Кіроўнай хунце давядзецца сысці самой

Альбо «варыянт Чаўшэску».

Гледзячы на масавыя выступы ў Хабараўску, я разумею, што пуцінізм усё ж асуджаны. Не, паўтаруся, палацавага перавароту не будзе, не будзе і хуткай рэвалюцыі. Проста аднойчы такія настроі, як сёння ў Хабараўску, стануць дамінантнымі. І ў рэгіёнах, якія ад звычайных патрабаванняў справядлівасці пяройдуць да патрабаванняў рэгіянальнай, а то і дзяржаўнай незалежнасці, і ў цэнтры, дзе пуцінскі рэжым і так не моцна любяць. У выніку ў той ці іншай ступені можа паўтарыцца сітуацыя канца 80-х гадоў з адначасовымі выступамі ў рэгіёнах і ў цэнтры. Супрацьпаставіць гэтаму пуцінізм не можа нічога, акрамя «скреп победобесия», якое ўжо мала каго ўзбуджае, а праз некалькі гадоў будзе толькі раздражняць людзей.

Састарэлая хунта (ВУП і асяроддзе) будзе не ў сілах адэкватна рэагаваць на тое, што адбываецца, усё больш выкарыстоўваючы ўсё меней легітымны гвалт супраць уласнага народа. А сілавікі будуць выкарыстоўваць гэта гвалт усё меней ахвотна, назіраючы за зменлівымі настроямі ў грамадстве і ростам ліку пратэстоўцаў.

Нарэшце кіроўнай хунце давядзецца альбо сысці самой пад усё большым ціскам грамадства, альбо можа здарыцца «варыянт Чаўшэску». Уявіце сабе гіганцкі мітынг у падтрымку Пуціна («путинг») дзе-небудзь на Паклоннай гары, на які прыходзіць больш супраціўнікаў рэжыму, чым яго прыхільнікаў. І ўсё гэта на фоне гудзення, выйшаўшай з пад кантролю краіны. Хутчэй за ўсё, гэта прывядзе да рэзкага падзення рэжыму з самымі сумным наступствамі для яго кіраўнікоў.

Сумна тое, што падзенне рэжыму пры такім сцэнары (бунт рэгіёнаў з вывядзеннем на першы план патрабаванняў самастойнасці з адначасовым ростам пратэстаў у цэнтры) можа прывесці да раскідання краіны. Для мяне сумна, бо я люблю Расею і хацеў бы яе захаваць. Але як бы я гэтага ні хацеў, пры такім сцэнары гэта наўрад ці будзе магчымым. І адказнасць за гэта, як і за эскалацыю гвалту, якой можа суправаджацца працэс краху рэжыму, ляжыць цалкам на палітычным кіраўніцтве РФ.

Данііл Канстанцінаў, «Фэйсбук»