29 сакавiка 2024, Пятніца, 11:44
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Зінаіда Міхнюк: Цяпер Плошча - у кожным горадзе

25
Зінаіда Міхнюк: Цяпер Плошча - у кожным горадзе
ФОТА: TUT.BY

Працаўнікі чакаюць моманту, каб выступіць.

У канцы мінулага тыдня па гарадах Беларусі прайшла хваля масавых вулічных пратэстаў. Берасце і Берасцейская вобласць былі аднымі з самых актыўных сярод рэгіёнаў.

Сайт Charter97.org пагаварыў з выканаўцай абавязкаў лідара прафзвязу РЭП і кіраўніцай прафзвязу ў Берасцейскай вобласці Зінаідай Міхнюк пра тое, якія цяпер настроі ў жыхароў паўднёва-заходняга рэгіёну нашай краіны:

- На прадпрыемствах нашай вобласці і раней справы былі няважныя. Працаўнікі кажуць, што стаўленне да іх, як да рабоў: заробак ужо пяць гадоў не расце, а сыходзіць няма куды. Таму людзі цяпер наогул не ўспрымаюць Лукашэнку і тое, што ён кажа на тэлевізіі.

Але ў гэтым годзе ў людзей нарэшце з'явілася надзея. Гэтая вясна і лета сталі пераломнымі для ўсёй краіны.

2 траўня на сустрэчы з блогерам Сяргеем Ціханоўскім я сказала, што тут збіраюцца тыя, хто падняўся з каленяў або ніколі на іх не станавіўся, і калі знаходзішся разам з такімі людзьмі, адчуваеш, як бурацца турмы муры.

На наступны дзень на дэманстрацыі мяне адшукалі дзве жанчыны і сказалі, што я да іх "дастукалася". Яны раней глядзелі на ўсё, што адбываецца ў краіне, седзячы на канапе. А тут узялі - і першы раз прыйшлі на вулічную акцыю. А далей перамены пачалі адбывацца як снежны ком: усё больш на акцыях у Берасці пачало з'яўляцца новых асоб, людзі кудысьці падзелі свой страх.

Цяпер і да нас, у прафзвяз, і на вулічныя акцыі прыходзяць абсалютна розныя людзі. Такога раней ніколі не было: рух ахапіў усіх. Вельмі шмат сярод пратэстоўцаў медыкаў і педагогаў. Да нас ідуць тыя, хто не змог у школах раздвойвацца: казаць дзецям адно, а думаць іншае.

Людзі ажывіліся, калі ўбачылі, што нас вельмі шмат. Нас сапраўды 97% - тых, хто хоча перамен. І ўсё гэта ныццё, усялякія размовы на тэмы «за што жывем», «як выжываем» сышлі на другі план. Перамены і свабода - гэта цяпер лунае ў паветры.

19 чэрвеня Берасце віравала: жывы ланцуг салідарнасці расцягнуўся на некалькі кіламетраў. А да гэтага на пікетах за альтэрнатыўных кандыдатаў у нас падпісваліся тысячы чалавек, чэргі былі такія ж, як у Менску. Мы разумеем, што калі выйдзем, як гэтыя дзве жанчыны, якія падняліся з канапаў, то нас будзе значна больш, чым войска і міліцыі разам узятых.

Я была вельмі шчаслівая, калі даведалася, што ў Берасці 19 чэрвеня стаў велізарны ланцуг з людзей. У 2010 годзе я была на Плошчы, тады нас было вельмі шмат, але тады ў нас не выйшла... А цяпер я бачу, што сталі новыя людзі, што вырасла моладзь, якая не хоча мірыцца з гэтай уладай. Мы цяпер значна мацнейшыя, чым 10 гадоў таму.

- Днямі працоўныя МЗКЦ у сталіцы заявілі пра гатоўнасць страйкаваць, калі ўлада не зменіцца, і заклікалі астатніх далучыцца да іх. Ці гатовыя берасцейскія працоўныя падтрымаць такі страйк?

- У пачатку гэтай кампаніі я шмат размаўляла з людзьмі. Абстаноўка ў калектывах гарачая. Можна расказаць шмат гісторый, але я спынюся на тым, што мяне ўразіла.

Жанчыны з вышэйшай адукацыяй згаджаюцца на ўсялякую працу, але іх сем'ям ўсё адно не стае заробку. Колькі адны толькі паборы ў школы забіраюць! Яшчэ мне запомніўся мужчына, які не пасаромеўся сказаць, што працаваў у органах, але ў яго трое дзяцей і ён на пенсіі вымушаны падпрацоўваць. Так ён сказаў: «Вы думаеце, я годна жыву на гэтую пенсію, якую заслужыў за гэтую працу, калі ўсе людзі глядзяць, як на звера?»

