Як аўтаблогер адстойваў у судзе сваю рацыю

Аляксандр Максіменя даказаў, што здымаць відэа меў права, але быў затрыманы адразу ля будынка суда.

Тыя, хто ўвязаўся ў супрацьстаянне з органамі ўлады, ведаюць, што гэта не "разавая" бітва, а доўгая шахматная партыя, якая складаецца з цэлай чарады перамог і паразаў. І нават калі здаецца, што ўсё кропкі пастаўленыя, яны нечакана могуць ператварыцца ў шматкроп'е і прадаўжэнне.

Вось і цяпер мы раскажам пра чарговы этап барацьбы з міліцыяй Аляксандра Максімені, таксама вядомага як вядоўца YouTube-канала Alex Drive,, піша abw.by.

Нагадаем, што ў чэрвені сёлета Аляксандр паспяхова даказаў у судзе, што яго незаконна змусілі да адказнасці за здымку кіраўніка ДАІ. Аднак адразу каля будынка суда ён быў затрыманы паводле арт.23.4 КаАП "Непадпарадкаванне або супраціў супрацоўніку міліцыі".

На гэты раз учора ў судзе Маскоўскага раёна г. Менска Аляксандр Максіменя спрабаваў даказаць безгрунтоўнасць абвінавачванняў. Да пасяджэння малады чалавек падрыхтаваўся грунтоўна: акрамя вялікага пачка папераў паводле справы ён трымае ў руках сшытак з асабістымі пазнакамі, з якім увесь час спраўджваецца. Чаго чакаць ад гэтага працэсу, Аляксандр меркаваць не ўзяўся, але быў поўны гатоўнасці даказваць сваю рацыю да канца. Сябры, якія прыйшлі падтрымаць яго на гэтым пасяджэнні, прытрымліваліся таго ж меркавання.

Суддзя Святлана Бандарэнка папярэджвае перад працэсам пра забарону фота- і відэаздымкі.

У пачатку пасяджэння Аляксандр адразу ж бярэ быка за рогі: заяўляе тры хадайніцтвы. Першае – каб супрацоўнікаў міліцыі Хоміча, Казака і Бажко, заяўленых як сведкі, змусілі да адміністрацыйнай адказнасці і забяспечылі іх прывад у залу суда. Другое – каб выклікалі ў суд для паказанняў нейкую Арсенневу С., як мяркуецца, дзяўчыну ў жоўтай майцы, якая фігуравала ў разгляданай справе, і ўчастковага інспектара, які складаў пратакол на Аляксандра Максіменю пасля ягонага затрымання. Трэцяе – пра далучэнне да матэрыялаў справы заключэння спецыяліста: у верасні сёлета Аляксандр добраахвотна прайшоў паліграф.

Суд задаволіў толькі апошняе хадайніцтва, адмову на два іншыя матываваў тым, што супрацоўнікі міліцыі Хоміч, Казак і Бажок з'яўляюцца сведкамі і прыбылі ў суд самі, а ўчастковы Агейчанка не падлягае прываду ў суд з прычыны выканання ім тады службовых абавязкаў. Што тычыцца Арсенневай, то з матэрыялаў справы не вынікае, што абставіны справы ёй вядомыя.

На пярэчанні Аляксандра, што ўсе хадайніцтвы падпадаюць пад неадкладны разгляд, суддзя цярпліва тлумачыць, чаму нельга: "Немагчыма сказаць загадзя, якія доказы мы прымаем да ўвагі, якія пэўныя, а якія не. Але вашы пярэчанні будуць унесеныя ў пратакол судовага пасяджэння".

Спроба Максімені хадайнічаць пра вядзенне фота- і відэаздымкі ў зале суда таксама правалілася. Хоць тое, што суд далучыў да матэрыялаў справы відэа з рэгістратара аўтамабіля, які зафіксаваў момант затрымання Аляксандра супрацоўнікамі міліцыі каля будынка суда 28 чэрвеня, ён ужо ўважае за сваю маленькую асабістую перамогу (раней хадайніцтва пра далучэнне да справы гэтага відэазапісу было адхіленае).

Сваё затрыманне, якое Аляксандр называе не інакш як выкраданнем, ён тлумачыць проста: малады чалавек упэўнены, што ў той дзень яго "вялі" ад самага дома. Гэта, паводле ягоных словаў, даказвае і далучэнне да справы відэазапісу перамяшчэння службовага аўтамабіля міліцыі пад кіраваннем Андрэя Хоміча, які пасля ўдзельнічаў у затрыманні Максімені. Сведкі Хоміч, Казак і Бажок, у сваю чаргу, сцвярджалі, што маршрут патрулявання імі вуліц Менска ніяк не быў звязаны з перамяшчэннямі па горадзе Аляксандра Максімені.

