«Коммерсантъ»: Тое, што Лукашэнку зрынуць, Маскву не асабліва палохае

Лукашэнка застаецца сам-насам са сваімі «выбарамі».

Размовы пра які-небудзь уплыў з Расеі на беларускія «выбары» не маюць пад сабой падстаў. Пра гэта 1 ліпеня заявілі ў расейскім пасольстве ў Менску. Напярэдадні адбылася сустрэча двух кіраўнікоў у Ржэве. Пра што менавіта казалі Уладзімір Пуцін і Аляксандр Лукашэнка, так да канца і незразумела. Прэс-служба кіраўніка Беларусі вельмі скупа паведаміла пра гэтыя перамовы. З расейскага боку падрабязнасцяў таксама практычна няма. Палітычны аглядальнік «Коммерсанта» Дзмітрый Дрызе ўважае, што стасункі дзвюх краін працягваюць пагаршацца.

Пасля завяршэння ўрачыстай цырымоніі адкрыцця памятнага мемарыяла ў Ржэве Аляксандр Лукашэнка знік з аб'ектываў тэлекамер і практычна ўвесь пакінуты дзень, 30 чэрвеня, адсутнічала якая-небудзь яснасць адносна сустрэчы двух прэзідэнтаў. Больш за тое, не было да канца зразумела, дзе знаходзіцца беларускі кіраўнік. Інфармацыя з'явілася толькі позна ўвечары. Прычым, яе нельга назваць вычарпальнай. Пуцін і Лукашэнка абмеркавалі ўсе актуальныя пытанні двухбаковых стасункаў. У перакладзе з дыпламатычнай мовы на простую расейскую мову гэта значыць, што вынікаў няма ніякіх, і сказаць папросту няма чаго. Уласна, гэта было ясна з самага пачатку. Пра што-небудзь дамовіцца за адзін дзень і тым больш на бягу, у рамках вялікага мерапрыемствы, складана.

Але, тым не менш, паведамленне прэс-службы магло б быць больш расквечаным. Ну, напрыклад, бакі прыйшлі да разумення аб неабходнасці правесці ў Беларусі свабодныя прэзідэнцкія выбары, выключыўшы правакацыі і спробы знешніх сіл дэстабілізаваць сітуацыю ў рэспубліцы. Нічога такога сказана не было.

Вядома, няма сэнсу гадаць, што ж там здарылася напраўду, але асноўная выснова ясныя - ніякіх змен у расейска-беларускіх стасунках да лепшага чакаць не даводзіцца. А вось да горшага - цалкам магчыма.

У тым ліку і вельмі нервовыя і раззлаваныя паводзіны Аляксандра Рыгоравіча на працягу ўсяго апошняга часу. На вялікі рахунак яго можна зразумець. Яго статус як кіраўніка дзяржавы падвяргаецца сумневу. Дапусцім, ён кажа: «Трэба цэны на газ знізіць і на нафту таксама», - а яму ў адказ: «Вось план інтэграцыі, падпісвайце, і атрымаеце, што просіце». Прычым нельга выключаць, што прапанова застаецца ў дзеянні. Гэта кошт далейшай падтрымкі з боку галоўнага хаўрусніка. Торг, мабыць, можа ісці толькі пра зніжэнні гэтага самага адсотка ўладных паўнамоцтваў, з якімі прыйдзецца расстацца.

Уласна, тут дзівіцца няма чаму. Аляксандр Рыгоравіч павінен вінаваціць выключна сябе самога. Беларускі сацыялізм за кошт суседа не можа існаваць вечна. За ўсё трэба рана ці позна плаціць. Эканоміка абваліцца - іншага выйсця не будзе. Захад не дапаможа. І гісторыя з каляровымі рэвалюцыямі, або тое, што Лукашэнка скінуты, і Беларусь пойдзе на Захад, мяркуючы па ўсім Маскву таксама не надта палохае. І арыштамі расейскіх актываў беларускі кіраўнік толькі пагаршае становішча.

Лукашэнка застаецца сам-насам са сваімі «выбарамі». Прычым галоўнае пытанне для яго - гэта нават не перамога, а што рабіць далей, за кошт якіх рэсурсаў падтрымліваць сваю ўладу.