Узурпатару вынесены канчатковы вердыкт

Чалавек з «сінімі пальцамі» - гэта дэ факта перагорнутая старонка.

Узурпатар Лукашэнка абмовіўся пра патрэбу «пісаць новы раздзел незалежнай Беларусі».

Метафара цікавая, красамоўная, але па сутнасці зусім не на карысць чалавека «з сінімі пальцамі», піша Юры Пшоннік у артыкуле на сайце «Наше мнение».

Рэч у тым, што народ «перагарнуў старонку» яшчэ 9 жніўня 2020 году - выразна і адназначна выказаў сваю волю/. Можна смела сцвярджаць, што тады ж народ Беларусі пачаў «пісаць новы раздзел» у гісторыі краіны. Вось толькі тагачасную ўладу і аўтара метафары пра старонку катэгарычна не задаволілі. Яны люта чапляюцца за старое, ніякага новага раздзелу рэальна пісаць не жадаюць і блакуюць пераход да стварэння новай, цывілізаванай Беларусі.

Такім чынам, чалавек «з сінімі пальцамі» - гэта дэ факта «перагорнутая старонка». Ён гэтага відавочна не зразумеў і катэгарычна не хоча разумець, але гэта не так ужо і важна. Важна каб народ гэта разумеў. А народ гэта зразумеў, зразумеў яшчэ вясной і адназначна выказаў сваё меркаванне ў жніўні 2020 года. Так, надзвычайны гвалт з боку ўлады прытармазілі юрыдычнае афармленне гэтага факту, але змяніць стаўленне да сябе ўлада за кошт гвалту не можа. Наадварот, пацвярджае для людзей правільнасць іх выбару. Бо не такая ўжо і вясёлая была гэтая «перагорнутая старонка».

Канчатковы вердыкт вынесе гісторыя, але ўжо цяпер можна сказаць, што гэта была даволі змрочная старонка ў нашай гісторыі, калі правы грамадзян уціскаліся, законы не дзейнічалі - «часам не да законаў», краіна знаходзілася ў стагнацыі і дэградавала. І так было не толькі ў мінулым годзе. Апанентаў улады рэпрэсавалі цягам панавання Лукашэнкі з надуманых прычын, эканамічнай свабоды ў краіне таксама не было, хоць тут паслабленні часам трохі і давалі. Ды і шмат чаго, характэрнага для цывілізаваных краін, у нас не было. І, можа быць, галоўнае - гэта быў час страчаных магчымасцяў для краіны. Так што зусім нездарма народ надумаў перагарнуць гэтую змрочную старонку сваёй гісторыі.

Перагартаць старонкі назад - да 9 жніўня сапраўды немагчыма. Адзінае выйсце – перагарнуць змрочную старонку і рухацца наперад. Менавіта такі выбар беларусы і зрабілі. Зрабілі ў пераважнай большасці, хоць і не ўсе, на жаль. Старое, адмерлае, карумпаванае насельніцтва ісці наперад не хоча, ім і так добра, на гэтай «старонцы».

Але ўсё гэта ненадоўга - асабліва ў гістарычнай перспектыве. Старонка тыраніі і беззаконня ўжо перагорнутая, і адкруціць ход гісторыі назад не атрымаецца. Больш за тое, чым больш актыўны гвалт, тым менш шанцаў на тое, што краіна працягне жыць па-старому. Непрыманне такога жыцця ад гэтага толькі ўзмацняецца.

А цяжкасці толькі загартоўваюць людзей і фармуюць эліту новага тыпу, насуперак намаганням дыктатараў. Вунь як пасля Другой сусветнай вайны развіваліся Нямеччына і Японія. У Беларусі эпоха дыктатуры ўжо таксама на заканчэнні, імунітэт да яе грамадзяне атрымалі, спадзяюся; самы час працаваць над стварэннем новай, дэмакратычнай і высокаразвітай краіны. Дарэчы, група Людвіга Эрхарда, «бацьку» пасляваеннага «нямецкага цуду» пачала працаваць яшчэ ў 1944 годзе, калі дыктатар быў яшчэ жывы, але ўсё ўжо было ясна. І ясна было, што давядзецца ствараць новую краіну, практычна з нуля. Нешта такое цяпер ўсвядомілі і беларусы. Новы «раздзел» старой улады ўжо не напісаць, што б яна там не казала. Яго напішуць іншыя людзі - раней ці пазней, але іншыя.