Анжаліка Агурбаш: Лукашэнка павінен сысці!

Ён павінен выйсці да народа, папрасіць прабачэння ў людзей і сысці.

Заслужаная артыстка Беларусі Анжаліка Агурбаш распавяла «Народнай Волі», чаму ніколі не ўважала сябе за спявачку ўлады, а таксама чаму не прапускае ніводнай акцыі пратэсту ў Маскве і навошта прыходзіць туды з бел-чырвона-белым сцягам.

- Анжаліка, апошнім часам вы сталі адным з сімвалаў беларускіх пратэстаў у Маскве. Адкуль такая цікавасць да палітыкі? Раней вы не выказвалі сваіх палітычных поглядаў.

- Я меркавала, што творчыя людзі павінны быць па-за палітыкай. Артысты - гэта птушкі міру і дабра, мы - тое звяно, якое можа злучыць ўвесь свет, мастацтва ж не мае межаў. Але тое, што сёння адбываецца ў Беларусі, тэрор і агрэсія, жорсткасць у дачыненні да беларускага народу з боку цяперашняй улады - гэта не можа пакінуць абыякавым ніводнага чалавека, у якога ёсць хоць кропля сумлення, годнасці і спагады. Зараз тая сітуацыя, калі немагчыма быць абыякавым. Хочацца нейкім чынам паўплываць на сітуацыю і дапамагчы беларусам у іх бядзе.

- Было страшна, калі каля амбасады да вас падышлі двое паліцэйскіх і папрасілі прайсці з імі?

- Мне не было страшна, бо я знаходзілася на тэрыторыі Расейскай Федэрацыі. На сённяшні дзень я з'яўляюся і грамадзянкай Беларусі, і грамадзянкай Расеі - у мяне пашпарт серыі PP. Я ведала, што са мной нічога не здарыцца.

Мяне ветліва папрасілі прайсці для дачы тлумачэнняў і праверкі дакументаў. Я патлумачыла, чаму прыйшла на акцыю, і ўдакладніла, якія абвінавачванні мне хочуць выставіць. Калі капітан паліцыі сказаў, што ў мяне ў руках фашысцкі сцяг, я патлумачыла, што гэта сцяг - наш сімвал, гісторыка-культурная каштоўнасць, і гэта сапраўды такі ж народны і гістарычны сцяг, як і бел-чырвона-сіні расейскі. Паліцыянты назвалі мяне арганізатарам несанкцыянаванага мітынгу ля амбасады Беларусі ў Маскве. Я адразу зняпраўдзіла гэтую інфармацыю, заявіўшы, што не знаходжуся ні ў адной партыі, не ўваходжу ні ў чый штаб. Я - артыстка, у якой ёсць выразная грамадзянская пазіцыя, і я прыйшла падтрымаць беларускі народ. Людзі, якія выходзяць на пратэсты, павінны адчуваць, што з імі салідарны ўвесь свет. Я патлумачыла расейскім паліцыянтам, што беларускі АМАП і ўнутраныя войскі ператварыліся ў нейкія бандыцкія групоўкі, чыняць бясчынствы і зло ў дачыненні да людзей. І не мяне трэба затрымліваць, а тых, хто здзекуецца з людзей. Я сказала прадстаўнікам паліцыі (іх было чалавек пятнаццаць), што сёння ўсе павінны быць на баку пратэстоўцаў. Пасля гэтага мяне адпусцілі. І мой бел-чырвона-белы сцяг у мяне не адабралі.

- Размову з вамі праводзілі ў паліцэйскім участку?

- Не, побач з пасольствам падчас акцый заўсёды дзяжурыць паліцыя, і тых, хто ўдзельнічае ў акцыі, перыядычна запрашаюць на праверку дакументаў. Прычым усё адбываецца даволі карэктна. Атрымалася, што я прачытала паліцыянтам лекцыю пра тое, што цяпер адбываецца ў Беларусі. На мяне не сталі складаць ніякіх пратаколаў, не сталі доўга ўтрымліваць. І я вярнулася да тых, хто стаяў ля беларускай амбасады.

