У Беларусь хлынулі аўто, размытненыя паводле «льготнага» ўказу

Дылеры прагназуюць спад продажаў.

Указ № 140 «Аб кампенсацыi мытаў і падаткаў», паводе якога шматдзетныя сем'і і інваліды атрымалі магчымасць прыгнаць машыну з Еўропы танней, пачне дзеянне ў красавіку. І спачатку ніякага асаблівага ажыятажу не выклікаў. Машыны паводле льготнага размытнення тоненькай ручаінкай пацяклі ў Беларусь. Але цяпер, на думку экспертаў, гэтая ручаіна можа ператварыцца ў паўнаводную раку. І яна можа закрануць не толькі дылераў іншамарак, але і Geely, піша tut.by.

Прыкладна 30 адсоткаў машынаў на нашым рынку – прыгнаныя з Еўропы

Дзіўна, але пра ўказ яшчэ ведаюць не ўсе. Літаральна на днях нам давялося пагутарыць з мужчынам пенсійнага веку, які быў заклапочаны выбарам аўтамабіля. Навіна пра ўказ стала для яго нечаканасцю. І гэта пры тым, што ў ягонай дачкі – шматдзетная сям'я. Зразумела, наш суразмоўца тут жа пастанавіў, што набываць машыну ў Беларусі ён ужо не будзе.

– Рынак зноў штарміць, ён падзяліўся на тры часткі, – дзеліцца сваім меркаваннем пра сітуацыю Дзмітрый, які займаецца камісійным продажам аўтамабіляў з trade-in пляцоўкі дылера кітайскіх марак. – Першая – гэта тутэйшыя, як правіла, танныя аўто, якія людзі спрабуюць альбо прадаць самі, альбо здаць у трэйд-ін ці на камісію, альбо аддаюць «перакупам». Звычайна гэта машыны коштам блізу 4 тысячаў рублёў. Але ў асноўным усе продажы перайшлі ў інтэрнэт-гандаль. Рынак у Ждановічах прасеў, а вось Малінаўка ўмацавалася. Там усё добра, рух ідзе, машыны прадаюцца і набываюцца.

Прадаецца ўсё – ад 3 да 20 тысячаў. Што адбываецца на аўтарынку пасля ўказа пра льготнае размытненне

Другая частка рынку, паводле словаў Дзмітрыя, – гэта машыны з Расеі. Іх усё яшчэ вязуць, і даволі шмат. Велізарны рынак суседняй краіны падае магчымасць выбару – гэта і вабіць пакупнікоў.

– Трэцяя частка – гэта свежапрыгнаныя машыны з Еўропы. Паводле маіх ацэнак, яны займаюць прыкладна 30% на рынку, 50% – гэта машыны ўнутранага рынку, і рэшта – машыны з РФ.

Усе ўдзельнікі аўтарынку адзначаюць, што паводле 140-га ўказу машыны, што называецца, паехалі. Ручаіна сапраўды ператвараецца ў паўнаводную раку.

Сяргей Варывода, намеснік старшыні БАА, адзначае, што паводле вынікаў трэцяга квартала з пачатку года ўвезена ўжо 10 тысячаў аўто з-за межаў Мытнага звязу. Рост склаў 100%. А ў цэлым рынак вырас на 26%. Відавочна, што паскораны рост справакаваны 140-м указам.

У перспектыве гэта можа ўдарыць па дылерах і нават беларускім Geely. Сярэдні кошт увезенага аўтамабіля складае 8600 даляраў. Пасля дадання мыты і ўтыльзбору аўтамабіль вырастае ў кошце прыкладна да 12 тысячаў даляраў і трапляе ўжо ў сегмент бюджэтных аўтамабіляў не толькі расейскай вытворчасці, але і збольшага беларускага седана Geely Emgrand 7.

Ільготнікаў выкарыстоўваюць у якасці «вешалкі»: за 100 даляраў прыганяюць аўто на іх імя

– Людзі з задавальненнем набываюць такія машыны. За пяць гадоў адсутнасці свежапрыгнаных машынаў яны па іх проста засумавалі. Набыць за 14 тысячаў даляраў тое, што раней каштавала 19 тысячаў – ужо нармальна. А гэта ж практычна кошт той жа новай «бюджэткі». І многія аддаюць перавагу ездзіць на якім-небудзь дызельным Гольфе 16-га года, чым на новым «бюджэтніку». Шмат набываюць таго, што на нашым рынку ў новым выглядзе папросту адсутнічае – мінівэны, седаны і ўніверсалы сярэдняга класу, – заўважае Дзмітрый.

