Neue Zürcher Zeitung катком прайшлася па паездцы Лукашэнкі ў Вену

Аўтарытэтнае выданне раскрытыкавала пастанову кіраўніцтва Аўстрыі.

Артыкул пра сам візіт яна апублікавала пад назвай «Вена раскочвае чырвоны дыван перад уладаром Беларусі», а каментар азагаловіў «апартунізм не з'яўляецца стратэгіяй у дачыненнях з аўтарытарнымі суседзямі Еўропы».

«БелГазета» прапануе пераклад каментара да візіту, дадзенага Іва Мійнсенам, спецыялістам у сацыялогіі і гісторыі Усходняй Еўропы і аўтарам дысертацыі «Палітычная і грамадская роля памяці пра Другую сусветную вайну ў СССР».

Прыём Лукашэнкі ў Вене дэманструе адсутнасць канцэпцыі еўрапейскай палітыкі суседства. Замест спробы ўцерціся ў давер неабходная была выразная пазіцыя.

Вена больш не з'яўляецца цэнтрам сусветнай улады. Аднак як куліса для раскошнага прыёму аўстрыйская сталіца застаецца неперасягнутай. Хофбург (рэзідэнцыя дынастыі Габсбургаў, якая кіравала ў Аўстрыйскай імперыі. - Рэд.) са сваімі карцінамі і вышытымі гардзінамі, раскошныя палацы і нават помнік савецкаму войску спрыяюць таму, каб такія ўсходнееўрапейскія аўтакраты, як Уладзімір Пуцін ці Лукашэнка, выдатна сябе адчувалі тут. Пачцівыя гаспадары стрымліваюць крытыку, падпісваюць эканамічныя дамовы і ўслаўляюць сябе як будаўнікоў мастоў паміж Усходам і Захадам.

Безыдэйнасць у замежнай палітыцы

Наколькі прыемныя такія візіты для ўсіх удзельнікаў, настолькі ж яны маскуюць моцна залежную ад эканомікі і бедную на прынцыпы замежную палітыку. Для Швайцарыі як другой нейтральнай краіны ў цэнтры Еўропы такі падыход нельга назваць незнаёмым, роўна як і паставіць у віну недастатковае разуменне праблемы. Апартунізм маленькіх дзяржаў у дачыненні з вялікімі прадказальны. Але гэта набывае надмерна вялікае значэнне толькі таму, што ў Еўразвязу як блока няма канцэпцыі стасункаў са сваімі ўсходнімі суседзямі.

Слабасць кіраўніцтва і недахоп адзінства апошні раз праявіліся ў блакаванні пашырэння ЕЗ на Заходнія Балканы. На прасторы былога Савецкага Саюза разгубленасць яшчэ большая. Гэта прыводзіць да дзіўных ініцыятыў накшталт запрашэння Аўстрыяй лідара Беларусі. Яно дапамагае Лукашэнку імгненна і ў вышэйшай ступені сумнеўным спосабам стаць цярпімым у прыстойным грамадстве.

Праўда, Аўстрыя намагае на тым, што ініцыятыва ўзгодненая агулам з ЕЗ і з ключавымі краінамі-чальцамі. Тыя пацвярджаюць, што былі праінфармаваныя. Аднак агульная стратэгія ці нават узгодненая ініцыятыва ў дачыненнях з маленькай дзяржавай ласкай Пуціна не прасочваецца. Пры гэтым важнае тлумачэнне сітуацыі менавіта цяпер, калі ідзе рух у бок дыпламатычнага ўрэгулявання ўкраінскага канфлікту, у якім Менск адыгрывае ролю пасярэдніка і месца правядзення перамоў. Гэта месца, аднак, не варта пераацэньваць: найважнейшыя замежныя гульцы (Расея, Нямеччына і Францыя) сустракаюцца ў нармандскім фармаце.