- Анжаліка, а вы былі сябрам «Белай Русі»?

- Гэта арганізацыя, якую называюць партыяй Аляксандра Лукашэнкі? Не, ніколі! Мала таго, мяне ніхто ніколі і не запрашаў.

Дарэчы, пару тыдняў таму мне сказалі, што мая песня «Белая Русь» быццам бы з'яўляецца афіцыйным гімнам гэтай арганізацыі. Калі гэта сапраўды так, то дазволу ў мяне на гэта ніхто не пытаўся.

- Вас нават называлі спявачкай ўлады...

- Я ніколі не была спявачкай ўлады! Я - артыстка, якую любяць людзі, і Аляксандр Рыгоравіч у тым ліку.

- Ці не баіцеся вяртацца ў Беларусь?

- Я выдатна разумею, што праз сваю выразную грамадзянскую пазіцыю знаходжуся ў даволі небяспечнай сітуацыі...

Дарэчы, скажу тым, хто кажа: маўляў, раней яна была «за», а цяпер рэзка «супраць»... Я заўсёды выступала супраць беззаконня, супраць тэрору і агрэсіі, якія цяпер чыняцца ў Беларусі. Тое, што адбываецца, - гэта проста здзек з народу. Генацыд.

Я не кажу, што ўсе сілавыя структуры вядуць сябе, як фашысты. Ведаю, што ў сілавых структурах ёсць і прыстойныя людзі, якія сёння ў нейкім сэнсе з'яўляюцца закладнікамі сітуацыі і вымушаныя выходзіць на вуліцу супраць свайго народа. Але не ўсе ж праяўляюць агрэсію. Ёсць купка самых сапраўдных адмарозкаў і бандытаў, іх па-іншаму нельга назваць. Якія выконваюць загады неадэкватнага начальства.

Пакалечаныя і загінулыя людзі - гэта злачынствы, за якія трэба будзе адназначна адказаць. У Беларусі пасля выбараў было абсалютна неапраўданае выкарыстанне сілы, пра гэта кажа ўвесь свет. Зараз тэрор, агрэсія і здзекі сталі настолькі відавочныя, што на гэта нельга заплюшчваць вочы.

І гэтыя «80 адсоткаў»... Мне здаецца, толькі адзін чалавек сёння верыць у гэтую лічбу - гэта Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка.

- Менавіта гэтая лічба і абурыла людзей.

- Вы ж цудоўна разумееце, што калі б за яго прагаласавала хаця б 40 адсоткаў, была б зусім іншая гісторыя і падчас выбараў, і пасля іх. І не давялося б праводзіць закрытую інаўгурацыю - калі б Лукашэнка сапраўды перамог, народ радаваўся б на дварэ, і быў бы святочны салют. А не брудны феерверк з вадамётаў і дубінак у дзень ягонай інаўгурацыі. Ну што пра гэта казаць...

Цяпер самае галоўнае, каб нейкая сіла спыніла гэтую рэпрэсіўную машыну, якая штодня калечыць лёсы людзей.

- Вы даволі рэзка выказваецеся. Думаю, калі сілавікі ўтрымаюць сітуацыю і Лукашэнка яшчэ нейкі час будзе кіраваць краінай, вас наўрад ці ўжо запросяць на ўрадавыя канцэрты...

- Мяне цяпер менш за ўсё цікавяць мае канцэрты. Зараз не да песень. Мяне хвалюе толькі сітуацыя ў Беларусі. І зараз не час думаць, хто будзе наступным прэзідэнтам. Цяпер трэба спыніць беззаконне, агрэсію і бессаромнае стаўленне да людзей. Вы паглядзіце, ужо ж арыштоўваюць адвакатаў! У мяне такое ўражанне, быццам я бачу нейкі страшны, дурны сон, у якім няма ні сэнсу, ні логікі. І з кожным днём сітуацыя становіцца ўсё горшай...

