«Жыве Беларусь!»

Выдатны сцэнар нядзельнага маршу.

На той апошняй вайне было два галоўныя імператывы: «чакай мяне» і «забі яго». Абодва сфармуляваны паэтам Сіманавым. Іх ведаў і прамаўляў разам з вершамі, у якія гэтыя імператывы былі ўкладзеныя, ледзь не кожны савецкі салдат.

А ў нашай рэвалюцыі ёсць два галоўныя індыкатывы: «я шпацырую» і «я выходжу». Першы - гэта словы легендарнай Ніны Багінскай, пагардліва кінутыя ёю амапаўцу. Другі - апошняе выказванне Рамана Бандарэнка ў дваровым чаце. Цяпер гэтыя словы належаць кожнаму з нас. У іх - рух без прыпынкаў. У іх - наступ. У іх - неабыякавасць. Сядзець дома немагчыма, я выходжу. Што я раблю ў нядзелю ў горадзе - ды шпацырую, вядома, што за дурное пытанне: няўжо мірныя грамадзяне могуць быць занятыя чымсьці іншым у законны выхадны?

Імператыў, зрэшты, у нас таксама ёсць. Самы просты: «Жыве Беларусь!». І самы важны. Цяпер ужо - агульны для ўсіх 97 адсоткаў. Звыклы, як быццам мы ўсе з нараджэння яго прамаўлялі. Звонкі, як званы. Прыгожы, як быццам яго стварылі ўручную невядомыя геніі. Несмяротны, як усе нашы героі.

Так што «Жыве Беларусь!» - найлепшы лозунг для наступнага нядзельнага маршу. Гэта будзе мост паміж нядаўнім мінулым і блізкай будучыняй, магчымасць парадавацца разам ста дням рэвалюцыі і наблізіць яшчэ на дзень перамогу, ушанаваць памяць загінулых і запатрабаваць адказу ад вінаватых.

За гэтыя сто дзён мы прывучылі іх баяцца. Яны ніколі раней не думалі, што мы будзем ставаць у счэпкі. Адбіваць суграмадзян у АМАПу. Адмыкаць дзверы кватэр для дзясяткаў незнаёмцаў. Познім вечарам ехаць праз увесь горад, каб прывезці ў акупаваны раён каністру вады. Праходзіць дзясяткі кіламетраў, без скаргі на стомленасць. Разумець, што ў нас адна мэта і агульны вораг, за каго б мы ні галасавалі ў будучыні. Выходзіць кожны вечар у двары, так што АМАПаўцы не рызыкнуць у цемры туды сунуцца. Давяраць адзін аднаму. Не баяцца адзін аднаму. Апазнаваць адзін аднаго з тых самых слоў. «Жыве Беларусь!» - і ты ўжо сярод сваіх.

Яны баяцца нас і спрабуюць адвесці з вуліц. Адцягваюць хлуснёй пра гатоўнасць да ўсеагульнага дыялогу, але пры гэтым замест сябе выстаўляюць АМАП і ГУБАЗіК, якія наогул размаўляць не ўмеюць - гэтак жа, зрэшты, як чытаць, пісаць і думаць. А ў прамежках паміж амапаўскімі вылазкамі з нявінным выглядам разважаюць пра нацыянальны дыялогу. Вось і ўчора палаткавы спікер Андрэйчанка з'явіўся на працы з вялікім вядром локшыны і пачаў заклікаць далучаць у дыялог «як мага больш беларусаў», таму што менавіта такім чынам кожны з іх можа паўплываць на прыняцце пастаноў, якія тычацца будучыні краіны.

Ну добра, хочуць казаць - хай кажуць. Мы, у адрозненне ад іх, АМАПам не засланяемся. І заўсёды чуем тых, хто да нас звяртаецца. Таму гатовыя даць ім апошні шанец пагаварыць. Некаторыя тэлеграм-каналы заклікалі збірацца ў нядзелю а 12-й гадзіне ў сваіх раёнах. Іншыя прапануюць, як заўсёды, збірацца а 14 гадзіне ў цэнтры. Па-мойму, гэта выдатна сумяшчаецца. І нават дае магчымасць чыноўнікам, ахвочым ўступіцца ў дыялог, сустрэцца тварам да твару з людзьмі.

Да прыкладу, можна пачынаць збірацца ў сваіх раёнах апоўдні. Мясцовыя чыноўнікі, а таксама прадстаўнікі камунальных службаў, якія знішчаюць мемарыялы, зафарбоўваюць наша «Жыве Беларусь!» і адключаюць ваду, могуць свабодна прыходзіць і паразмаўляць з жыхарамі раёнаў. Пару гадзін ім акурат хопіць. А да дзвюх гадзін дня, скончыўшы дыялог з мясцовымі чыноўнікамі, можна выходзіць у цэнтр горада. Маленькія гарады няхай працягваюць шпацыраваць. У абласных цэнтрах раённымі калонамі можна выходзіць да аблвыканкамаў, а ў Менску - напрыклад, на плошчу Незалежнасці. Менавіта там, дарэчы, засядаюць і ўрад, і палатачнікі, якія прагнуць дыялогу. Дык няхай прыходзяць, ніхто не забараняе. Больш за тое - ніхто не прагоніць. І не пакрыўдзіць. Галоўнае - хай скажуць пароль. Ён вельмі просты: «Жыве Беларусь!». І іншага ўжо не будзе.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]