, што пры першым шухеры збеглі куды вочы глядзяць. Еўрапейскія кар'еры і замежныя чэмпіянаты - гэта як раз тое, што трэба цяпер. Тыя, каму хопіць класа, будуць гуляць на прыстойным узроўні і атрымліваць рыначны заробак. І нават зборнай прынясуць карысць. Магчыма, і язык з ж..ы змогуць дастаць.

Гэта, дарэчы, добрая метафара за ўсяго, што адбываецца ў Беларусі. Новае жыццё прынясе пазітыўныя змены нават для тых, хто пакуль не разумее, што прэзідэнтам можа быць чалавек не толькі з прозвішчам, якое пачынаецца на «л» і заканчваецца на «о».

Тыя, хто акажацца непатрэбнымі замежным клубам, праз годзік вернуцца да тых, каго нікуды не ўзялі. Толькі тут ужо не факт, што будзе 16 клубаў у вышэйшай лізе, а столь заробкаў апусціцца да ўзроўню ліштвы. У ідэале - і зусім футбол на нейкі час стане паўпрафесійным. З раніцы папрацаваў на заводзіку - увечар патрэніраваўся.

Паралельна клубы будуць вучыцца зарабляць, а мэнэджары набіваць шышкі. І гэта, дарэчы, будзе ў сто разоў цікавей, чым назіраць, як раскладаецца футбольная біямаса, якая ганяецца ў пошуках лішняй тысячы рублёў. Вельмі смешна, як зараз «Шахцёр» прагінае Стасевіча, які год таму вырашыў крыху падзарабіць на фінішы кар'еры. І адстаўка, і ганьба. Усё як у казках пра прагных людзей. Дзіўны фініш тройчы найлепшага футбаліста Беларусі. Але як ёсць.

На парозе такога ж кепскага фінішу мэнэджарскай кар'еры ў футболе Глеб. Рэжым яго спрытна падчапіў на кручок. Левы паварот на Сурганава забраў жыццё чалавека, але пытанне ўдалося замяць. Вось толькі душа ў гэты момант была прададзеная д'яблу. Цяпер прыйшла гадзіна адплаты – даводзіцца фатаграфавацца з прапагандыстамі і быць нейкім членам нейкага савета. Гэты камень ляціць па нахіленай на поўнай скорасці. У гісторыі застануцца толькі фота ў форме «Арсенала» і «Барселоны». І непрыемны пах, які зыходзіць ад чалавечых якасцей Глеба.

У сённяшнім жыцці няма адценняў шэрага. Тут ёсць белае і чорнае. Зразумела, на якім баку Туміловіч, Хацкевіч, Штанюк, Лухвіч, Шкурын. Яшчэ больш зразумелая гісторыя з Кандрацьевым, Мархелем, Вяргейчыкам. У спісах не значыліся. Яшчэ ёсць трэцяя група. У ёй дзесьці паміж пеклам і раем, напрыклад, боўтаецца Ганчарэнка, які, відаць, вельмі хоча ператрэніраваць усе каманды ў Расеі, дзівячыся пры гэтым, што нейкі дзіўны там мэнэджмэнт. Як быццам калісьці ён быў іншым. Проста раней Ганчарэнка марыў аб еўрапейскай кар'еры, а зараз гэта ўсё адкінута ўбок. Застаецца пажадаць не датрэніравацца да «Ахмата». Там таксама да кантракту з клубам прыкладаецца другі - з сатаной.

Жнівень-2020 пакіне на абочыне многіх. І праз гэта чысцец пройдуць не ўсе. Але калі ў футболе дапаможа рынак, то ў выканкамах і міністэрствах давядзецца браць венік і вымятаць усё смецце ўласнаручна. А потым - перазасноўваць і футбол, і хакей, і краіну ў цэлым.