Вераніка Мішчанка: У Беларусі сапраўдная пратэстная лавіна

Краіну для жыцця можна пабудаваць толькі без Лукашэнкі.

Відэамаркетолог і актывістка «Народнай Грамады» Вераніка Мішчанка, якая выйшла на волю пасля 30 дзён арышту, вельмі ўдзячная беларусам за салідарнасць і падтрымку. У інтэрв'ю сайту Charter97.org яна расказала, як новая хваля пратэстаў надала ёй упэўненасць у перамозе.

- Ці моцна змянілася Беларусь за гэтыя 30 дзён, пакуль вы былі пад арыштам?

- Я была ўпэўненая, што людзі будуць выходзіць на вуліцы. Калі 7 чэрвеня на мітынгу для збору подпісаў на Камароўцы хлопец папрасіў рукі ў маёй цёзкі Веранікі - я зразумела, што Беларусь адрадзілася! Ужо з першай чаргі да збору подпісаў 24 траўня было зразумела: пачалася новая эпоха. Я ж бачыла вочы тых, хто быў са мной побач у Менску, Гомелі, Жлобіне.

Я размаўляла і размаўляю з электаратам Лукашэнкі, але ён іх страціў, калі пачаў ваяваць з жанчынамі і дзецьмі, пачаў выкрадаць людзей на вуліцах.

Нас сапраўды 97% - людзей з рознымі палітычнымі поглядамі, але з адной мэтай. Мы хочам жыць у краіне для жыцця, у краіне без Лукашэнкі.

- ЦВК адмовіў у рэгістрацыі рэйтынгавым апанентам рэжыму - Валерыю Цапкалу і Віктару Бабарыку. Лукашэнка збаяўся?

- Шчыра кажучы, я чакала, што адмовяць і Святлане Ціханоўскай, але яе зарэгістравалі. Лукашэнка, вядома, збаяўся, ён выразна ўбачыў, што гэтых лідараў падтрымліваюць. Акцыі паказалі, што людзі выйшлі на вуліцы за самых розных кандыдатаў. Лукашэнка ўбачыў, што народ аб'ядноўваецца супраць яго, нават скажу больш: ён баіцца з самага пачатку гэтай кампаніі.

- У чым асаблівасць пратэстаў, якія мы назіраем апошнія дні?

- Беларусы выходзяць не проста ў абарону сваіх кандыдатаў, а ў абарону сваіх галасоў. Яны адчулі, што яны - людзі, а не «народзец». Вядома, ніхто не чакаў такой актыўнасці, што ўсё прачнуцца і выйдуць у абарону сваіх галасоў.

Мне здаецца, усё ў нашай краіне супала. Калі не было каранавіуса, моладзь казала «я - праграміст, магу з'ехаць», прадпрымальнікі казалі, што ім яшчэ нядрэнна жывецца. Сёння ўжо ўсе апынуліся ў гаротным стане: і маладыя, і старыя, і бізнэс, і працоўныя - усе зразумелі, што нам з'язджаць няма куды, гэта наша краіна, мы павінны за яе змагацца.

Напал ад акцый проста так не страціцца. Усё адбываецца так, як казаў Мікалай Статкевіч, пачалася сапраўдная пратэстная лавіна: спачатку адзін каменьчык, потым некалькі, потым быццам цішыня і раптам гнеў людзей пачаў нарастаць як снежны ком. Усё гэта дзякуючы менавіта масавым акцыям.

У многіх чатах ёсць шмат ідэй і прапаноў, як самаарганізавацца. Мне здаецца, што падзеі будуць нарастаць да 9 жніўня. Так, сітуацыя вельмі непрадказальная, але гэта так цудоўна, што нарэшце няма «стабільнасці».

- На апошніх акцыях была проста цудоўная атмасфера. Што вам больш за ўсё спадабалася?

- Мы акурат выйшлі ў аўторак на праспект Машэрава і ехала калона аўтамабілістаў, якія сігналілі, а з вокнаў дома барабанілі рондалямі. Гэта было такое шчасце! Усе на аўто або на роварах. Мы проста стаялі і махалі рукамі. Бабуля ішла, махала рукой моладзі і плакала. Беларусы дачакаліся салідарнасці паміж пакаленнямі. У прынцыпе, на гэтых акцыях мы цалкам сталі нацыяй. Кожны з нас ужо выйшаў і ў сілу сваіх магчымасцяў і жадання робіць, што можа. Кожны ў гэтым можа паўдзельнічаць, у гэтым пратэсце. Гэта мяне больш за ўсё ўразіла.

- Людзі абмяркоўваюць і прапануюць розныя формы пратэсту: страйк, выхад на Плошчу, эканамічны байкот. Як вы думаеце, якая з іх будзе самай дзейснай у нашай сітуацыі?

- Думаю, што ўсе разам. Страйк і акцыі грамадзянскага непадпарадкавання падрыхтуюць Плошчу. Больш за тое, моладзь цяпер праводзіць шмат крэатыўных акцый, на іх людзі знаёмяцца, заводзяць сяброў і аднадумцаў.

Так фармуецца грамадзянская свядомасць, умацоўваецца салідарнасць. Людзі зараджаюцца сілай і энэргіяй адзін ад аднаго, разумеюць, што іх - шмат. Далей яны прыходзяць дадому, на працу, на вучобу і дзеляцца сваімі ўражаннямі і думкамі. З'яўляюцца новыя колы і новыя лідары.

Думаю, будзе не адна Плошча, а дзясяткі па ўсёй Беларусі. Тыя, хто ўжо адчуў смак свабоды і годнасці - не адмовяцца ад сваіх прынцыпаў.

- Адно з першых інтэрв'ю Сяргея Ціханоўскага было менавіта з вамі. Тады ён задаў вам пытанне: «Што трэба зрабіць, каб Беларусь стала краінай для жыцця?». Як бы вы адказалі на яго сёння?

- Так, я тады сказала: «Лукашэнка павінен сысці!» Маё інтэрв'ю, са слоў Сяргея, змяніла скіраванасць ягонага блога з эканамічнага на палітычны. Ціханоўскі пачаў будаваць гэтую краіну, за што цяпер яго пераследуюць. Таму адказваю гэтак жа: «Краіна для жыцця можа быць толькі без Лукашэнкі!»

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]