За спінай усё гарыць, а яны ловяць рыбу

Чаму беларускія ўлады - гэта рыбак са Слуцка.

Telegram-канал «Лісты да дачкі» пракаментаваў спробы ўладаў таргавацца з Захадам:

- Беларускія ўлады апынуліся ў становішчы гульца, якому, каб застацца ў гульні, трэба ўвесь час падвышаць стаўкі. Раптам супраціўнік не вытрымае і скіне карты. Таму што больш разлічваць няма на што. З парай двоек шмат не нагуляешся. Нарэшце, пасля 2010 года ўсе так і спрацавала. Набралі закладнікаў, потым адпусцілі, па выніку выйшаў сапраўдны здабытак. Ну, сапраўды, не адпускаць жа зараз Ціханоўскага, Бабарыку або Калеснікаву.

Але, вядома, вельмі неадназначна, што цяпер ад мінулых схем для ўладаў будзе нейкая карысць. Па-першае, таму што ўсё зайшло занадта далёка, і рэпутацыя беларускіх уладаў апусцілася ў абсяг адмоўных велічынь. З імі і без санкцый ніхто не хоча мець агульных спраў, як Helm AG, якая прыпыніла кантракты з Гродна Азот або кампанія Yara, якая ўсё ніяк не спяшаецца падпісаць новы кантракт з Беларуськаліем. Занадта заразнымі сталі беларускія ўлады. Можна такое падхапіць, што ніякія піяр-агенцтва не вылечаць.

А па-другое, і ў галоўнае, бо ёсць пэўная розніца паміж становішчам у 2011 годзе і цяпер. Таму што пры ўсіх крызісах, дзесяць гадоў таму мала хто сумняваўся ва ўстойлівасці і надзейнасці становішча беларускіх уладаў. А калі ўлада ўсё адно ў бліжэйшай будучыні нікуды не дзенецца, дык, як ні прыкра, а дамаўляцца з ёю трэба.

А цяпер замест устойлівасці і надзейнасці мы маем перманентны крызіс, які для беларускіх уладаў ператварыўся ў лад жыцця. І ў светлую, а галоўнае - у далёкую будучыню яны ўжо нават самі не вераць.

Напэўна ты глядзела ўчора відэа з рыбаком са Слуцка? Так, мне здаецца, гэта проста ідэальная метафара, якая апісвае становішча беларускіх уладаў. За спінай усё гарыць, а яны ловяць рыбу.