Як беларус схуднеў з 200 кілаграмаў да непазнавальнасці

Вось гэта сіла волі.

Да 25 гадоў Аляксандр Вароўскі з Мар'інай Горкі важыў 198 кілаграмаў. Лекары прадракалі: з такім атлусценнем дажывяце гадоў да 40. Хлопец наважыў не здавацца - і худнець. Цяпер яму 30, ззаду больш за 100 скінутых кілаграмаў, піша tut.by.

«Стаў на вагі, паказалі памылку»

Аляксандр прызнаецца: поўным быў з дзяцінства. Скончыў школу з вагой ўжо больш за 100 кг. Прычыны банальныя: еў без меры і ленаваўся прайсціся нават пару кіламетраў да крамы.

- Я жыў звычайным жыццём, не заўважаючы сваёй праблемы. Дома казалі: «Перарасцеш!» У школе гэтае пытанне наогул не ўздымалі. Таму я не адчуваў сябе нейкім іншым, проста жыў, як усе. У мяне было вельмі шмат сяброў, жаночая ўвага. Магчыма, таму ўсведамленне праблемы прыйшло так позна.

Да 25 гадоў Аляксандр важыў 200 кілаграмаў. Думкі наконт таго, што пара б схуднець, да яго прыходзілі. Малады чалавек спрабаваў то не есці пасля шасці, то зусім галадаць. Але эксперыменты правальваліся, а планы схуднець «да лета» плаўна перацякалі ў планы схуднець «да Новага года».

- У мяне, як і ў любога таўстуна, была боязь вагаў. Але ў нейкі момант яны з'явіліся ў мяне дома. Я хадзіў вакол дні два, не адважваючыся ўзважыцца. Шалі былі на 180 кілаграмаў. Я стаў на іх - паказалі памылку. Гэта быў момант, калі я зразумеў: сапраўды вельмі шмат важу.

Даведацца сваю вагу дапамаглі толькі ў бальніцы. Вынік - 198 кілаграмаў - стаў поўным шокам. Малады чалавек запісаўся ў трэнажорную залу. Аднак заняткі прыйшлося пакінуць: у такой вазе любое практыкаванне давалася з цяжкасцю і напругай, а праз няправільную тэхніку з'явіліся праблемы з плячом.

- Трохі пазней я трапіў на камісію ў ваенкамат і адтуль да эндакрынолага. Да таго моманту вага быў ужо 200 кілаграмаў. Лекар сказаў: на фоне атлусцення і гарманальнага збою з такім ладам жыцця працягне гадоў да 40. А можа быць, нават менш. З гэтага моманту я прыняў пастанову: не буду здавацца.

«Хацелася ўсё кінуць»

Пачаць пахуданне Аляксандр наважыў з бегу, але, калі з'явіўся боль у суставах, прыцішыў запал і пачаў проста шмат хадзіць. Вынік быў, але хацелася большага: малады чалавек вырашыў змяніць харчаванне.

- Я не ведаў, што менавіта трэба рабіць. Шукаў інфармацыю ў інтэрнэце, чытаў літаратуру, рабіў нешта інтуітыўна. Спачатку паменшыў порцыі, адмовіўся ад гарбаты з цукрам і абмежаваў сябе ў вячэрах. Потым перастаў смажыць і перайшоў на запяканне. Гэта працавала. Калі ў нейкі момант вага пераставала зніжацца, я зноў пачынаў вывучаць пытанне.

У інтэрнэце Аляксандр знайшоў дыету на 1200 ккал. Гэта, вядома, вельмі мала для мужчыны яго вагі - але малады чалавек толькі дубліраваў прадукты са спісу, а еў больш, чым прапаноўвалася. Калі вага знізіўся да 150 кг, купіў сабе ровар.

- Часам, вядома, хацелася ўсё кінуць, таму што глядзіш у люстэрка - і ўсё роўна ў вялікай вазе. Не заўважаеш, што сышлі 10 кг: як быў тоўсты, так і застаўся. Гэта вельмі моцна цісне на псіхіку.

Аляксандр адзначае, што яму ў пахуданні вельмі дапамагла падтрымка блізкіх, хоць жыццё з бацькамі поўнае кулінарных спакус.

- Немагчыма ў адну хвіліну памяняць свае харчовыя звычкі. Для гэтага трэба час, адаптацыя. Я сабе забараніў вельмі шмат таго, што еў з дзяцінства. А калі дома на вячэру смажаная бульбачка, напрыклад, вельмі цяжка ўтрымацца.

Зрывы і адкаты, са слоў Аляксандра, здараліся ў асноўным праз строгія забароны. Аднак малады чалавек стараўся надоўга не адхіляцца ад курсу. Максімум пяць набраных кілаграмаў - і зноў худнець.

З часам Аляксандр зноў адважыўся на заняткі ў трэнажорнай залі. Каб трэніравацца з інструктарам, ездзіў з Мар'інай Горкі ў іншы горад.

- У пахуданні важна дзеянне і сталасць. Штодзённыя маленькія крокі дадуць большы вынік, асабліва калі ты атрымліваеш задавальненне ад працэсу. Я радаваўся, калі страчваў усяго толькі адзін кілаграм за месяц, і разумеў, што не хачу худнець хутка. Нагульваючы тлушч дзесяцігоддзямі, нельга пазбавіцца ад яго за тыдзень.

Ужо на 140 кілаграмах малады чалавек стаў заўважаць, як расцягваецца і абвісае скура.

- Я вывучыў гэтае пытанне і пачаў рабіць скрабы, масажы, хадзіць у лазню і выкарыстоўваць крэмы. Гэтыя дзеянні дапамаглі мне падцягнуць скуру і паменшыць расцяжкі. Але, вядома ж, лішняе ёсць, і, напэўна, гэта можна прыбраць толькі хірургічным шляхам.

«Стаў іншым чалавекам»

Некалькі гадоў таму Аляксандр пераехаў у Маскву: у Беларусі стала цяжэй зарабляць грошы, ды і заўсёды хацелася пажыць у вялікім горадзе. Цяпер малады чалавек працуе адміністратарам у байцоўскім клубе і там жа займаецца анлайн-праектам, дзе дапамагае людзям схуднець.

- Зараз я разумею, што стаў іншым чалавекам. Калі лётаў у Беларусь, мяне нават у аэрапорце не прапускалі, таму што ў пашпарце выглядаю зусім інакш.

Аляксандр захапляецца боксам, трэніруе сілавыя паказчыкі ў зале, катаецца на ровары. У свае 30 важыць 97 кілаграмаў (пры росце 186 см). Але прызнаецца, што хоча схуднець яшчэ на 7 кг.

- У мяне няма жадання пабудаваць цела бодыбілдэра або займацца боксам прафесійна. Я мару пра тое, каб атрымаць максімальна функцыянальную форму. Хочацца бегаць, лепш падцягвацца на турніку. Гэта тое, што я не мог зрабіць ніколі ў жыцці! У дзяцінстве не дазваляла паўната, і я быў у спецгруппе па фізкультуры, якая ад гэтага вызваляла. А цяпер, напрыклад, я магу добра і прыгожа падцягнуцца 10 разоў. І гэта мяне вельмі матывуе.