Анжаліка Агурбаш: Лукашэнка пацярпеў паразу і проста адтэрміноўвае час

Адкрытае інтэрв'ю вядомай спявачкі.

Зорка беларускай і расейскай эстрады Анжаліка Агурбаш у інтэрв'ю праграме сайта Charter97.org Studio X97 расказала пра сваё стаўленне да таго, што адбываецца ў Беларусі, пра герояў беларускай рэвалюцыі і расчараванне ў калегах, а таксама пра тое, як грэчка можа дапамагчы страйку і чаму беларускі ўзурпатар ужо пацярпеў паразу. Вядоўца праграмы – Яўген Клімакін.

Падпісвайцеся на Youtube канал «Хартыі-97» – charter97video. Падзяліцеся відэа з сябрамі. Стаўце лайкі і пішыце каментары.

– Вядомая спявачка, экс-удзельніца групы «Верасы» – і, што для многіх было трохі нечаканым, усё часцей і часцей яна крытычна выказваецца на адрас рэжыму Лукашэнкі. Анжаліка Агурбаш. Добры дзень!

– Добры дзень. Бачыце, у мяне ўжо новая прафесія – крытык, а я проста неабыякавая да таго, што адбываецца. Гэта не крытыка. Я не параўноўваю нават рэжым Лукашэнкі ні з рэжымам Кадафі, ні з іншымі рэжымамі. У нас свая гісторыя, у нас свая праблема, у нас свая бяда, таму вы, напэўна, перабралі трохі з крытыкам.

– Так? Ну, давайце тады не перабіраючы. Скажыце, што вас не задавальняе ў гэтай сітуацыі?

– Я не магу сказаць, што мяне не задавальняе. Я магу сказаць, што мяне больш за ўсё турбуе – гэта рэпрэсіі ў Беларусі і людзі, якія сядзяць у турмах.

Паглядзіце, што адбываецца: найлепшыя з'язджаюць, найлепшыя цяпер пад рэпрэсіямі, у турмах. У мяне два артыкулы, я як на парахавой бочцы і не разумею, што са мной будзе і калі гэта ўсё скончыцца.

Сёння мне тэлефануюць з Ерэвана, з Грузіі, але я не магу нікуды выехаць на канцэрты. У Турцыю не магу выехаць на канцэрты, таму што абвешчаная ў міжнародны вышук, у міждзяржаўны вышук. На мне экстрадыцыя, таму гэта ўсё небяспечна.

– Летась пачалася Беларуская Рэвалюцыя. Ці верыце вы да гэтага часу ў перамогу беларусаў?

– Вядома. Абсалютна. І я мяркую, што мы ўжо перамаглі. Таму што перш за ўсё Лукашэнка ўжо разумее, што ён пацярпеў паразу. Ён проста адтэрміноўвае час. Беларусы адбыліся як нацыя, прачнуўся дух беларусаў, беларускага народа. Гэта самае галоўнае.

І гэта тое, што ўжо не спыніць, і тое, што ўжо не замыліць і не зацерці.

– Вы рэгулярна ўдзельнічалі ў акцыях пратэсту пад амбасадай Беларусі. Гэта праўда, што вы нават некаторых беларусаў, палітуцекачоў дадому да сябе бралі, каб яны начавалі, ці гэта чуткі толькі?

– У мяне была жонка Аляксея Кудзіна з дачкой. Я была ў СІЗА тады, калі яго чакалі, спадзяваліся, што ён выйдзе ўсё ж, да 12-й гадзіны мусілі яго выпусціць. Я пад'ехала, убачыла жанчыну з дзіцем на руках, ужо сонным, 10-я гадзіна вечару была. Я проста спытала: «У цябе ёсць дзе жыць?» Яна кажа: «Так, у сяброўкі». Мы абмяняліся тэлефонамі, потым яна мне проста патэлефанавала і я іх забрала да сябе.

– Што беларуская дыяспара можа цяпер зрабіць?

– А дыяспара робіць. Яна больш за ўсіх робіць. Не офісы, не штабы, а людзі цяпер робяць больш за ўсё. У Маскве, у Расеі нашы беларусы выходзяць, нягледзячы ні на што. Проста збіраюцца на вячэры, на нейкія сяброўскія вечарыны для таго, каб падтрымаць адно аднаго эмацыйна. Я ездзіла да амбасады, таму што дома сядзець не магла: у мяне сэрца, душа раздзіралася.

