Для эканомікі Расеі запушчаны зваротны адлік

Еўропа анансавала поўную адмову ад нафты і газу.

Нафтадаляравы канвеер, які з савецкіх часоў забяспечвае расейскую эканоміку цвёрдай валютай, дазваляючы змяняць простую мінеральную сыравіну на тэхналогіі і спажывецкі стыль жыцця, дажывае свае апошнія гады, паведамляе finanz.ru.

Еўразвяз - найбуйнейшы спажывец расейскіх вуглевадародаў - мае намер цалкам адмовіцца ад выкапнёвых крыніц паліва, такіх, як нафта і газ, заявіла еўракамісарка энергетыкі Кадры Сімсан.

«Мэта ЕЗ - да 2050 года стаць кліматычна нейтральным», - сказала Сімсан на брыфінгу ў сераду, адказваючы на пытанні пра лёс трубаправода «Паўночная плынь - 2».

«Гэта значыць, што датуль мы выведзем з ужывання выкапнёвыя энэрганосьбіты», - патлумачыла яна, дадаўшы, што ўсе пастаўшчыкі Еўразвязу павінны «мець гэта на ўвазе» (цытаты па «Интерфаксу»).

Еўрапейскія краіны, са слоў Сімсан, маюць намер адмовіцца не толькі ад нафты, але і ад метану (прыроднага газу), на замену якому павінны прыйсці «дэкарбанізаванныя газы», перш за ўсё вадарод.

Еўракамісія ў сераду ўхваліла дзве стратэгіі, накіраваныя на дасягненне «кліматычнай нейтральнасці». Першая патрабуе стварэнне адзінага энэргарынку і дыверсіфікацыю пастаўшчыкоў, другая - масавая вытворчасць чыстага вадароду ў энэргетычных мэтах.

Для Расеі палітыка ЕЗ азначае злом існай з 1970-х гг мадэлі эканомікі, у якой вуглевадароды вывозяцца за Захад, а на выгандлеваную валюту купляецца усё тое, што краіна не ў стане вырабіць самастойна.

Паводле вынікаў мінулага года з 419 млрд даляраў экспартных даходаў Расеі 60% забяспечылі тры тавары: сырая нафта (121,4 млрд даляраў), нафтапрадукты (66,9 млрд даляраў) і прыродны газ (19 млрд даляраў). Палова гэтых паступленняў прыйшла з Еўропы, дзе доля расейскай нафты ў спажыванні дасягае 30%, а газу - 40%.

Экспартныя даходы, - гэта «нітка», якая злучае Расею з спажываннем з развітога свету: імпартныя тавары - ад адзення і тэхнікі, да садавіны і мыйных сродкаў, а таксама тэхналогіі і абсталяванне для прамысловасці, сыравіна для сельскай гаспадаркі - закупляюцца на гэтыя грошы.

Расейская эканоміка ўладкаваная вельмі проста, а яе месца ў глабальных вытворчых ланцужках не мяняецца гадамі: мы прадаём за мяжу сыравіну, «трохі прыгандлёўваем» металамі, лесам і зброяй, а закупляем за мяжой складаную тэхніку і спажывецкія тавары, канстатуе заснавальнік Movchans Group Андрэй Моўчан.

На складаную прадукцыю ў экспарце - машыны і абсталяванне - прыйшлося ўсяго 6,3%, прычым яе продажы скараціліся як у вазе (на 4,1%), так і ў далярах (на 5%) (звесткі ФТС, .xls)

Шматлікія планы злезці з нафтавай іголкі, уключаючы травеньскія ўказы аб стварэнні 25 мільёнаў высокатэхналагічных працоўных месцаў да 2018 года, раз за разам застаюцца на паперы. Больш за тое, вага сыравіннага сектара ў ВУП толькі павялічваецца: калі ў 2002 годзе ён складаў 6,66%, то ў 2018-м - ужо 13,8%. Доля сектара апрацоўкі - фабрык і заводаў, не звязаных з вуглевадароднай трубой, - за 16 гадоў апусцілася з 17,17% да 14,3% (Расстат).

План «прарыву» да сусветных тэмпаў росту патрабуе павялічыць несыравінны неэнэргетычны экспарт да 350 млрд даляраў да 2024 года. Згодна з планам, ужо летась Расея павінна была прадаць за мяжу што-небудзь, акрамя вуглевадародаў, на 240 млрд даляраў. Фактычна выручыць атрымалася 190 млрд даляраў, а рост склаў усяго 5%. У першым квартале 2020-га ён запаволіўся да мізэрных 1,7%.

Расейская эканоміка «шалёная», іранізуе загадчык аддзела рынкаў капіталу ИМЭМО РАН Якаў Міркін. На 146 млн чалавек за год у краіне вырабляецца 744 дзіцячыя вазкі, адна спадніца на 26 жанчын, адна пара шкарпэтак на чалавека, адзін электрычны чайнік на 500 з лішнім сямействаў і 3-4 даляры вылічальнай тэхнікі на душу насельніцтва.

Страту найбуйнейшага рынку збыту энэрганосьбітаў і галоўнай крыніцы замежнай валюты бачаць пагрозай на ўзроўні вышэйшага кіраўніцтва ў краіне.

У энергастратэгіі, якую прэзідэнт РФ Уладзімір Пуцін зацвердзіў у траўні летась, «павелічэнне долі аднаўляльных крыніц энэргіі ў сусветным паліўна-энэргетычным балансе» ўключана ў пералік асноўных выклікаў для бяспекі краіны, роўна як «запаволенне росту сусветнага попыту на энэргарэсурсы і змяненне яго структуры, у тым ліку з прычыны замяшчэння нафтапрадуктаў іншымі тыпамі энэргарэсурсаў, развіцця энэргазберажэння і павышэння энэргетычнай эфектыўнасці».

Наступствамі рэалізацыі такіх рызык названыя «зніжэнне фінансавай устойлівасці», павышэнне тарыфаў на энэргію, «памяншэнне падатковых, мытных і іншых плацяжоў у бюджэтную сістэму Расейскай Федэрацыі», а таксама «прычыненне шкоды жыццю і здароўю грамадзян».