Як перамены распляжылі «стабільнасць»

Рэжым прабіў чарговае дно.

Калісьці параза Ямайкі ад Аргенціны на чэмпіянаце свету ў футболе з лікам 0:5 стала падставай для стварэння песні з рэфрэнам «Які боль». Складана нават уявіць сабе, як паэты маглі б адрэагаваць на вынік матчу Бельгія-Беларусь, піша «Салiдарнасць».

І вось што цікава: цяперашнія ўлады заўсёды з задавальненнем прымазваюцца да поспехаў спартоўцаў. Затое, калі здараюцца правалы, «мудрае» кіраўніцтва краіны робіць выгляд, што яно ні пры чым.

Напраўду, вельмі нават пры чым. Адміністрацыя Лукашэнкі зрабіла Беларускую федэрацыю футбола падкантрольнай структурай яшчэ ў мінулым стагоддзі, за што тую ледзь не выгналі з УЕФА. Але ў апошні момант удалося зрабіць выгляд, быццам бы БФФ засталася незалежнай грамадскай арганізацыяй, у дзейнасць якой улады не ўмешваюцца.

Не так даўно нацыянальная каманда Бельгіі перажывала не найлепшыя часы і не магла прабіцца на топ-турніры з 2002-га да 2014-га. Вы здзівіцеся, але яна каціравалася ніжэй за каманду Беларусі (57-е і 38-е месцы адпаведна ў рэйтынгу ФІФА за 2010-га).

Але бельгійцы выбралі шлях пераменаў, а нашы спартыўныя (і не толькі) кіраўнікі - «стабільнасць». У выніку цяпер «чырвоныя д'яблы» ўзначальваюць згаданы рэйтынг, а «чырвона-зялёныя» з'ехалі ў канец першай сотні.

Пры ўсёй прорве ў патэнцыяле аўторкавы 0:8 - гэта дасягненне, якое наўрад ці было б магчымае без тытанічных намаганняў уладаў Беларусі. Спачатку яны паставілі кіраўніком БФФ чалавека, які мае да футбола вельмі аддаленае стаўленне, артылерыста Уладзіміра Базанава. Яго перакінулі на федэрацыю наўпрост з палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу.

Уладзімір Базанаў, у сваю чаргу, прызначыў галоўным трэнерам нацыянальнай каманды Міхаіла Мархеля, які да гэтага з дарослымі камандамі на сур'ёзным узроўні не працаваў. З якіх прычын новы шэф БФФ спыніў свой выбар на адмыслоўцу, які нават у Беларусі праходзіў па катэгорыі «сярэдняй рукі», так і засталося загадкай.

Мархель праваліў абедзве галоўныя задачы на 2020-ы, уключаючы ўпушчаную унікальную магчымасць трапіць у фінальную частку чэмпіянату Еўропы праз плей-оф Лігі нацый. Аднак кантракт з трэнерам-няўдачнікам быў падоўжаны.

Адзінай відавочнай «годнасцю» Базанава і Мархеля з'яўляецца іх лаяльнасць цяперашняму кіраўніку Беларусі. Невыпадкова абодва засвяціліся на інаўгурацыі Лукашэнкі.

Але на футбольным полі гэта якасць, як высветлілася, цэніцца невысока. Што і прадэманстравалі бельгійцы, якія напаўрэзервовым складам размазалі падапечных Мархеля па газоне.

Сімвалічна, што гаспадары выйшлі на гульню ў майках «Футбол - за перамены». Тым самым яны падтрымалі акцыю супраць парушэння правоў чалавека ў Катары, але адначасова і ў беларускі кантэкст упісаліся.

Наш жа «стабілізец» прабіў чарговае дно. І відавочна не апошняе.