Прафесар псіхалогіі: Рухнуў астатні бастыён надзеі на тое, што ўсё пад кантролем

Дасягаюць людзі свабодныя, а несвабодныя ледзь выжываюць.

Уладзімір Янчук – пра наступствы «зачысткі» грамадства. На прыкладзе беларускай каманды ў Токіё.

- Стала зразумелая стратэгія ўлады, абумоўленая недарэчнымі ўяўленнямі аб тым, што крыніца ўсіх яе «бед» - наяўнасць іншадумства ў інфармацыйнай прасторы і розных нефармалаў, выкараніўшы якіх усё сцішыцца і вернецца на сваё месца. Пасыл таксама добра вядомы - ёсць чалавек - ёсць праблема. Няма гэтага - няма праблем, - піша Уладзімір Янчук.

Пры гэтым, папярэджвае доктар псіхалогіі, ва ўладаў ёсць рызыка застацца толькі з упадабанымі прыхільнікамі і адэптамі: «Галоўнае - абы ціха». Быццам бы мара кожнага дыктатара, але...

- Відавочна ў ідэолагаў, прапаведнікаў гэтай лініі, з адукацыяй слабавата. А што ў дасягненнях галоўным з'яўляецца чалавечы чыннік, ім і няўцям.

У якасці прыкладу прафесар падае найбольш свежы і адчувальны - Алімпіяду ў Токіё:

- І вось ужо чарговая нараду з нагоды адсутнасці медалёў і завісанне ў самым канцы спісу з суседствам не вельмі зручным для самалюбнага галоўнага правадыра, які настолькі ганарыцца клопатам пра спорт. І няўцям яму, што грашыма тут справа не абыдзецца.

На думку псіхолага, дэманстрацыя ўладамі стаўлення да людзей, у тым ліку і да спартоўцаў, мае сваю цану:

- Калі аб людзей «ногі выціраць», то застанешся з «анучамі», а не з людзьмі, здольнымі да вышэйшых дасягненняў. Бо ў іх сіла духу! А ў зламаных - адсутнасць гэтага. І ніякай фінансава-палачнай помпай яе не здабудзеш.

Так што прыехалі. Паваліўся апошні бастыён надзеі на тое, што ўсё пад кантролем. Няма яго. І пры такім аўтарытарным рэжыме быць не можа ў прынцыпе! Дасягаюць людзі свабодныя, а несвабодныя ледзь выжываюць.