29 сакавiка 2024, Пятніца, 18:29
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Дабазарыўся

63
Дабазарыўся
Ірына Халіп

Лукашэнка пазбавіўся ўсіх сваіх цацак.

А калісьці «Славянскі базар» не меў ніякага дачынення да рэжыму ды існаваў паралельна з дзяржавай, не перасякаючыся з ёй ні ў адным пункце. Яго прыдумаў Радзівон Бас, чалавек, які яшчэ ў часы СССР умудраўся праводзіць у Віцебску джазавыя фестывалі - «Віцебскую восень» і «Парад дыксілендаў».

Уласна, «Славянскі базар» быў прыдуманы для таго, каб не прастойваў будынак Летняга амфітэатра, пабудаваны адмыслова для фестывалю польскай песні ў Віцебску. Ці варта казаць, што гэтым фестывалем таксама кіраваў Бас, як і «Чырвонай гваздзіком», і «Веснавым балем»? Калі фестываль польскай песні спыніў сваё існаванне, амфітэатр рызыкаваў стаць закінутым. І тады Бас прыдумаў эстрадны «Славянскі базар». Знайшоў партнёраў ва Украіне і Расеі, знайшоў спонсараў - і фестываль адбыўся. Так, смешны, папсовы, наіўны, але ў той жа час - паспяховы, прыкметны, знакавы.

А потым прыйшоў самазванец, які падумаў, што ўсё тут належыць яму: і зямля, і чужыя ідэі, і бізнэс, і людзі. Абвясціў, што цяпер гэты фестываль будзе праходзіць пад яго ідэйным кіраўніцтвам, і за некалькі гадоў «Славянскі базар» ператварыўся ў звычайную тусоўку расейскай папсы, якая выязджала ў Віцебск, як на лецішча, дзе за паглынанне шашлыкоў і харавыя п'яныя спевы яшчэ і грошы плацяць. Дарэчы, тое ж самае самазванец зрабіў і з прэміяй «За духоўнае адраджэнне», якую прыдумала прадпрымальніца Алена Скрыпель зусім прыватна. Першы раз цырымонія ўзнагароджання прайшла яшчэ ў свабоднай Беларусі ў 1994 годзе, а ўжо потым на яе наклаў лапу Лукашэнка. У выніку атрымаўся той жа «Славянскі базар», толькі яшчэ больш убогі.

Калі Радзівон Бас захварэў і апынуўся ў інвалідным вазку, дзяржава на знак прызнання яго заслуг пабудавала ля пад'езда пандус. Праўда, забыла пра тое, што ў доме няма ліфта, і з трэцяга паверху да пандуса Бас ўсё адно не дабярэцца. Ён памёр у 2017 годзе, а шоў прадаўжалася, драбнела да ўзроўню палявых мышэй.

Зараз, зрэшты, цацка зламалася наогул: на «Славянскі базар» адмовіліся ехаць усе хоць трохі вядомыя выканаўцы. Вядучыя таксама адзін за адным адмаўляюцца ад удзеле ў фэсце. Мабыць, да ліпеня шчыгрынавая скура «Базару» сціснецца да сольнага канцэрту Саладухі, куды будуць зганяць працоўных, абяцаючы адгул.

Гэта адбываецца цяпер з усімі лукашэнкаўскімі цацкамі, якія ён адабраў у стваральнікаў, у грамадства, у прафесіяналаў і гадамі насычаў іх сваім хамскім духам. Пагналі паганай мятлой з «Еўравізіі», бо самазванец надумаў аддаць права выбару выканаўцам ідэолагам, а не прафесійнаму журы і гледачам. Перанеслі ў іншую краіну чэмпіянат свету ў хакеі, і ніякія супольныя гулянкі са спартовым ашуканцам Рэнэ Фазелем не дапамаглі. Як не дапамагла і ракіровачка ў НАК з сынам Віцем - Міжнародны алімпійскі камітэт яшчэ ў снежні забараніў абодвум наведваць Алімпійскія гульні. Прычым МАК хацеў не помсты, а справядлівасці, і ў канфрантацыю не ўступаў: увёўшы санкцыі ў дачыненні да таткі з сынам і яшчэ некалькіх спартыўных чыноўнікаў, тым не менш дапусціў на гульні дзяржаўны сцяг. Ім бы прыціхнуць і радавацца, што сваё чырвона-зялёнае палотнішча ўсё ж такі працягнулі, - дык не ж, распачынаюць крымінальную справу супраць Аляксандры Герасімені і Мікалая Апейкіна. І цяпер, відавочна, нашы спартоўцы ўсё ж паедуць у Токіё пад нейтральным сцягам. А на наступныя Алімпійскія гульні - вядома, пад бел-чырвона-белым.

А ўсяго і трэба было - сысці ціха, не ставіць у ружжо сілавікоў, не помсціць дробна і паскудна ўсяму народу, не забіваць, не пасылаць цывільных вертухаеў зразаць стужачкі. Сабраць торбу, зайсці па верную сяброўку, сказаць ёй «ну што, Лідка, паехалі дадому?». І глядзець сабе «Еўравізію» па тэлевізіі, калі пашанцуе.

А цяпер усе ўлюбёныя цацкі адбіраюць. Так заўсёды бывае, калі да мірных дзяцей у пясочніцы лезе біцца вялікаўзроставы пераростак, пачынае забіраць у іх цацкі, кідацца пяском і крычаць, што гэта ягоная тэрыторыя і ён тут гаспадар. А калі яму дадуць кухталя добранька - застаецца адзін, сярод пяску і сабачых какешак. І заслужана.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 63

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках