Падводны Wi-Fi прайшоў першыя паспяховыя выпрабаванні

Новая сістэма бесправаднога інтэрнэту можа справакаваць рэвалюцыю ў сферы камунікацыі.

Новую тэхналогію празвалі «Aqua-Fi». Яна была распрацаваная для таго, каб дайверы маглі перадаваць відэа і звесткі на паверхню або мець зносіны пад вадой не толькі жэстамі рук, піша unian.net.

Падчас выпрабаванняў прататып падводнай сеткі паказаў здольнасць адпраўляць паведамленні з дапамогай LED і лазераў. Тэхналогію распрацавалі навукоўцы з Універсітэта навук і тэхналогій караля Абдулы ў Савудаўскай Арабіі. У выніках сваіх даследаванняў, апублікаваных у гэтым месяцы ў IEEE Communications, яны апісалі, як аптычная сетка можа забяспечваць інтэрнэт-злучэнне пад вадой.

«Гэта першы выпадак, калі хтосьці выкарыстаў інтэрнэт пад вадой з дапамогай цалкам бяздротавага злучэння», - сказаў аўтар даследавання прафесар Басем Шыхара.

«Людзі з навуковых колаў і прамысловасці хочуць маніторыць і даследаваць падводнае асяроддзе падрабязна», - растлумачыў ён.

Aqua-Fi выкарыстоўвае радыёхвалі, каб адправіць звесткі са смартфона дайвера на кампутар Raspberry Pi, прымацаваны да абсталявання на яго спіне. У сваю чаргу, кампутар адпраўляе фота, відэа і звесткі з дапамогай променю святла кампутара на паверхні, якая злучаная з інтэрнэтам праз спадарожнік. Гэта падобна на тое, як Wi-Fi-бустар пашырае пакрыццё хатняга роўтэра. Акрамя святла, падводнае злучэнне магчымае з дапамогай радыё-хваляў і акустычных сігналаў. Але ў кожным спосабе ёсць абмежаванні.

Напрыклад, радыё-хваля можа перасылаць звесткі на кароткія адлегласці. Акустычныя ж сігналы здольныя забяспечыць сувязь на большай глыбіні, але з вельмі нізкай хуткасцю. У сваю чаргу, бачнае святло здольнае дастаўляць вялікая колькасць звестак з вялікай глыбіні. Аднак, яно патрабуе захавання выразнай бачнай лініі паміж перадатчыкам і прымачом. Навукоўцы кажуць, што новы метад Aqua-Fi спалучае ў сабе радыё і светлавы сігнал.

Падчас выпрабаванняў яны сцягвалі на прыладу пад вадой і на паверхні мультымедыйныя файлы. Перадача ажыццяўлялася паміж двума кампутарамі, размешчанымі па некалькі метраў адзін ад аднаго ў спакойнай вадзе. Максімальная хуткасць перадачы падчас выпрабаванняў дасягнула 2,11 Мегабіт за секунду.