29 сакавiка 2024, Пятніца, 11:33
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Пайсці ў прарыў і там застацца

8
Пайсці ў прарыў і там застацца
УЛАДЗІМІР ХАЛІП

Прафесар Праабражэнскі даў дакладнае абгрунтаванне гэтай своеасаблівай з'яве.

Краіна з нязменнай уладай упэўнена ступіла ў зону бедства. Дык што ж раптам тут здарылася? Ды нічога асаблівага. Проста выпаў снег. І студзень амаль гатовы саступіць дарогу лютаму. Ні таго, ні іншага, мяркуючы з усяго, на вяршыні вертыкалі ніхто не чакаў. Зусім іншыя праблемы ў гэтыя дні цікавілі кіраўніцтва.

Год пачаўся амаль чароўна. І яшчэ трынаццатага ўсё было так цудоўна. Грымела музыка. Шампанскае лілося ракой. Жвавыя пяюхі, заціснуўшы ў куце недаабранага, наперабой прапаноўвалі пусціцца з ім у скокі. І радасна было за краіну пераможнай абыякавасці, якая магла сабе дазволіць так весела і бесклапотна сустракаць яшчэ і стары новы год. У найбліжэйшай перспектыве ўжо бачыліся грандыёзныя вехі нашага асаблівага шляху - 23 лютага, 8 сакавіка. А далей у туманнай імгле звыклыя парады, феерверкі…

І вось сярод гэтай студзеньскай завірухі - раптам бац!..

Яшчэ тыдзень не прайшоў з дня расцуглянага балю, як ірванула дзесьці ў Воршы. Гейзер з-пад зямлі. Кіпень ракой. Клубы пары. І гэта не нейкая там кватэра, пад'езд ці нават шматкватэрны дом. Амаль палова Воршы засталася без гарачай вады і цяпла. І імгненна пайшлі струменем натхняльныя рэпартажы з месца падзей - у жыцці заўсёды ёсць месца подзвігу.

«Рамонтныя брыгады Менскіх цепласетак аператыўна прыступілі да ліквідацыі пашкоджання на цепламагістралі», - салаўём заліваўся бадзёры тэлеграм-канал ЖКГ. Дазвольце, аварыя ў Воршы. Дык прычым тут Менскія цепласеткі - яны руку дапамогі здалёку аршанцам працягнулі?

Куды там!

Проста шарахнула яшчэ і ў Менску. Амаль сінхронна - у той жа дзень. На Паўднёвым Захадзе, у Малінаўцы і Міхалова. З'явіўся нават спіс, у якім пазначаныя 16 вуліц трох мікрараёнаў і названыя нумары дамоў, якія засталіся без гарачай вады і ацяплення. А таму адразу дзве брыгады былі кінутыя ў прарыў. Гэта наша даўняя, яшчэ савецкая традыцыя.

Разгільдзяйства правадыроў і іншых начальнікаў рознага рангу заўсёды на выхадзе прадугледжвае подзвіг.

Не прайшло і дня, а расколіны і дзіркі надзейна заварылі. Злапомныя трубы засыпалі і траншэі зараўнялі. Непрыемнае гэта здарэнне, магчыма, не пакінула б нават і следу. Усе ж разумеюць - ударылі маразы. Раптоўна і падступна. Да дваццаці і ніжэй. А следам - адліга. Так што, калі хто і вінаваты, дык гэта стыхія.

Цудам было б перажыць усяго дзве аварыі ў гэты зімовы месяц. Аднак падобныя падзеі не абышлі і грамадзян Магілёва, Жлобіна, Бабруйска, Салігорска, Віцебска і іншых гарадоў. Не паспелі адгрукатаць бубны з нагоды перамогі над стыхіяй, як заявілі пра свае правы цеплатрасы сталічнага «Гарызонта». Там па калідорах раптам заскакаў вясёлы дожджык і пацяклі бойкія струмені. Прычына тая ж - рыхтаваліся ўсё лета, ды не па той праграме. А тут яшчэ такая нечаканасць - маразы ў студзені!

А зрэшты, у нас і летам аніяк не лепш. Хто ж не памятае эпапею з прарывам чагосьці смуроднага ў водаправод аднаго са сталічных раёнаў. І вось ужо цыстэрны з пітной вадой. Вялізныя чэргі да іх. Быццам бы ні землятрусу, ні іншага катаклізму ў наваколлі Менска не было заўважана. І раптам - усё прыкметы стыхійнага бедства. Загадка стагоддзя.

А потым у дадатак яшчэ і Новая Баравая, дзе проста знікла раптам вада. Па выніках расследавання высветлілася, што навюткі вентыль на ўваходзе чамусьці перакрыў падачу, а ў дадатак яшчэ сам сябе і раскляпаў. А калі ўжо і ўлада праявіла ўвагу да новай зоны бедства, і пасланая на дапамогу брыгада пабудавала выразную шарэнгу біяпрыбіральняў, задзірліва афарбаваных у крамольныя колеры, усе сумненні папросту адпалі. За актыўны ўдзел у народным супраціве жыхарам гэтага раёна проста помсцяць. Тупа і цынічна.

Пасля студзеньскай аварыі на цеплатрасах пры абмеркаванні ў чатах магчымых яе прычын выказваліся быццам бы жартоўныя здагадкі: а ці не датычны да гэтых амаль дзіўных здарэнняў усім вядомы ўмелец? Наўпрост – наўрад ці. І нават той злапомны вентыль з Новай Баравой - не аргумент. Так прастадушна даўно ўжо не помсцяць. Але вось у бюджэце на 2021 год прадугледжанае скарачэнне выдаткаў на ЖКГ на 23 адсоткі. Амаль на чвэрць. Нічога сабе размах! Высветлілася, аднак, што і гэта не мяжа.

На найвышэйшай нарадзе ўраду было жорстка рэкамендавана скараціць колькасць сацыяльных праектаў. Няма чаго паркі добраўпарадкоўваць за кошт бюджэту. А вось экіпіраваць спецслужбы паводле найвышэйшага разрадзе - зусім іншая рэч. Тут ніякіх грошай не шкада. Хто не бачыў ранішнія ўварванні карных калон у сталіцу і іншыя гарады? Хто яшчэ не зразумеў, колькі каштуе адзін такі паход? Якіх асігнаванняў запатрабавала праграма стварэння рэжымнага гонару - грувасткіх і страшэнна-недарэчных аўтазакаў? І колькі каштуе сёння просты скрутак калючага дроту?

Грошай няма - гэта для народа. Але нават калі іх зусім не будзе, карнай сістэмы гэта не закране. Знойдуць на чым зэканоміць, што зрэзаць або скараціць. І пачынаюць такія кампаніі як правіла, са скарачэння дворнікаў. Раптам высветлілася гэтай восенню, што іх як бы і няма. Нават лісце ніхто не прыбіраў. А калі падступна выпаў першы снег, улада звярнулася да грамадзян: дапамажыце, патанаем! Нават ходнікі ў галалёдзіцу пясочкам няма каму пасыпаць. Усе камунальнікі кінутыя ў прарыў - зразаюць стужачкі ў дварах, высочваюць, за якімі вокнамі ненавісны для аджылай улады сцяг. Відавочна, да ранейшых абавязкаў ніхто і не вернецца.

Жыллёва-камунальная гаспадарка - сфера тонкая і лёгка ранімая. Яна патрабуе пастаяннай увагі, хвацкіх спецыялістаў і фінансавага падсілкоўвання. Зменшыць бяздумна яе бюджэт па-дурному і недаравальна. Амаль імгненна пачынаюцца праблемы, наступствы якіх цяжка прадказаць. Нават калі недзе ў эмпірэях вертыкалі ёсць аб'екты асаблівай важнасці, з пазалочанай сантэхнікай і дарагімі навінкамі, гэта сутнасці справы не мяняе. Безразважная ўлада, які адважылася на сціплы здабытак агульнага карыстання, непазбежна прывядзе краіну да разрухі. Выключэнняў гісторыя не ведае.

Вядомы ўсім прафесар Праабражэнскі яшчэ на світанку самаўпэўненай савецкай улады даў дакладнае абгрунтаванне гэтай своеасаблівай з'яве. Аб'ектыўна ацаніўшы службовую стараннасць нейкага Швондэра і яго паплечнікаў, ён нават беспамылкова прадказаў вельмі сумны канец свайго ўтульнага і некалі прэстыжнага дома. А калі самаўпэўненая каманда такіх энтузіястаў вырвецца на стратэгічны прастор асобна ўзятай краіны, пра лёс яе знявечанай ЖКГ думаць будзе позна.

Разруха - з'ява забытая, але ва ўмовах слабага энтузіязму дасягальная цалкам. Светлую будучыню пабудаваць можна папросту. Вось толькі вярнуцца адтуль ужо будзе немагчыма.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 8

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках