29 сакавiка 2024, Пятніца, 11:03
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

У Беларусі больш няма ўлады

87
У Беларусі больш няма ўлады
ІРЫНА ХАЛІП

Міністэрствы самаліквідаваліся.

Эй, а куды вы ўсе падзеліся? У-рад! Сня-гур-ка! Цішыня. Няма нікога. Уласна, чаго ад іх было чакаць? Як толькі гаворка зайшла аб тым, каб заняцца сур'ёзнай справай, а не дробнымі паскудствамі, - іх тут жа ветрам здзьмула.

Вы яшчэ не заўважылі, у якой краіне мы цяпер жывем? У нас няма ўрада. У нас няма ўлады. У нас няма нават дыктатара - уцёк у жаночай сукенцы, схаваўся ў домку і махае клюшкай, разганяючы прывідаў у свеце ўласных кашмараў. А ў нашым рэальным свеце - усё па-іншаму. Улада пакінула беларусаў разбірацца з пандэміяй самастойна.

У нас ёсць прафесійныя і гераічныя лекары, якія лячылі і будуць лячыць у кожных, самых цяжкіх варунках - хоць у акопах. А міністэрства аховы здароўя ў нас няма - яно схавалася недзе пад ганкам таго дамка з клюшкай і там ціха памерла. Хто-небудзь можа падаць прыклад таго, што міністэрства існуе і дзейнічае? Спрачаемся, ніхто? Таму што яго няма. Ёсць лекары і ёсць хворыя - не толькі з каранавірусам, але і з язвай, апендыцытам, інфарктам. Усіх лечаць. І ніхто ўзаемадзеянне лекараў і хворых не рэгулюе і не кантралюе. І, ведаеце, ад гэтага нават неяк спакайней.

У Беларусі ёсць сапраўды таленавітыя педагогі, тыя, хто любіць дзяцей і сваю прафесію. А міністэрства адукацыі - няма. Дзе яно, можа, проста схавалася за швабру? Не, не схавалася - самазнішчылася. Няма міністэрства - затое ёсць настаўнікі. Яны самі бяруць на сябе адказнасць, не чакаючы нейкіх чыноўніцкіх указанняў. Самі дазваляюць бацькам не прыводзіць дзяцей у школы. Самі вывучаюць онлайн-магчымасці для навучання і ўкараняюць іх без усялякіх курсаў падвышэння кваліфікацыі. Самі павялічваюць сабе працоўны дзень, рассылаючы заданні і часта займаючыся з кожным вучнем асобна. Самі разбіраюцца з адміністрацыяй і ігнаруюць міністэрства, тым больш што яго ўсё адно ўжо не існуе ў прыродзе - хіба што ў ведамасцях аб заробку.

Разнастайных прамысловых і гандлёвых міністэрстваў нават знаку не засталося, як толькі гаворка зайшла аб забеспячэнні лекараў маскамі, камбінезонамі, акулярамі, рэспіратарамі ды іншымі сродкамі абароны. Думаеце, які-небудзь завод, які вырабляе пыл, перапрафілявалі для вытворчасці сродкаў абароны? Думаеце, закупляць тое, чаго не стае, сталі? Пра што вы - у нас жа няма ўрада, дык адкуль узяцца чыноўнікам, якія рабілі б хоць што-небудзь? Добраахвотнікі шыюць маскі, спонсары-валанцёры за свой кошт купляюць абсталяванне, якога не стае і развозяць па клініках. Самаліквідаваныя міністэрствы ляжаць у коме.

А можа, у нас міністэрства абароны ёсць? Яно, напэўна, ужо з ног збілася, рассылаючы навабранцам тэлеграмы аб пераносе вясновага набору. Нічога такоўскага: ходзяць навабранцы па медкамісіям, абрастаюць кантактамі першага і другога ўзроўню, а потым нясуць дадому, да бацькоў і бабуль з дзядулямі. А міністэрства даўно няма - вайсковыя чыноўнікі з'ехалі ў лясы ў вайну гуляць.

Можна працягваць да бясконцасці. Вось, да прыкладу, у нас ёсць МУС? Вядома ж няма. Асобныя міліцыянты яшчэ блукаюць па горадзе, але яны нічога не ведаюць. Ім нават не гавораць, чаму нельга ездзіць у Віцебскую вобласць. А аўтаінспектары цяпер спыняюць машыны не столькі для праверкі дакументаў, колькі для таго, каб задаць пытанне: «А вам што-небудзь вядома? А то мы нічога не ведаем...»

Можа, вы чулі што-небудзь пра існаванне і дзейнасці якіх-небудзь выканкамаў, сакратарыятаў, камітэтаў? А можа, «палатка» раптам ажыла і замест трупаў напоўнілася жывымі людзьмі? Ці ААЦ з Саветам Бяспекі разважылі, што яны жывыя, і сталі плячом да пляча з беларусамі? Наўрад ці. Нікога не засталося, акрамя нас.

Але мы ж, дарэчы, без іх выдатна спраўляемся. Мяркуйце самі: народ застаецца без ўрада ў сітуацыі сусветнай пандэміі. Ніхто яму не дапаможа, і народ пачынае дапамагаць сабе сам. Кожны беларус адказвае за свой участак працы: купіць ўсёй сям'і антысептык, пакінуць паджылых сваякоў дома, захоўваць дыстанцыю на вуліцы, не пускаць дзяцей у школу, прынесці прадукты суседцы-пенсіянерцы, купіць маскі для лекараў найбліжэйшай клінікі, перавесці супрацоўнікаў на працу з дома або перайсці самому, і нават прыпыніць бізнэс і страціць грошы, бо жыццё навакольных важнейшае. У кожнага - свая частка краіны, якую трэба ратаваць. І мы здольныя. Без іх. Таму што іх ужо не існуе. Яны самаліквідаваліся, як толькі надышоў момант, калі трэба прымаць пастановы і дзейнічаць. І высветлілася, што яны ўвогуле ніколі нікому не былі патрэбныя.

Усе гэтыя гады мы жылі ў парадыгме «трэба мяняць уладу». Відавочна, сітуацыя змянілася цалкам. Улады няма. Яе ўжо не трэба мяняць. Яе трэба проста ўзяць - як толькі выратуем краіну ад пандэміі.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 87

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках