«Ведаю людзей, якія дзеля жылля даслоўна галадалі»

Беларус расказаў, як і на чым эканоміць.

Аляксею 31 год, ён працуе сістэмным адміністратарам і сустракаецца з дзяўчынай. Ён з дзяцінства не прывык марнаваць грошы на дробязі тыпу цукерак і шакаладак. З тых часоў звычка захавалася, піша onliner.by.

- Не набываю кавы ў кожным зручным выпадку (па дарозе на працу, на запраўках), не харчуюся ў фастфудзе, не замаўляю ўсякія цацкі на кітайскіх сайтах, хай яны і каштуюць па $1, - тлумачыць ён прынцыпы сваёй эканоміі. - У краме купляю усё неабходнае па спісе, зрэдку пешчу сябе чым-небудзь неабавязковым. Прадукты выбіраю зусім звычайныя, пераважна беларускай вытворчасці, на якасць скардзіцца не даводзіцца.

Пры куплі прадуктаў Аляксей стала карыстаецца дысконтнай карткай «Еўраопта». Хоць у яго ёсць такія ж карты крам «Алмі» і «Віталюр», але ў іх ён заязджае рэдка. Мянчук падкрэслівае: зэканоміць на дысконтных картах практычна нельга.

- З маіх назіранняў, кошты ў «Еўраопце» параўнальныя з коштамі ў іншых сеткавых крамах з выкарыстаннем дысконтных карт, - мяркуе ён. - Яшчэ ў мяне ёсць дысконтная карта «Беларуснафты». Зноў жа рэальнай эканоміі і ад гэтай карты не відаць. Такое ўражанне, што дысконтная карта не перакрывае нават кошт уласнай пакупкі.

Праязны менчуку аплачвае кампанія, на аўто ён катаецца рэдка, бо па працы гэтага рабіць яму не трэба.

- Вельмі рэдка купляю ўсякія гаджэты. У мяне ёсць тэлефон, які мяне задавальняе (набываўся ў растэрміноўку), а таксама кампутар, якога мне дастаткова для маіх задач, - разважае ён. - Я нават не бачу сэнсу купляць тэлевізар, напрыклад, або які-небудзь смарт-гадзіннік.

Што тычыцца акцый, зніжак і распродажаў, то спецыяльна на іх Аляксей не ходзіць.

- Звычайна гэта прыводзіць да спакусы набыць нешта непатрэбнае, «але ж са зніжкай!» - кажа ён. - Вельмі рэдка планую не шараговыя пакупкі на дзень зніжак у буйных крамах (ГУМ, ЦУМ, «На Нямізе»), часцей гэта нават выпадковае супадзенне. Я бяру са зніжкай тое, што мне трэба цяпер па спісе. Калі тавар стаіць на акцыі і задавальняе мяне па якасці, я яго вазьму, бо не думаю, што акцыі рэальна зберагуць бюджэт. Хіба што купляць акцыйныя тавары ў аптовых маштабах, але я так рабіць не спрабаваў.

Пры гэтым хлопец адзначае, што не вядзе жыццё аскета-пустэльніка, а проста крытычна разглядае ўсе марнаванні. З ягоных слоў, шмат ад чаго часцяком можна бязбольна адмовіцца.

Аляксей мяркуе, што рэальная эканомія - гэта адкладаць грошы. Куды заўгодна: у панчоху, на картку, на дэпазіт ці яшчэ куды-небудзь.

- Атрымаў грошы за працу - нейкі адсотак абавязкова адкладаецца ў якое-небудзь патаемнае месца, - разважае ён. - Усё, гэтых грошай у цябе ніколі не было, ты іх не атрымліваў, распараджацца з розумам. Людзі выжываюць на меншыя даходы, значыць, і я здолею. І ў мяне атрымліваецца. А вось эканоміць па прынцыпе «Што застанецца ў канцы месяца - адкладу» цалкам нерэальна: не застанецца нічога.

- Эканомія павінна быць разумнай. Калі яна прыводзіць да зніжэння якасці жыцця, гэта глупства, - прадаўжае разважаць Аляксей. - На мой погляд, выключэнне - эканомія дзеля куплі жылплошчы. Тут не грэх і стрымаць сябе, але таксама ў разумных межах. Ведаю людзей, якія дзеля жылля даслоўна галадалі, а пасля куплі прадоўжылі так жыць і далей. Гэта відавочны прыклад перабору. Калі даводзіцца эканоміць, каб проста пражыць, значыць, чалавек жыве не па сродках. З сітуацыяй, калі прыбытак не дазваляе проста пражыць без празмернасцяў, я не сутыкаўся. Але, напэўна, я б шукаў выйсце (пераехаць туды, дзе твая спецыяльнасць запатрабаваная, змяніць сферу дзейнасці, падпрацоўкі, халтуры і гэтак далей).