Як правіла, машыны завозяць не канкрэтныя спажыўцы, а перагоншчыкі, якія выкарыстоўваюць ільготнікаў у якасці «вешалкі» – афармляюць на іх свежапрыгнанае аўто. Потым яно здымаецца з уліку і выстаўляецца на продаж. Стандартная стаўка для «вешалкі» – 100 даляраў. Ніхто іх не песціць, ахвотных – празмернасць (паводле нашых падлікаў, усяго грамадзянаў, якія маюць права на льготнае размытненне, – блізу 500 тысячаў чалавек).

– Ёсць пэўная катэгорыя людзей, якія самастойна едуць у Еўропу па машыну. Але, як правіла, карыстаюцца паслугамі прыгону аўто. Прасцей набыць ужо знятую з уліку на рынку, хоць і з пераплатай 500–1000 даляраў. Гэтыя машыны адносна бяспечныя, можна не баяцца перабітых нумароў, банкаўскага закладу і гэтак далей. Усе гэтыя машыны узростам ад 3 да 5 гадоў, лёгка «прабіваюцца» праз дылераў, – кажа Дзмітрый.

Акрамя таго, 140-ы ўказ пашырыў межы выбару. Калі раней без варыянтаў прыганялі «прахадныя» мадэлі, з аб'ёмам рухавіка 1,5 літра, то цяпер паводле льготнага «тарыфу» за тыя ж грошы можна прывезці машыну з двухлітровым маторам. А гэта ўжо больш багатая камплектацыя ў параўнанні з «базавымі» версіямі з прахаднымі маторамі.

– Трэба разумець, што еўрапейскія машыны з лізінгавых аўкцыёнаў (а менавіта там часцей за ўсё набываюць аўтамабілі) маюць прабег ад 150 тысячаў км. З меншым прабегам – гэта ці міф, ці яны каштуюць дорага і іх ніхто практычна сюды не гоніць. А пры прабегу, блізкім да 150 тысячаў кіламетраў, аўтамабілю трэба будзе глабальнае ТА. І еўрапейскай фірме танней прадаць гэтае аўто з аўкцыёну і ўзяць новае ў лізінг. А за ТА хай плаціць ужо беларускі пакупнік. На мой погляд, крытычны прабег для новага аўтамабіля – гэта 150 тысячаў кіламетраў. Людзі павінны гэта разумець. Нават калі яна цэлая, нябітая і нефарбаваная, яна магла ездзіць увесь гэты час па аўтабанах на хуткасцях пад 200 км. І з набыццём вы атрымаеце рухавік з падвышаным выдаткам алівы або «забітую» скрынку перадачаў. Але гэта ўжо выбар пакупніка – новы бюджэтнік ці з Еўропы з прабегам, але іншага класу, – тлумачыць нюансы Дзмітрый.

Гульцы аўтарынку сыходзяцца ў меркаванні, што 140-ы ўказ «забівае» і так перагрэты беларускі рынак. Прыгнаныя машыны практычна не з'язджаюць у Расею, як можна было спадзявацца, а застаюцца на ўнутраным рынку. Надзеі на тое, што беларусы будуць іх «мытніць» за паўкошту, а расейцы стануць у чаргу, не апраўдаліся. Не сталі.

Калі ідэя ў тым, каб дапамагчы пэўнай частцы насельніцтва набыць нядорага «свежы» аўтамабіль з Еўропы, то неабходна было адразу ўводзіць і забарону на адчужэнне. А раз адразу гэтага не зрабілі, мабыць, былі нейкія іншыя мэты. У выніку валюта вывозіцца за мяжу. Пакутуюць аўтадылеры, якія плацяць вялікія грошы ў бюджэт у выглядзе падаткаў. Але для «перагонаў» і беларускіх аўтааматараў – безумоўнае дабро. Адны зарабляюць, другія – з задавальненнем выдаткоўваюць.