Вядома, трэба адстойваць свае правы, сваю волю. Гэта адзінае, што я магу сказаць. Нельга супакойвацца, нельга мірыцца з тым, што адбываецца ў Беларусі, нельга мірыцца з тым, што творыць цяпер рэжым Лукашэнкі, што творыць гэтая рэпрэсіўная машына.

Нельга ні ў якім разе здавацца і мірыцца з тым, каб цяпер растварыцца і ўсё знівеляваць. Нельга, каб людзі цяпер: Бабарыка – 14 гадоў, Марыя Калеснікава – 11 гадоў, Максім Знак – 10 гадоў, каб яны ўвогуле засталіся ў гэтай турме на доўгія-доўгія гады, нельга з гэтым мірыцца. Дапамогі, на мой погляд, цяпер няма ніадкуль, людзі самі павінны для сябе вызначыць, як далей яны хочуць быць, жыць, існаваць, зрабіць высновы і не здавацца, змагацца за будучыню, за будучыню сваіх дзяцей, за будучыню Беларусі. Таму што гэта ўсё ў нікуды цяпер ідзе і будзе жахлівым.

– Многія палітыкі, грамадскія дзеячы цяпер заклікаюць беларусаў рыхтавацца да страйку, масавага страйку. Як вы думаеце, ці дзейсны гэта механізм?

– Гэта быў бы вельмі дзейсны механізм, калі б мы ўсе зладзілі Лукашэнку свята непаслушэнства. 90% беларусаў павінны назапасіцца грэчкай, вадой, прадуктамі харчавання і проста застацца дома. Пандэмія ж цяпер. Усе, давайце зробім свята непаслушэнства. Усе, хто не за Лукашэнку: не пускайце дзяцей ні ў школу, ні ў інстытут, нікуды.

Проста сядзем дома і будзем сядзець. З запасамі грэчкі. Нават дапускаю тое, што ён можа і святло, і цяпло адключыць. Але трэба будзе сядзець, каб паказаць яму, ён павінен зразумець, хто за яго, а хто супраць яго, хто яго падтрымлівае, а хто не.

Вось калі б атрымалася такое свята непаслушэнства, якое мы зладзілі б, беларусы зладзілі б, пачынаючы ад працоўных і заканчваючы ўсімі сістэмамі, структурамі бізнэсу і ўсімі пластамі насельніцтва! Вось тады гэта было б дзейсным.

Я абсалютна ўпэўненая, што ёсць смельчакі сёння, смелыя людзі, якія выйдуць у страйк.

– У гэтым сезоне, сёлета запускаецца на беларускай дзяржаўнай тэлевізіі, на канале «Беларусь-1», вядомы «X-фактар». І ў журы там будуць сядзець, ужо здымкі пачаліся: Вольга Бузава, Сяргей Саседаў, зразумелая рэч – гастралёры. І два чалавекі усё ж якія нарадзіліся ў Беларусі: Сярога, вядомы «Чорны бумер», і Руслан Аляхно. Я так разумею, расейскія гастралёры Саседаў і Бузава, таму што грошы не пахнуць і не смярдзяць.

– Для мяне гэта не дзіўна. Я Руслана ведаю даўно, мне шчыра яго шкада. Хоць, ведаеце, у кожнага ж свая ступень сумлення, гонару, годнасці, прынцыпаў жыццёвых, потым нават прафесійнай этыкі. Гэта ўсё сур'ёзна. Вы зразумейце, тут ужо ўсё, што адбываецца ў Беларусі, – гэта ўжо не палітыка. Гэта ўжо па-за палітыкай. Ёсць чалавечы фактар, ёсць чалавечыя якасці.

– А Сярога? Ягоная матывацыя? Вы знаёмыя?

– Вядома. Столькі гадоў мы ведалі Сержыка і, у прынцыпе, з павагай да яго ставіліся, ён быў любімчыкам у людзей. У свой час вельмі яго любілі: «Ух, Сярога – круты пацан гонару, сумлення, ваў». Ну, вось, на жаль... Гэта такія сумныя, на мой погляд, персанажы. Я па-іншаму іх ніяк назваць не магу – сумныя персанажы. Але я ні ў якім разе нікога не асуджаю. Не ў праве. Не маю на гэта права.

– Анжаліка, вы ведаеце, я думаю, многіх уплывовых людзей у Беларусі, у тым ліку багатых людзей. Якія там цяпер настроі ўвогуле, вось у гэтым атачэнні Лукашэнкі?

