«Намеснік міністра роў, як бялуга»

Беларусы перад 9 траўня здабылі яшчэ адну сімвалічную перамогу над рэжымам.

9 траўня ўжо заўтра.

Сімвалічная перамога ўжо за намі. Пасля няскладных апраўданняў і істэрыкі ў жывым эфіры - ветэранам усё ж зробяць выплаты (700 і 1700 рублёў), піша тэлеграм-канал «Нік і Майк».

Да позняй ночы на месцах заставаліся работнікі банкаў і аддзяленняў «Белпошты», чакалі спісаў на залічэнне сум. Самая сапраўдная начная ганьба і агонія. Намеснік міністра роў, як бялуга. Толькі наўрад ці гэта выратуе яго ад трэцяй часткі марлезонскага балета - чыстак у міністэрстве працы і пошуку там таемных агентаў, ворагаў і сабатажнікаў. А сабатажнік - ён на самым версе. Знішчыць сістэму кіравання, якая ўмее генераваць простыя ініцыятывы без указання зверху - гэта вяршыня кіраўніцкага непрафесіяналізму.

Але мы вернемся да 9 траўня.

Хваля пабедабесія, паказухі і прымусу зашкальвае. Святкаваць трэба ў адзіным парыве, масава, адзіным строем з адзіным лозунгам - гэта зноў-такі пераўвасабленне ў нацыскую Нямеччыну. Нават лозунг-трыптых, у якім, вядома, не абышлося без «Адна Беларусь!» або «Ein Reich!» і той скапіявалі.

Асабліва дастаюць узмоцненыя захады бяспекі ў месцах, «зацверджаных для масавых гулянняў» - КПП, агароджы, аусвайсы і надгляды. Вам самім не смешна - прымусова зганяць людзей на некалькі агароджаных пляцовак пад узмоцненай аховай? І «людзі», як раз самыя лепшыя людзі горада - сілавікі з сем'ямі па грамадзянцы і ўжо амаль рабы з дзяржпрадпрыемстваў. Сабакі, дарэчы, будуць тыя самыя нямецкія аўчаркі. Кулямётаў толькі не стае, хоць іх задачу выканаюць снайперы на дахах.

І хто тут большасць, а хто ў абложанай крэпасці? Свята ў канцлагеры для адміністрацыі канцлагера.

А большасць - гэта мы, хто не будзе браць удзелу ў гэтым здзеку з памяці, подзвігаў і гісторыяй, а выбралі свабоду. І мы не хочам мець нічога агульнага з шалёным аграфюрар, які ўзурпаваў і паразітуе на подзвігу, да якога ні сам ён, ні нават сям'я не маюць ніякага дачынення. Нагадаем, што ўсё з дакладнасцю наадварот. Але свой вялізны партрэт верхавод у музеі Вялікай Айчыннай вайны ў Менску павесіў, прымудрыўшыся нават гэта месца загадзіць сабой і пацешным фельдмаршальскім мундзірам ад лепшых стылістаў вермахта.

Дарэчы, дзед, пакуль не позна запраў самалёт і ляці ў Маскву. Таджыкістан ужо там. Хоць як табе ляцець? Ты ж учора з пенай у рота крычаў, што няма ў «тваёй Беларусі сяброў», так сітуацыйныя... Гэтыя словы ў Крамлі пачулі. Няёмка выйшла.

Яно і праўда, у «тваёй Беларусі» сяброў няма, а кожнага фюрэра, хай нават дробнага, баязлівага і калгаснага, чакае свой Нюрнберг або Гаага. І хунту таксама. Хоць не табе дарога ў Карлсруэ. Але геаграфічна гэта ўсё ў адным кірунку - на сметнік гісторыі. І цябе гэтаксама ніхто не будзе шкадаваць, як і тваіх дарагіх сяброў, якіх ты ўчора пайменна ўспомніў - Мілошавіча, Кадафі, Хусэйна. Што, часта ездзяць у госці па начах? Не хвалюйся ў сусветным бестыярыюме ты дакладна сабе месца заняў. Мы нават партрэт з музея туды перанясём, у гэтую залу сусветнай ганьбы.

Мы будзем святкаваць інакш. Гэта наша Перамога. Наш ідэнтыфікатар - адмысловая ўсмешка і цеплыня ў вачах.

Пераможам фашысцкую гадзіну! Ніколі больш!