«Яны як робаты»: беларус падзяліўся ўражаннямі ад аўтамабільных майстроў Еўропы

Беларус расказаў, што яго здзівіла.

Летам у Горадні амаль не застаецца майстроў выдалення увагнутасцяў без афарбоўкі - з'язджаюць на запрашэнні ў Еўразвяз, піша «Онлайнер».

Як раз з такой паездкі вярнуўся майстар Андрэй. «У ЕЗ дастаткова часта здараецца моцны град, пакідаючы на аўтамабілях мноства пашкоджанняў, - кажа ён. - Майстроў нашай спецыяльнасці мала, таму еўрапейскія кампаніі рассылаюць запрашэнні на сезонную працу ўсім вядомым ім майстрам».

Мінулым летам майстры патрабаваліся буйной спецыялізаванай кампаніі, якая бярэцца за замовы страхавых кампаній, калі трэба паправіць ад 3000 аўтамабіляў. «Гэтая паездка цалкам змяніла наша (у групе было пяцёра беларусаў) уяўленне пра працу, - кажа Андрэй. - Спачатку здзівілі маштабы новай майстэрні. Кампанія на вялікай паркоўцы ўзвяла велізарны шацёр з некалькіх адсекаў. У адным ангары прымалі аўтамабілі, у іншым праводзілі іх ацэнку і здымалі ашалёўку ў патрэбных месцах (каб далей майстры маглі адразу прыступіць да сваёй непасрэднай працы). У самым вялікім ангары працавалі спецыялісты, а ў апошнім шатры праводзіўся кантроль якасці».

Другім моцным уражаннем для мужчыны стаў падыход да працы іншых майстроў выдалення ўвагнутасцяў без афарбоўкі: «Напрыклад, побач з намі працаваў італьянец, у якога не было ні аднаго лішняга руху. Адначасова ён нагой падцягваў сябе крэсла, адной рукой браў інструмент, а другой падрыхтоўваў расходны матэрыял. Мы глядзелі на гэта як зачараваныя, ён сапраўды быў падобны на робата. Дастаўку ежы замаўляў загадзя, курыў толькі адзін раз у працоўны час і зусім не піў ваду, каб не хадзіць у туалет. Усе нашы спробы загаварыць ён ігнараваў і моцна злаваўся, калі чарговы аўтамабіль яму падавалі не тут жа, а з затрымкай у пяць хвілін».

Пазней беларускія майстры зразумелі, што так тут працуе 90% спецыялістаў, якія зарабляюць на год наперад за тры месяцы: «Хуткасць гэтых майстроў была надзвычай прыгожая. Мы працавалі павольней за іх утрая. Затое праз два тыдні мы разгадалі і некаторыя сакрэты. Напрыклад, у гэтай фірме падчас кантролю якасці было дастаткова дамагацца ідэальнага шчыгрыну, хоць блікі ад няроўнай паверхні ўсё яшчэ маглі заставацца. Мы ж імкнуліся і ліквідаваць няроўнасць, і выраўнаваць шчыгрын. Высветлілася, можна было так не старацца».

«Мы нядоўга прапрацавалі там - праз канфлікт двух кампаній, - шчыра заяўляе майстар. - Мы знайшлі яго ў Італіі, у горадзе Трэвіза. Таксама рамантавалі «градавыя» аўто. Кантроль якасці быў ужо больш сур'ёзны. І зноў ад нас патрабавалі максімальна хуткай працы. У нейкі момант хацелася нават усё кінуць. Але ўсе ўтрох сталі заўважаць, як хуткасць і якасць нашых работ растуць, а значыць, гэта цікавы эксперымент і трэба працягваць. Паводле вынікаў, калі праца завяршылася, у кожнага з нас раскрыліся новыя здольнасці. Напрыклад, раней я ніколі не браў у працу пашкоджанні на пярэдніх стойках, а цяпер гэтая частка кузава стала ледзь не ўлюбёнай».