– Я вырасла на вачах людзей. І палова Беларусі, як мінімум, палова апарату прэзідэнта і ўсіх яго «вертыкаляў», можна сказаць, выраслі на маіх песнях, як мінімум. Усе выдатна мяне ведаюць і любяць, усе да мяне з вялікай любоўю, з вялікай павагай усе гэтыя гады ставіліся. І я цудоўна разумею, што цяпер ёсць такія адданыя рэжыму, адданыя Лукашэнку людзі, але іх няшмат, іх вельмі няшмат.

У асноўным людзі заціснутыя ў абцугі гэтай сістэмы, заціснутыя ў абставіны, таму яны яшчэ больш за нас усіх чакаюць, чакаюць, калі ўпадзе гэты рэжым. Шчыра кажучы, Лукашэнку трэба ўжо сумленне мець і проста папрасіць прабачэння перад людзьмі. Але гэта ж відавочна, што ўжо яму ніхто не верыць, яму ніхто не давярае, яго ніхто не падтрымлівае, ніхто не будзе за яго галасаваць. Ніхто не будзе ўдзельнічаць у ягоных акцыях, ніхто не будзе ўжо жыць і працаваць на карысць ягонаму рэжыму. Няўжо незразумела?

Ну, ён жа не зусім ужо выжыў з розуму. Чалавек павінен жа быў ужо зразумець. Я разумею, што ягонае асяроддзе, цалкам верагодна, магло падносіць яму такую прыгожую карцінку, маглі намаляваць гэтыя 83%, каб яго проста парадаваць. Дапускаю, што ён мог быць недасведчаны. Таму што я трошкі ведаю ягонае кола, блізкае кола на чале з Наталляй Эйсмант і, цалкам верагодна, што яму проста даюць тую інфармацыю, якая не будзе яго раздражняць, якая не будзе яго засмучаць, разумееце? Ён, верагодна, і не валодаў да канца інфармацыяй, можа, і цяпер не валодае. Я не выключаю такой верагоднасці.

Альбо ён такі хітрун і так добра гуляе ўсё, што ён не разумее і не ведае, ці то сапраўды нейкай iнфармацыяй не валодае ўвогуле. Чорт ведае што адбываецца цяпер. Вось рэальна проста дурдом і як бы ўвогуле незразумела.

– Анжаліка, з беларускіх палітыкаў, грамадскіх дзеячаў, хто для вас на сёння з'яўляецца аўтарытэтам?

– Перш за ўсё людзі, якія сапраўды даказалі жыццём сваёй, сваім лёсам, што яны сапраўдныя патрыёты Беларусі, за Беларусь, за беларусаў. Гэта Мікола Статкевіч, Павал Севярынец, Уладзімір Някляеў, якога загасілі вельмі моцна ў свой час і палітычна, і творча. Віктар Бабарыка, Максім Знак, Марыя Калеснікава, якія не здаюцца і цяпер паводзяць сябе выдатна, проста вельмі годна. У нас шмат годных людзей. Я вось такім людзям веру.

Я абсалютна ўпэўненая ў тым, што будучы прэзідэнт Беларусі павінен быць сапраўдным патрыётам сваёй краіны, ён павінен усім сэрцам, кожнай сваёй клеткай любіць Беларусь і беларусаў перш за ўсё, а потым ужо ўсё астатняе.

– Анжаліка, я да запісу нашага інтэрв'ю перагледзеў усе інтэрв'ю, якія вы далі, у якіх вы каментуеце сітуацыю ў краіне і чытаў каментары ў тым ліку. Натыкаўся на каментары наступныя: «Анжаліка ездзіла, спявала на канцэртах, дзе Лукашэнка быў, а цяпер яна супраць». Што вы адказалі б гэтым людзям?

– Тое, што я спявала на канцэртах, не значыць, што я спявала для Лукашэнкі і ў імя Лукашэнкі. Слухайце, я артыстка, мяне запрашаюць на мерапрыемствы, я адна з найлепшых артыстак Беларусі і ў Расеі вядомы чалавек. І я выступала не толькі на канцэртах, у якіх удзельнічаў Лукашэнка. Я выступала перад прадстаўнікамі практычна ўсіх краінаў і народаў: і на закрытых мерапрыемствах, і на самітах, і на пратакольных мерапрыемствах. Гэта нармальна. Бо ў нас касцяк артыстаў, што ў Расеі, што ў Беларусі – дзясятак знакавых, значных артыстаў, якія абавязкова прысутнічаюць на ўсіх знакавых, значных мерапрыемствах: і дзяржаўных, і камерцыйных. Таму гэта проста выгадна людзям, якія хочуць цяпер наважыць нейкія няісныя цэтлікі на мяне, на іншых людзей, замест таго, каб падтрымаць, замест таго, каб наадварот пляскаць і сказаць: «Малайчына!»

Я адна з нямногіх, калі не скажу, што адна з усяго творчага пулу, што датычыцца маёй прафесіі, так адкрыта жорстка і так стабільна называла рэчы сваімі імёнамі. Я ўвесь час была дзёрзкая. Я ўвогуле не разумею, яшчэ раз паўтаруся, не разумею, адкуль у некага вось гэта ў свядомасці, што я спявачка Лукашэнкі, што я фаварытка Лукашэнкі. У свой час я з'язджала з канцэрту ў Александрыі, казала музыкам «разварочваемся і з'язджаем», калі мне нешта не падабалася. Да мяне падбягаў рэжысёр (тады яшчэ Канаплёў быў кіраўнік справамі прэзідэнта, і вось гэтыя канцэрты былі ў Александрыі) і казаў: «Ты нават да Магілёва не даедзеш». Я адказвала: «Даеду, усё нармальна».

Мяне ж заціснулі ў Беларусі таксама вельмі моцна. Нацыянальная школа прыгажосці, якая да гэтага часу існуе, я ж яе прыдумала. Але потым мяне адхілілі ад гэтага праекту, таму што, калі пачаўся рамонт у школе прыгажосці, натуральна, я не магла мірыцца з каштарысамі, я за ўсё адказвала. Столі падвесныя, якія 10 даляраў за квадратны метр, лічыліся там за 110. Я яшчэ пабегала, пакукарэкала. Мне кажуць: «Анжаліка Анатольеўна, давайце мы вас проста ў мастацкія кіраўнікі перавядзем, а мы ўжо самі з дырэктарам офіса...» Але я адказваю за ўсё адразу і нясу за гэта адказнасць. Мне тады Лукашэнка сказаў: «Ох, цяжка табе будзе, нялёгка, цябе зжаруць». І мяне рэальна тады хоп-хоп-хоп, ну, і потым заціснулі, зжэрлі. Я была вельмі непакорлівай, дзёрзкай.

І гэта ўсе выдатна ведаюць. Лукашэнка ніколі не ўдзельнічаў у маім жыцці, у маім лёсе, у маёй творчасці. Акрамя перыяду, калі я была салісткай ансамбля «Верасы», працавала тады афіцыйна ў дзяржаўнай філармоніі, гэта было ўсяго 5 гадоў майго жыцця, я заўсёды самастойна зарабляла.

– Калі асабіста для вас быў пройдзены гэты пункт незвароту і вы зразумелі, што ўсё, на гэтыя мерапрыемствы ездзіць немагчыма?

– Даўно, таму што нават у рэдкія мае прыезды ў Беларусь я разумела, што адбываецца чорт ведае што. Нават датычна культуры нашай, канцэртаў. Гэта ж быў жах, гэта была цэнзура, гэта нейкія людзі з адміністрацыі. Быў такі персанаж, ён цяпер ёсць, прабачце, я, можа быць, не зусім карэктна, але акрамя як персанаж гэта назваць ніяк не магу. Быў такі персанаж і ёсць: Дрыга (намесніца міністра культуры – заўв. Charter97.org), якая пастанаўляла, каму быць, каму не быць, каму спяваць, каму не спяваць, каму як выходзіць на сцэну.

– Вы згадалі Уладзіміра Някляева, і я вось пра што падумаў. Ён жа ў няміласці даўно ўжо, на ягоныя вершы вы песні выконваеце, прычым выконвалі, прыязджаючы, гэтыя песні, нават калі ён ужо ў няміласці знаходзіўся. Вам неяк намякалі, прасілі зняць з праграмы гэтыя песні ці не было такога?

– З Валодзем Някляевым я маладая была, дурная яшчэ, неспрактыкаваная. Ён жа дарослы. Ён быў старшынёй Саюза пісьменнікаў Беларусі, паважаным чалавекам. Я мяркую, што Валодзя Някляеў геніяльны. Круцей за яго ніхто так не піша на беларускай мове. Ніхто. Тыя песні, якія ён напісаў, яны проста народныя. У маім рэпертуары куча песняў Уладзіміра Някляева.

