«Баста»: Кропка кіпення ў «касце» сілавікоў у Беларусі ўжо блізка

Дыктатар праводзіць над МУС аналаг Стэнфардскага турэмнага экспэрыменту.

Самыя няшчасныя ў нашай краіне - гэта сілавікі, піша Андрэй Войніч для тэлеграм-канала «Баста».

Лукашэнка праводзіць у Беларусі своеасаблівы аналаг Стэнфардскага турэмнага экспэрыменту, толькі больш маштабнага, на ўзроўні ўсёй краіны. Ён падзяліў грамадзян на дзве катэгорыі - на турэмшчыкаў-сілавікоў і на зняволеных-цывільных грамадзян, балазе досвед працы ў турме ў яго меўся.

Магчыма ён нават ведаў пра гэты экспэрымент 1971 года і кіраваўся ім наўмысна, таму што ўжо дужа шмат паралеляў можна правесці.

Грамадзянам правы урэзалі, а сілавікам наадварот - павялічылі. Аж да права сведчыць на карысць іншых сілавікоў супраць грамадзян, што адкрыла для дыктатуры неверагодна шырокія магчымасці - ад адкрытага паклёпу, агавораў і фальсіфікацый да рэальнай манетызацыі грамадзян і іх правоў.

Суды, зразумела, былі падагнаныя пад патрэбы дыктатуры і сілавікоў адпаведна.

Гэта нараджае парадокс, што сілавікі, з'яўляючыся таксама грамадзянамі Беларусі, маючы сваякоў - грамадзян Беларусі, дзейнічаюць супраць іх дзеля атрымання для сябе імгненнай выгады. Яны не асацыююць сябе з народам, не прымаюць ўдзелу ў пратэстах супраць таго, што іх тычыцца наўпрост, больш таго - яны душаць гэтыя пратэсты на шкоду сабе ж.

І яны, і іх сваякі, таксама, як і ўсе, вымушаныя харчавацца дрэннымі прадуктамі харчавання, атрымліваць няякасную адукацыю, рызыкаваць жыццём і здароўем праз БелАЭС, дыхаць у Берасце свінцом, а ў Светлагорску адкідамі цэлюлознай фабрыкі, плаціць за паліва завышаны кошт, і ўвесь час рызыкаваць сваім ашчадкам праз рубель, які вечна вісіць на тонкім валаску.

Але нават не гэта пік ўсяго. Праз тое, што наша краіна стала паліцэйскай дзяржавай, перспектывы добрага жыцця для сілавікоў і іх сем'яў з кожным днём становяцца ўсё больш ілюзорныя і сумныя.

Просты прыклад. Штогод з нашай краіны за мяжу з'язджае вялікая колькасць спецыялістаў. Гэта педагогі і выкладчыкі, тэхнікі ды інжынеры, маладыя навукоўцы і самае галоўнае, напэўна, медыкі. З майго атачэння з медыцыны проста сышло 13 чалавек за 2018 год, восем з іх з'ехала ў Польшчу і, як ні дзіўна, у Афрыку. Напрыклад, у Анголе медыкам плацяць у разы больш і жыццё з працай лепшае і вальнейшае.

Скончылася кепска для ўсіх, у тым ліку і для сілавікоў і іх сем'яў. Ім проста няма да каго звярнуцца, бо нават у іх закрытых спецыялізаваных «элітных» медычных установах персанал старэе і не развіваецца.

Гэта тычыцца абсалютна ўсіх сфер жыцця грамадства.

Яны, як мне здаецца, у большасці выпадкаў гэта разумеюць, але ўжо ўцягнуліся ў гэта ўсё. Хтосьці ідэалагічна, хтосьці праз кругавую паруку, хтосьці проста баіцца.

Але нават у гэтых людзей, якіх сёння можна назваць «кастай без будучыні,» ёсць свая кропка кіпення і кропка залому, пасля якой яны таксама павінны будуць прыняць менавіта грамадзянскую пазіцыю, а не пазіцыю сілавіка, які абараняе чужыя даброты. Яна ўжо блізка. Баляванні з нагоды адстаўкі Шуневіча - таму пацвярджэнне.

Спампоўвайце і ўсталёўвайце мэсэнджар Telegram на свой смартфон або кампутар, падпісвайцеся (кнопка «Далучыцца») на канал «Баста» і стварайце гісторыю свабоднай Беларусі.