«Крышу гаспадарчае мыла ў пралку»

Санітарка шчыра распавяла пра свае даходы і выдаткі.

Санітарка адной з баранавіцкіх медустаноў распавяла intex-press.by, колькі зарабляе, як часта набывае свініну, чым у мэтах эканоміі пярэ рэчы, на што адкладае грошы і чаму не плануе сыходзіць з прафесіі:

- У дзяцінстве я марыла стаць лекарам. У сваіх фантазіях я ў белым халаце аперыравала цяжкіх пацыентаў, а потым яны са слязамі на вачах дзякавалі мне за выратаванне жыцця. Але мары так і засталіся марамі. Я жыла ў вёсцы, дапамагала бацькам па гаспадарцы, і на вучобу часу заставалася мала. З маім школьным атэстатам пра паступленне ў медыцынскі ўніверсітэт не магло быць і гаворкі.

Пасля школы я ўладкавалася працаваць на ферму, але марыла вырвацца ў горад. Атрымалася: выйшла замуж за гарадскога хлопца, нарадзіла сына. Але сямейнае жыццё не склалася - пасля 10 гадоў шлюбу мы з мужам разышліся.

Увесь гэты час я працавала прадаўцом на рынку. Але гаспадыня «закрыла» свой бізнэс, і я засталася без працы. Аднойчы ў паліклініцы пачула, што ў адную з медычных устаноў патрабуюцца санітаркі. Я падумала: праца ўсё адно патрэбная, а санітаркі ўсё ж такі маюць дачыненне да медыцыны. І надумала паспрабаваць. Мяне адразу ўзялі. Так і працую санітаркай ўжо некалькі гадоў.

Лёгкай нашу працу не назавеш: начныя змены, цяжкія хворыя. Плацяць няшмат - 350 рублёў. Зрэшты, на фоне заробкаў некаторых лекараў мой заробак не такі ўжо і маленькі. Таму на заробак я не скарджуся. Тым больш што муж плаціць аліменты - 150 рублёў на месяц.

Жыву ў кватэры сястры

Пасля разводу мы з сынам з'ехалі з кватэры мужа. Нас прытуліла мая сястра, якая, у адрозненне ад мяне, зарабіла на дзве кватэры. Адну з іх яна здавала - у яе мы і пераехалі.

Кватэра аднапакаёвая, таму «камуналка» невысокая: узімку - блізу 60 рублёў, летам - удвая менш. Гарадскога тэлефона ў нас няма. А вось інтэрнэт давялося падключыць праз сына. Тарыф - 25 рублёў, але затое хуткасць добрая. Яшчэ рублёў 30 ідзе на аплату мабільнай сувязі.

Купляю курыцу і разбіраю

Харчуемся мы сціпла. Але ўсё адно выдаткоўваць менш за 200 рублёў на месяц не атрымліваецца. Прадукты закупляю раз на месяц пасля заробку. Бяру грэчку, макароны, проса, аўсянку, рыс, алей.

Мяса я не вельмі люблю, але сыну яно патрэбна. Свініну купляю ў асноўным на святы. Затое бяру адразу некалькі тушак курыцы і сама разбіраю - так значна танней. З часткi курынага мяса кручу фарш: атрымліваецца смачна і танней, чым браць гатовы ў краме.

Я люблю малочныя прадукты, асабліва тварог. Але для мяне гэта дарагое задавальненне, таму купляю тварог 1-2 разы на тыдзень. А сын, як усе дзеці, любіць прысмакі, і некалькі разоў на тыдзень я бяру яму жавальныя цукеркі і пачак печыва.

Пашанцавала, што мае бацькі жывуць у вёсцы. Гародніна, бульба і зяленіва прыводжу адтуль. А з садавіны і ягад стаўлю узвары, вару джэмы, і на ўсю зіму хапае.

Гелі для душа не купляю

У вёсцы я звыкла мыць звычайным гаспадарчым мылам. Яно натуральнае, без хіміі і добра адмывае самыя складаныя плямы. Гаспадарчае мыла выкарыстоўваю дагэтуль: проста крышу ў пралку. Гэта танна, і якасць мыцця выдатная.

Гелі для душа я таксама не купляю, мы мыемся дзіцячым мылам. Часам я нават думаю: добра, што ў мяне хлопчык. Дзяўчынка, напэўна, на такое не пагадзілася б.

На працу я хаджу пешшу. Затое на паездкі да бацькоў у вёску ў мяне сыходзіць па 20 рублёў штомесяц.

«Прыхарошвацца не звыкла»

Я вырасла ў вёсцы і ўбірацца не звыкла. Таму свайму гардэроба надаю мінімум увагі. Тым больш што на працы я заўсёды ў халаце.

У маёй шафе пара спадніц, двое штаноў і некалькі кофт. Часам, калі вельмі захочацца, магу купіць сабе абноўку ў сэканд-хэндзе. Звычайна мая «новая» рэч каштуе не даражэй за 5 рублёў. Абутак таксама бяру танны. Нядаўна знайшла сабе басаножкі за 15 рублёў.

Мая знешнасць, як і адзенне, мяне мала цікавіць: каму ёсць справа да таго, як выглядае санітарка? На касметыку я не марную грошы. Айчынныя памада і туш па 3 рублі - вось і ўсё, што ёсць у маёй касметычцы.

А вось сыну стараюся купляць добрае адзенне - хачу, каб ён выглядаў не горш за аднагодкаў. Дзіцячыя рэчы мне дапамагае замаўляць у інтэрнэт-краме мая знаёмая. Гэта зручна і на зніжцы можна купіць якасную рэч за невялікія грошы.

Я люблю свайго сына і стараюся даць яму ўсё, што магу. У яго заўсёды ёсць кішэнныя грошы - рублёў 25 - на марозіва, чыпсы ці паход у кіно. У грашовых пытаннях, якія тычацца сына, дапамагае муж: акрамя аліментаў ён купляе яму тое, што я набыць не магу. Нядаўна, да прыкладу, падарыў яму добры тэлефон.

Наступным летам планую адвезці дзіцяці адпачыць. Для гэтага з кожнага заробку адкладаю 100 рублёў.

Праца, як усе астатнія

Вядома, праца санітаркай - не тое, пра што я марыла. Многія ставяцца да нас з пагардай. Але, як па мне, гэтая праца не лепшая і не горшая за іншыя - як усе астатнія. І нехта ж мусіць яе рабіць. Таму мяняць яе я не збіраюся. Тым больш што альтэрнатывы ўсё адно няма. Магчымасць «стаць чалавекам» я згубіла яшчэ ў юнацтве, калі не надавала вучобе ўвагі.