- Які выхад вы бачыце?

- Я думаю, што Аляксандр Рыгоравіч павінен зразумець: ён саступіў на гэтых выбарах. Ён павінен змірыцца і пагадзіцца з гэтым паразай. Ён павінен выйсці да народа, папрасіць прабачэння ў людзей і сысці. І адпусціць гэтую «любімую».

Я ж вельмі добра ведаю, што значаць словы «Любімую не аддаюць». Тое, што зараз адбываецца ў Беларусі, - усё гэта было ў маім сямейным жыцці, я цяпер назіраю ўсё тыя ж фазы. Спачатку ціск, які ўзмацняецца з кожным днём, потым агрэсія, гвалт, а затым ужо дубасіць з усіх сіл, каб задушыць свабоду.

Зараз у Беларусі ўсе могуць гаварыць і думаць толькі так, як хочацца Аляксандру Рыгоравічу. А мне няма чаго баяцца. Я кажу ўсё гэта са шчырым сэрцам, з адкрытай душой. У мяне ёсць права казаць, што я думаю. Я нічога дрэннага не раблю.

- Некаторыя расейскія зоркі прыехалі ў Беларусь на так званы жаночы форум і падтрымалі Лукашэнку...

- Там быў толькі адзін прадстаўнік расейскага шоў-бізнэсу - усімі намі любімы Мікалай Баскаў. Я ведала напярэдадні, што ён прыедзе. Да апошняга не верыла, што Коля паедзе, тым больш былі падзеі да выбараў, калі штаб Лукашэнка запрашаў расейскіх артыстаў прыехаць на мітынгі, і тады ўсе артысты (не толькі расейскія, але і амерыканскія) адмовіліся. Таму што людзі прасілі не прыязджаць і не агітаваць за крывавы рэжым Лукашэнкі. Ведаю, што і Колю таксама пісалі - я заходзіла на яго старонку ў «Інстаграме». І я была проста ўпэўненая, што яго не будзе на гэтым форуме. Калі я ўбачыла яго на гэтым вар'яцкім сходзе, дзе Лукашэнка сказаў: «Клянуся, што выбары былі сумленнымі...» Ну гэта проста гамон!

Я не маленькая дзяўчынка, я маці траіх дзяцей, я вядомая і мяне любяць людзі, і не магу адмоўчвацца і рабіць выгляд, што гэта праўда. На мяне ж глядзяць людзі! Як я магу зрабіць выгляд, што я не бачу гэтага абуральнага беззаконня, як мае многія калегі? Цяпер некаторыя дзеячы культуры проста сцішыліся і робяць выгляд, што нічога не бачаць, нічога не ведаюць. Я нікога не асуджаю, кожны выбірае свой шлях, сваю дарогу, сваю пазіцыю, я не мае права нікога абмяркоўваць, нават Колю Баскава. Гэта ягоны выбар. Але я яго не падзяляю пры ўсім маім добрым стаўленні да яго і любові. Але... Мы ўсе розныя людзі. Трэба быць паблажлівым. Але не абыякавым!

- Мне здаецца, ваша падтрымка для людзей шмат значыць. Для некаторых вы робіце дзівосныя рэчы...

- У мяне сэрца рвецца на часткі, калі я бачу, што адбываецца ў Беларусі. Зараз усім трэба аб'яднацца. На мой погляд, усе выбітныя людзі павінны дакладна выказаць сваю пазіцыю. Мы, дзеячы культуры, павінны стаць наперадзе беларускага народа і выступіць супраць гвалту, супраць агрэсіі, супраць рэпрэсій, супраць беззаконня і фальсіфікацый. Мы павінны спыніць тое беззаконне, якое цяпер дзеецца ў нашай улюбёнай краіне.