Збудзецца і наша агульнае жаданне!
7- Андрей Санников
- 25.12.2020, 8:38
- 58,987
Гэтага ж хочуць мільёны.
Трохі сумная гісторыя. Зрэшты, як і належыць на куццю.
2011 год я сустрэў у турме, дакладней у следчым ізалятары КДБ з прыблуднай назвай "Амерыканка". Пасля першых допытаў і адмовы даваць сведчанні я спадзяваўся, што ў навагоднюю ноч мяне не тузануць, і намерыўся арганізаваць сабе пераход з аднаго года ў іншы максімальна блізка да традыцыйнага. Іншымі словамі - са святочным сталом, скаромнай папсой з тэлевізара і ялінкай. І, вядома ж, без усялякага рэжымнага адбою а 22:00. З усяго гэтага навагодняга набору не выклікаў сумневаў толькі навагодні стол. Камера атрымала прадуктовыя перадачы ад родных, так што можна было абысціся без "палажняка", г.зн. без турэмнага харчавання.
У камеры на траіх нас было чацвёра, увогуле, можна было трываць.
У камеры быў тэлевізар, але ён быў намёртва адключаны ад вонкавага сігналу і стабільна паказваў толькі чорна-шэрыя палосы ды трашчаў. Аднак з дапамогай жалезнай асады для акуляраў, лыжак і "шлёмкі", жалезнай турэмнай міскі, удалося збудаваць нейкае падабенства антэны, і (о цуд!) тэлевізар запрацаваў.
Бліжэй да вечара мяне ўсё ж выклікалі да начальніка следчага ізалятара, які заскочыў на працу з іх чэкісцкага сходу з клуба, які знаходзіцца за два крокі ад турмы. Навошта ён мяне выклікаў - я так і не зразумеў. Магчыма, каб потым паведаміць начальству аб сваім службовым запале, маўляў, працую нават падчас урачыстасцяў. Магчыма, каб проста паздзекавацца праз расповед пра надвор'е на волі і аб надыходзе свята.
Калі канваір ужо выводзіў мяне з кабінета, я не спытаў, а канстатаваў, што не збіраюся ў гэтую ноч выконваць рэжым, і што мы ўсёй камерай рашуча маем намер сустрэць навагоднюю поўнач. Турэмшчык прамаўчаў, і я зразумеў, што перашкаджаць нам не будуць.
З абавязковага набору заставалася толькі ялінка.
Уласна для гэтага я і пішу гэты допіс: каб падказаць, як яе зрабіць. Выдатная ялінка атрымліваецца з вінаграднай гронкі. Можа, камусьці спатрэбіцца такая своеасаблівая парада.
На жаль, многім выдатным людзям, героям нашай Беларусі давядзецца сустрэць Новы год за кратамі. Я ад усяго сэрца зычу ім і нам усім хутчэйшай свабоды.
У тую навагоднюю ноч напярэдадні 2011 года я задумаў адно жаданне: вызваленне Іры з гэтай турмы, каб яна хутчэй змагла абняць і супакоіць Даньку. Яно неўзабаве спраўдзілася. Збудзецца і наша агульнае жаданне! Гэтага ж хочуць мільёны!
Андрэй Саннікаў, Фэйсбук