Ужо ніхто не верыць ніводнаму слову чалавека, які захапіў уладу і трымае яе 26 гадоў. Лукашэнка не разумее, што глеба з-пад у яго сыходзіць, усё ўжо супраць яго. Людзі кажуць: «Мы не рабы Лукашэнкі, і гэтая краіна належыць нам, а не яму».

Людзі хочуць дзейнічаць, і яны нарэшце асмеліліся. Людзі маюць намер стаяць 24 гадзіны каля выбарчых участкаў. А калі «камісіі» абвесцяць фальшывы вынік - выходзіць на вуліцы і пратэставаць у сваіх гарадах. Усе павінны ўбачыць, што нас вельмі шмат, што мы - 97%. Таму калі падчас пратэстаў пачнецца яшчэ і страйк, думаю, што людзі ў рэгіёнах яго падтрымаюць.

- Што вы скажаце пра настроі ў Берасцейскай вобласці сярод дзяржаўных службоўцаў: шараговых міліцыянтаў, супрацоўнікаў МНС, чыноўнікаў?

- Думаю, што сярод іх ёсць нямала тых, каму надакучыў «таракан». Калі ў нас ішлі суды супраць актывістаў, якія змагаюцца з акумулятарным заводам, міліцыянты ў адказ на нашы словы толькі паціскалі плячыма, што гэта іх праца, ім таксама няма куды сыходзіць.

Сваімі дзеяннямі. Правакацыямі супраць Ціханоўскага і Бабарыкі Лукашэнка дамогся зваротнага эфекту і сыграў толькі на тое, каб папулярызаваць сапраўдных беларусаў. Ад кожнага свайго руху ён толькі яшчэ больш заблытваецца, як муха ў павуцінні.

А людзі цяпер падняліся духам. Ціханоўскі сваім прыкладам зрабіў нас значна смялейшым.

- Вы напісалі ў «Фэйсбуку»: «Гаворыць Берасцейская цытадэль: свабоду Севярынцу, Статкевічу, Ціханоўскаму, Бабарыку і ўсім палітвязням!» Калісьці, у 2018 годзе, вы ўжо казалі: я цытадэль, вяду бой.

- Так, я памятаю гэта. З таго часу наша цытадэль стала мацнейшай у ёй больш людзей, ды і рашучасць у яе гарнізона ўзрасла - і гэта заўважна.

У Берасцейскай цытадэлі я бачыла цытату: «Тут першы крок свой зрабіла вайна, і першы крок свой зрабіла перамога». Думаю, у гэтым вялікі сэнс. Сёння мы таксама робім важны крок да перамогі. Нездарма берасцейцы выходзяць кожную нядзелю на акцыі. Нездарма 19 чэрвеня людзі па ўсёй краіне сталі ў велізарныя ланцугі салідарнасці. Мы ўсе цяпер - цытадэль, якая пачынае смелы бой.

Зараз за кратамі сядзяць годныя сыны Беларусі. Мы павінны дамагацца іх вызвалення. Чым больш будзе заяў і акцый у іх падтрымку - тым лепш. Людзі кажуць, што Лукашэнка можа толькі фальшывіць і падтасоўваць, што ён не здатны перамагчы ў сумленным баі. А мы гатовы да сумленнага бою - хай паспрабуе ў нас перамагчы!

Людзі ўжо масава выходзяць на вуліцы, значыць, усё пералом на нашу карысць адбываецца ўжо цяпер. Яшчэ вельмі шмат ёсць людзей, якія чакаюць моманту. Яны думаюць, што калі падчас «Ч» будзе, то яны выйдуць. Яны толькі чакаюць патрэбнага моманту. Тыя ж працоўныя на прадпрыемствах таксама чакаюць моманту, каб выступіць.

- Як вы мяркуеце - ці настане гэты момант ужо летам гэтага года?

- Вельмі гэтага хочацца. Трэба ісці ў бой і верыць у перамогу. Я веру ў тое, што беларусы нічым не горшыя за іншыя народы. Цяпер у нас фармуецца грамадзянская супольнасць. Раней шмат хто казаў, што ў нас ні гэтага, ні нацыянальнай ідэі няма. Я думаю, што ўсё гэта ў нас ёсць. Вось яна, наша нацыянальная ідэя, глядзіце - яна ўжо выйшла на вуліцы.

Напісаць каментар 25

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках