Анархістам далі па сем гадоў калоніі за шкоду на $70

Шкоду актывісты цалкам кампенсавалі.

Сёння, 12 лютага, у судзе Савецкага раёна сталіцы абвясцілі прысуд двум анархістам. Афіцыйнае абвінавачванне заяўляе, што яны спачатку чырвонай фарбай запэцкалі будынак гарадскога суда, а потым з другой спробы кактэйлем Молатава пашкодзілі дзверы аднаго з будынкаў СІЗА, піша tut.by.

Кожнага прысудзілі да сямі гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Такі вырак ад суддзі Аляксандра Якунчыхіна.

На просьбу адвакатаў прысуд чыталі цалкам, на гэта сышло дзве гадзіны.

Анархістаў прызналі вінаватымі паводле ўсіх эпізодаў. Толькі што да акцыі каля СІЗА суд замяніў артыкул пра «пашкоджанні гісторыка-культурнай каштоўнасці» на іншую, проста «пашкоджанне маёмасці» (218-ы артыкул замест 344 КК). Хоць санкцыя амаль тая ж: аж да 3-10 гадоў пазбаўлення волі.

Суд палічыў, што ў абвінавачаных не было намеру на пашкоджанне менавіта гістарычнага аб'екта. Хоць яно і ўваходзіць у склад гісторыка-культурнай каштоўнасці «Замак Пішчалы» 2-й катэгорыі, але папераджальнай таблічкі звонку няма, як таго патрабуе закон.

«Мэты правасуддзя могуць быць дасягнутыя толькі пры прызначэнні пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі, і няма падстаў прызначаць больш мяккае», - зачытаў суддзя.

Напярэдадні пракурор Максім Сяніў прасіў прызначыць кожнаму з абвінавачаных па 7 гадоў у калоніі ўзмоцненага рэжыму.

Суд праходзіў пры ўзмоцненых захадах бяспекі. Людзі, якія прыйшлі на працэс, вымушаныя былі стаяць у чэргах да рамак на дагляд: адна з іх была каля ўваходу ў будынак, другую ўсталявалі на ўваходзе ў залу суда. Па калідорах прагульваліся людзі ў цывільным, на грудзях у іх можна было заўважыць камеры, як у кантралёраў у транспарце. На яшчэ адну камеру здымалі ўсіх наведвальнікаў будынку суда.

У чым абвінавачвалі анархістаў

Паводле версіі следства, у верасні мінулага года 19-гадовыя анархісты Мікіта Емяльянаў і Іван Комар закідалі будынак Менскага гарадскога суда лямпачкамі з фарбай - і запэцкалі фасад на 143 рублі. Максімальнае, што ім пагражала за псаванне маёмасці, быў арышт. Падчас следства яны кампенсавалі суму шкоды.

Акрамя таго, у кастрычніку 2019-га, паводле версіі следства, Емяльянаў і Камар набылі кампаненты і сабралі кактэйль Молатава, а 12 ці 13 кастрычніка прыехалі на Валадарскага, але запушчаная ў СІЗА №1 бутэлька не загарэлася. І фігуранты паўтарылі спробу 19 ці 20 кастрычніка. У выніку былі пашкоджаныя дзверы адміністрацыйнага корпуса: шкода склала 1 рубель і 48 капеек. Гэтыя дзеянні кваліфікавалі ўжо на падставе двух артыкулаў: як незаконныя дзеянні з гаручымі прадметамі, а таксама спроба і ўласна пашкоджанне гісторыка-культурнай каштоўнасці (за такі ўважаецца замак Пішчалы, дзе размешчаны ізалятар). За гэта пагражае рэальны тэрмін - аж ад 3 да 12 гадоў пазбаўлення волі.

У паказаннях, што прагучалі на працэсе, работнікі СІЗА распавялі, што дзвярам не больш за 20 гадоў, а ўсю шкоду ліквідавалі слоікам фарбы і сіламі слесара.

«Я сам 10 гадоў наведваю гэтую ўстанову [як адвакат], і аб статусе самага Пішчалаўскага замка мне вядома, але што ў адміністрацыйным будынку са шклопакетамі і металічнымі дзвярыма можна разгледзець гісторыка-культурную каштоўнасць - нават я не ведаў, гэты факт выклікаў у мяне вялікае здзіўленне», - заўважыў абаронца Емяльянава Дзмітрый Лепрэтар падчас спрэчак.

На ягоную думку, артыкул аб пашкоджанні гістарычнай каштоўнасці з’явіўся пасля таго, як органы дазнання ацанілі рэальную шкоду СІЗА. І гэта не 1475 рублёў (як паказанае ў першапачатковых дакументах паводле справы), а ўсяго 1 рубель і 48 капеек.

Бок абароны падкрэсліваў, што іх кліенту не было вядома аб адмысловым гістарычным статусе будынка. Ён размешчаны ўнутры.

Абвінавачаны Мікіта Емяльянаў намагаў, што будынкі правасуддзя і каля СІЗА ён закідваў фарбай і бутэлькамі сам. Свайго сябра Івана Камара, які таксама патрапіў пад следства, у планы нібыта не прысвячаў - толькі папрасіў набыць лямпачкі і фарбу, а потым зняць на камеру ўсё, што ўбачыць.

Свой учынак ён патлумачыў жаданнем падтрымаць паплечніка Змітра Паліенку, якога ўвосень 2019-га хацелі судзіць у закрытым судовым пасяджэнні. «Мяркую, што ў барацьбе за свабоду, справядлівасць і правы чалавека мэта апраўдвае сродкі. Але я не згодны з патрабаваннем пракурора [прызначыць мне тэрмін]», - казаў Емяльянаў у апошнім слове.