Я тады была дурная, я ўвогуле не разумела, калі ён казаў, што Лукашэнка злачынца. Ён казаў: «Вось паглядзіце, ён здзейсніць злачынства перад беларусамі. Таму што ён нармальных беларусаў з нармальнай рэпутацыяй ператворыць проста ў калгаснікаў». Я казала: «Як? Адзін чалавек хіба можа ператварыць усю краіну і ўсіх нас у калгаснікаў рэпутацыйна, іміджава і гэтак далей?» Уяўляеце, атрымалася, атрымалася.

І ў свой час Валодзя, вядома, быў побач з Лукашэнкам, але потым ён ад яго і «атрымаў». Чым бліжэй да Лукашэнкі хтосьці знаходзіцца – тыя больш за ўсё потым па галаве і атрымліваюць. Валодзя Някляеў не першы і не апошні. Мне вельмі шкада, таму што з ім вельмі жорстка тады абышліся. Ён страціў здароўе перш за ўсё. Я з ім сустракалася тут, у Маскве, ён прыязджаў: «Анжаліка, трэба нешта рабіць з тым, што адбываецца». Я тады ўжо пасталелая была, казала: «Валодзя, няма рэсурсаў. У цябе што, ёсць рэсурсы цяпер загасіць Лукашэнку?»

– Як вы мяркуеце, вось на сёння можна быць па-за палітыкай, незалежна ад таго, дзе ты: у бізнэсе, у нейкіх дзяржструктурах, артыст ты, мастак. Можна?

– Вядома, можна, але, натуральна, калі ты любімчык улады, любы, я не кажу цяпер пра Беларусь. Усіх таленавітых людзей, усіх знакавых артыстаў заўсёды песцілі, і заўсёды яны былі ў прэвалявальнай ступені аблашчаныя любой уладай. Вось таму. Але ёсць сапраўдныя творчыя людзі, бунтары, якія па-за любых палітычных сістэмаў, структураў. Яны займаюцца толькі творчасцю, але іх вельмі мала. Усё роўна мы ўсе ў сістэме.

Шоу-бізнэс – гэта ж таксама сур'ёзная сістэма. Трэба гуляць паводле пэўных правілаў. Палітыка – гэта ўвогуле вельмі цяжкая рэч. Калі ты прыходзіш у вялікую палітыку, ты павінен ужо разумець усе рызыкі і тут ужо жывым бы застацца. З табой павінна быць магутная каманда і рэсурсы, з якімі ты можаш змагацца. На жаль, цяпер няма такой сілы, якая магла б пазмагацца з Лукашэнкам, не атрымалася.

Была надзея ў нас на аб'яднанне ўсіх дэмакратычных сілаў, усіх. І мы чакалі гэтага ад Святланы Ціханоўскай, калі яна толькі пераехала мяжу і апынулася ў Вільні. Мы ўсе чакалі, што яна нас усіх аб'яднае, нас усіх згуртуе ў адну магутную сілу. Я ж цэлы год кажу: хлопцы, у нас адзіны шанец – згуртавацца ўсім, аб'яднацца ў адзін магутны фронт, стаць перад народам усім знакавым і значным людзям, і тады толькі можна вывесці Лукашэнку на нейкую гутарку, на размову і на нейкае дзеянне і процідзеянне.

– Як вы разумееце, што беларусам неабходна рабіць у гэты няпросты час?

– Слухаць сваё сэрца, душу, рабіць паводле гонару, сумлення. Не страчваць надзею.

Блізкім, родным людзям нашых палітвязняў захоўваць спакой. Ні ў якім разе не адчайвацца.

Людзям, якія знаходзяцца ў турмах, трэба проста максімальна захоўваць сябе, не лезці на ражон. Людзям унутры Беларусі, заціснутым цяпер рэпрэсіўнай машынай, таксама не лезці на ражон. Захоўваць свае сілы.

Я абсалютна ўпэўненая ў тым, што нарасце магутная крытычная маса, якая дасць нейкі пасыл. І гэта ўжо будзе не дзвесце тысячаў чалавек, а мільёны людзей, якія выйдуць на вуліцу і проста змятуць усё дрэннае, што павінна быць ужо даўно змеценае з твару беларускай зямлі.

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]