Убывай!

Луканоміка знізілася на самым нечаканым прадукце.

Мы дасягнулі апагею ў такой ступені, што самі «ябацькі» неўзабаве вынесуць таракана на вілах з ягонага палаца.

Не вытрымліваюць нават трохпрацэнтныя людзі з калгасу, якія ў адкрытую называліся ягоным электаратам. «Тэхніка стаіць без запчастак, а яны купляюць сабе канапы, тэпцікі і посуд», - кажа рабочы.

Недальнабачнае кіраўніцтва. Даўным даўно трэба квіткі на самалёт купляць і ўцякаць як мага хутчэй. У лодцы, што тоне, канапы дакладна не ўлезуць, ды і дробныя прызначэнцы наўрад туды трапяць.

У дзень калі ўсё спыніцца, а гэты дзень настане, таракан ні пра каго не ўспомніць. Бо яму заўсёды важна было выратаваць толькі сваю шкуру і ён ахвяруе кожным, хто яго цяпер так упарта затуляе, робячы выгляд што на прадпрыемствах «ўсё спакойна».

Але ўсе мы бачым, што гэта далёка не так. Выплаты моцна зніжаюцца, маркіроўка прадукцыі прадпрыемстваў, якія трапілі пад санкцыі, змяняецца пад левыя канторы, а пра цэны я наогул маўчу. Бульба падаражэла аж на 188%. Гэта абсурд: самая танная бульба ў Беларусі - імпартаваная з Пакістана. Гэта значыць, танней купіць бульбу, якую правезлі за 4 195 км. У гэты цану ўключана лагістыка і збор гандлёвага пункту, плюс прыбытак. Луканоміка ўпала на самым нечаканым прадукце.

Былому калгасніку, дзіўным чынам трапіўшаму не ў сваё крэсла, цяпер нават яго хваленыя калгасы нельга даверыць. Усе да чаго датыкаецца дыктатар, прымае дэструктыўны характар. Яго страх - гэта мы, простыя рабочыя. Трактарысты, рабочыя, офісныя супрацоўнікі - ды хто хочаце. Яго рэальная пагроза - страйк. Санкцыяў ён, як і «Ковід», не бачыў, хоць і адчувае максімальна на сваёй шкуры. Але ён бачыў натоўпы рабочых і чуў гучнае: «Ідзі, прэч! Пайшоў на сухі лес ...! Убывай».

Гэта яго самая страшная фобія: рабочы з гаечнымі ключамі перад палацам. Яго страх вельмі хутка стане непазбежнай явай.

Пратэсты беларускіх працоўных убачыў увесь свет. Страйкавы рух, стаў навінкай для беларусаў, але ён развіваецца з неймавернай хуткасцю. Сюрпрызаў для ўзурпатара будзе вельмі шмат. Ён загнаны на міннае поле, дзе штодня здзяйсняе памылкі.

Нам жа трэба прыняць як факт: агульнанацыянальны страйк здарыцца ў кожным выпадку. Для яго гэта - непазбежная кара, для нацыі гэта - велізарны крок наперад. Важна быць гатовым маральна і матэрыяльна. Стварыце недатыкальныя запасы прадуктаў і фінансавую падушку ўжо цяпер.

Страйк можа здарыцца ў кожны момант. Мы ведаем толькі тое, што рабочыя стануць адзін за аднаго ў кожным выпадку. Вораг у нас адзін. Патрабаванні праз год нязменныя: вызваленне ўсіх незаконна асуджаных, новыя сумленныя выбары без Лукашэнкі. Гэта зменіць наша ўспрыманне, гэта зменіць краіну, гэта зробіць нас яшчэ больш моцнымі і свабоднымі. Страйк - гэта наш новы брэнд, які проста асуджаны на поспех.

Страйку быць!

Арцём Чэрнікаў, спецыяльна для тэлеграм-канала «Баста!»