Паводле версіі сведак, калі яны ў тую раніцу праязджалі ў службовым аўтамабілі па праспекце Дзяржынскага, Андрэй Хоміч, які знаходзіўся за рулём, убачыў з праспекта канфлікт Аляксандра Максімені з невядомай дзяўчынай у жоўтай майцы. Каб спыніць магчымае правапарушэнне, ён пад'ехаў да будынка суда, крыкнуў: "Стаяць, міліцыя!" – і пагнаўся за Максіменем, калі той пачаў раптам уцякаць. Як заявіў суду Хоміч, ён затрымаў уцекача ўжо каля будынка суда, паказаў службовае пасведчанне і папрасіў дакументы, але паколькі грамадзянін праявіў свавольства і адмовіўся падаць дакументы для азнаямлення, было пастаноўлена пераправіць яго ў РУУС для высвятлення асобы. Артыкул 23.4 КаАП "Непадпарадкаванне або супраціў супрацоўніку міліцыі" затрыманаму паставілі за тое, што ён, паводле словаў сведкаў, паводзіў сябе самым непрыстойным чынам: адмаўляўся паказаць дакументы, штурхаўся, хапаў міліцыянта за вопратку.

Аляксандр у сваю чаргу настояў на далучэнні да матэрыялаў справы тапаграфічнай мапы, якая даказвае, паводле ягоных словаў, што з такой вялікай адлегласці і пры ўзроўні гарадскога шуму на ажыўленым праспекце прапаршчык Хоміч ніяк не мог бачыць і чуць, як мяркуецца, магчымы канфлікт, аднак гэта судом прынята пад увагу не было.

Таксама да матэрыялаў справы былі далучаныя аўдыязапісы, сапраўднасць якіх была пацверджаная незалежнай экспертызай, на якіх чуваць, як міліцыянт Хоміч патрабуе ў Аляксандра выдаліць з ягонага тэлефона відэа, якое той здымаў, знаходзячыся ў службовым аўтамабілі па дарозе ў РУУС. Патлумачыць суду, навошта ён гэта зрабіў, сведка не змог.

Сведкі Казак і Бажок сцвярджаюць, што асабіста яны канфлікту паміж Максіменем і невядомай дзяўчынай не бачылі, бо сядзелі на заднім сядзенні аўтамабіля, а іхнія дзеянні каардынаваў Андрэй Хоміч як старэйшы аператыўнай групы.

Відэа затрымання Аляксандра дэманстравалася кожнаму з іх. У дзяўчыне у жоўтай майцы, што прысутнічала на відэа, яны прызналі супрацоўніцу міліцыі, аднак тую невядомую, з якой, меркавана, быў канфлікт у Аляксандра Максімені, яны ў ёй не апазналі. Колькі ў тую раніцу было дзяўчатаў у жоўтых майках каля будынка суда Маскоўскага раёна, так і засталося нявысветленым.

Аляксандр, у сваю чаргу, сцвярджае, што дзяўчына ў жоўтай майцы была толькі адна – тая самая, якую сведкі апазналі як сваю супрацоўніцу. «Яна спрабавала са мной нейкі канфлікт завязаць. Самой размовы з ёй як такой не было, толькі нешта падобнае на такое "эй ты!". Выглядала гэта ўсё так: я выходжу з будынка суда, падыходжу да машыны. Чую – ззаду нешта падае. Паварочваюся – дзяўчына выпусціла бутэльку з вадой. Я дзверы ў машыну адкрыў – у мяне якраз рэгістратар уключыўся. Я думаў, яна хоча сесці ў іншую машыну. Зачыніў дзверы і паміж машынамі выйшаў. І тут яна нешта... нават не словы, а фразы тыпу "чо-чо". Я зразумеў: нешта не так, нейкі канфлікт мне хочуць тут навязаць. а потым ужо гляджу – злева "бус" пад'язджае».

Падчас апытанне сведкі Бажко пасяджэнне перарываецца гучным крыкам: "Ён мне пагражае!"

З задняй лавы ўскоквае пажылы мужчына і, паказваючы на сведку Хоміча, які сядзеў на лаве проста перад ім, абурана кажа суддзі, быццам той толькі што пагражаў яму. Парушальніку было прапанавана пакінуць залу суда.

У перапынку мы запыталіся ў мужчыны, што адбылося. Назваўшыся Анатолем, ён апавёў, быццам бы падчас давання паказанняў сведкам Бажко ціха абураўся, як можна так хлусіць, а сведка Хоміч, які сядзеў проста перад ім, нібы сказаў яму: "Закрый на [цэнзура] свой рот".

Журналісты запыталіся ў Андрэя Хоміча, ці сапраўды ён пагражаў прысутнаму ў зале суда мужчыну. "Вядома не!" – абурыўся той.

Пастанова суда была, паводле словаў сяброў Аляксандра Максімені, чаканай: вінаваты. Паказанні сведак праўдзівыя, падставаў для абгавору асобы, у дачыненні якой вядзецца адміністрацыйны працэс, няма.

Так, гэта не той выпадак, калі можна напісаць: не пабаяўся і перамог. Але нават такія прэцэдэнты вельмі шмат значаць у развіцці свядомасці нашых людзей. Таму што быць пачутым ёсць шанец толькі ў таго, хто не маўчыць.