26 красавiка 2024, Пятніца, 0:26
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Хто падасць на рамонт правалу?

15
Хто падасць на рамонт правалу?
Уладзімір Халіп

Сістэма дала збой, не працуе.

Задумы ў рэжыму грандыёзныя. Усё выглядае так, быццам у спісанага ў архіў хакеіста раптам адкрылася другое дыханне. Вось цяпер як размахнецца, як шарахне! І ўвесь свет застыне ў здзіўленні: Ды няўжо гэта той самы лузер, які мінулым летам саступіў на галоўных выбарах?..

Паводле версіі ўлады трыумф амаль побач. І толькі дзве акаянныя перашкоды не дазваляюць разгарнуцца ва ўсю моц. Першае — катастрафічная адсутнасць грошай. Яшчэ летам Мінфінансаў пастаўляла быццам бы цалкам аптымістычныя зводкі. А разлічыліся з АМАПам і ГУБАЗіК за цяперашнія карныя паслугі, аплацілі неадкладныя пазыкі, і выявілася раптам неймаверных памераў дзірка ў бюджэце. Скрозь яе ўжо выразна праглядаецца дэфолт. І калі ў тэрміновым парадку не перахапіць дзесьці тры мільярды ў цвёрдай валюце, могуць узнікнуць самыя непрыемныя наступствы. Аднак адкрываць крэдытную лінію ў такой сітуацыі ніхто не спяшаецца. А таму даводзіцца зноў ляцець усё туды ж — у Сочы.

А другая перашкода імкліваму адраджэнню гэтай сістэмы - хранічная няўдача. Нешта ўсё ж зламалася ўнутры. Сістэма дала збой. Не працуе. Няма ранейшага нахабства і гатоўнасці ісці напралом. Паўгода ўсенароднага супраціву зрабілі сваю справу. За аўтамат хапаюцца не ад добрага жыцця. З нахабнага да крайнасці рэжыму грамадзяне свабоднай Беларусі збілі пыху. І нават адкрыты тэрор і поўнае беззаконне сітуацыю ўжо не ратуюць. Уся гэтая камарылля ўпэўнена ідзе сваім шляхам - ад правалу да правалу. І якое ж тут выйсце? Ды ніякага - толькі ў Сочы.

Напярэдадні гэтай лыжна-саннай сустрэчы ў інфармацыйнай прасторы ўзнікала нямала здагадак пра мэты візіту. Вось ужо загадка, што і як ён там будзе клянчыць. Своечасова было нават кампетэнтнае паведамленне пра тое, на якой вышыні над узроўнем мора пройдуць лёсавызначальныя перамовы просьбіта, які ўшчэнт саступіў і таго, у чыіх учэпістых руках цяпер катастрафічна скараціўся ланцужок. Узрушаючая інтрыга!

І вось яны сустрэліся, нарэшце. Без помпы, без гальштукаў. Не ў афіцыйнай зале, а ў горнай хатцы нейкага таварыша Пуціна. Ніякіх намёкаў на пратакол. Проста і нават да крайнасці спрошчана. Быццам бы выпадкова сышліся дзесьці на вузкай сцежцы двое мінакоў, пагаманілі папросту аб тым, аб гэтым, ды і вызначылі, а чаму б заадно і паабедаць? Але гэтая занадта дэманстратыўная прастата толькі падкрэслівала мудрагелісты чэкісцкі ход.

Перш за ўсё, хто такі гэты гаспадар сціплай хаткі, засыпанай снегам? Ды ўжо як бы там ні было, а легітымны кіраўнік краіны, які пацвердзіў свой статус у нядаўняй электаральнай кампаніі. А хто такі яго візаві? Відавочны просьбіт, на выбарах пераканаўча саступіў. Аднак з некаторых прычын Крамлю пакуль яшчэ патрэбны. А таму такая вось ашаламляльная прастата. Ніякіх пратаколаў! Нават два сціплыя сцяжкі на стале паставіць падчас здымкі не знайшлі час. Прыезджы ўсё гэта прыкмеціў. Але абурэнне паспрабаваў схаваць. А ў дадатак яшчэ і пуцінскія банальнасці пачаў старанна запісваць у свой нататнік. Вядомая ўсім мізансцэна - начальнік і ягоны падначалены. Аднак бачная ліслівасць была да краю прагматычнай.

Суразмоўцы каталіся на лыжах. Абедалі. Пра нешта там казалі. Спрабавалі нязграбна жартаваць. Але аб галоўным — аб трох мільярдах — ні слова. Толькі вакцына іх быццам бы злёгку ўсхвалявала. А як там на поўдні Францыі з каранавірусам? Вось такая няўяўная бескарыслівасць, дзіўная і невытлумачальная. І дзеля гэтай сустрэчы трэба было спешна гнаць сюды самалёт, здзяйсняючы неймаверны крук у абыход Украіны?

Ніякай загадкі тут няма. Усё прадумана і пралічанае, усё ідзе сваім парадкам. І цяжкае сапенне застарэлых спаборнікаў чуецца за вярсту. У кожнага свая мэта. Не празяваць бы, не спазніцца. Але абставіны цяпер так склаліся, што ўсе гэтыя мэты і метады лепш не афішаваць. Усё істотнае цяпер здзяйсняецца ў цемры, за кадрам, пад дываном. Марадзёрства ў колах, блізкіх да піцерскай падваротні заўсёды было ў пашане. Усе ж бачаць, у якім стане гэты быццам бы госць. А таму свайго не выпусцяць. Ды і той не промах. Цяжкі шлях ад правалу да правалу, якія ўжо зліваюцца ў адзіны катастрафічны, шмат чаму навучыў. Без крамлёўскіх крэдытаў капітальны рамонт немагчымы. А грошай за так не даюць. А што просяць наўзамен, аб тым лепш пакуль памаўчаць.

З'явіліся і першыя водгукі палітолагаў аб гэтай экзатычнай сустрэчы. Усе згодныя, інфармацыі да крайнасці мала. Карцінкі лыжна-саннага запалу аднастайныя і нецікавыя. Але вось дэкларатыўна баязлівы візіцёр камусьці здаўся раптам упэўненым і здольным весці дыялог на роўных. І гэта той самы, з нататнікам, які бярэ прыклад са сваіх жа чыноўнікаў, якія рабалепствуюць у ягоным кабінеце?.. Ах, так! Ён жа быццам бы пераламаў ход падзей. І нават у нейкай замежнай газеце з'явілася ўжо адкрыццё: мы страцілі вуліцу. Цікава, вуліца пра гэта ведае?

А на афіцыйным узроўні, відавочна, усё вяртаецца ў зыходны пункт. І на парадку дня ўсё тыя ж мапы. І трыццаць першая ці трыццаць нейкая з гэтай шулерскай калоды зноў паставіць на кон усё тыя ж акаянныя пытанні - аб адзінай валюце, адзіным друкаваным станку і наднацыянальных органах. Без гэтага Расея жыць спакойна не зможа - інакш Пуцін пачне губляць свой няўрымслівы электарат. А хітры візіцёр з нататнікам напагатове пачне клянчыць крамлёўскія падачкі на рамонт правалу. І па старой звычцы нават прыстрашыць Захадам, на які яму ўжо ход забаронены.

Рамонт правалу - мастацтва своеасаблівае. Тонкае і непрадказальнае. Амаль ювелірнае. Не кожнаму дадзена атрымаць поспех. Адна справа, калі гэты параўнальна сумленны спосаб канфіскацыі грошай выкарыстоўвае ўсім вядомы Астап, і зусім іншае, калі да ліквідацыі наступстваў тэктанічных зрухаў прыступае той, хто саступіў са сваім нязграбным і перапалоханым асяроддзем.

У выкананні Астапа гэтая вытанчаная аперацыя адрознівалася вытанчанасцю задумы і выразнасцю выканання. У выніку ніхто асабліва не пацярпеў. Правал заставаўся пры сваіх інтарэсах. Квіткі для публікі прадаваліся свабодна. Набываліся цалкам добраахвотна. А піянеры і міліцыянты нават атрымлівалі зніжку. І наогул аб поглядах на гэтую праблему лепш спытаць вуліцу.

Калі прыйдзе час.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 15

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках