29 сакавiка 2024, Пятніца, 16:07
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Стары дэкрэт з новай стужачкай

37
Стары дэкрэт з новай стужачкай

Дарма яны задумалі гэтую вайну.

Перамогу рэжыму не святкаваць.

Замахнуўся кіраўнік на крыжовы паход супраць ненавіснай яму катэгорыі грамадзян вельмі неабдумана. Відавочна, зноў паплечнікі падвялі – ніхто не адважыўся запярэчыць. А задума была недарэчная. Звычайна такі спосаб папаўнення спустошанай казны практыкуюць адыёзныя рэжымы афрыканскай глыбінкі. Ды вось яшчэ і незабыўны Савецкі Саюз паспрабаваў адзначыцца на гэтай жа ніве. Вынік яго добрых намераў вядомы ўсім.

Але ідэя сама па сабе жыве. І пры спрыяльным збегу абставінаў мае намер яшчэ і перамагаць. Ці варта здзіўляцца таму, што кіраўніцтву нашай цудоўнай краіны яна падалася на здзіўленне крэатыўнай і своечасовай. Бліскучая перамога над дармаедствам магла б пры ўмелай падачы стаць найлепшым падарункам да 25-годдзя аднаасобнай улады. А таму старт гэтай кампаніі быў магутным і шматабяцальным.

Але нешта пайшло не так. І першая атака захлынулася. Як і варта было чакаць, чыноўнікі наблыталі. Глыбокую рэкагнасцыроўку не праводзілі. Настрою народных мас не ўлічылі. Тэрміналогію не ўдакладнілі. І першы варыянт Дэкрэта аб дармаедах, замест таго, каб натхніць народ на новыя працоўныя подзвігі, выклікаў ва ўсёй краіне выбух гневу. Сутнасць прэтэнзій да ўлады абураныя грамадзяне тады сфармулявалі дакладна і коратка: «Сыходзь!»

Давялося адступіць. Змяніць нумар дэкрэта. І яго новую версію падаваць ужо пад выглядам нястомнага клопату кіраўніка аб стварэнні працоўных месцаў для ўсіх, хто мае патрэбу і незадаволеных. Але агульная задума была той жа: усіх пералічыць, увесці ў базу звестак, загнаць у цёмны кут і бесцырымонна вывернуць кішэні. Каб ведалі і памяталі, дзе жывуць. І каму гэтым абавязаныя па труну. А інакш прыпячатаюць тытул дармаеда, а гэта амаль тое ж, што і вораг народа, толькі пакуль яшчэ без сталінскіх крайнасцяў.

Улада злапомная. Сваіх крыўдаў яна не забывае. І вясну семнаццатага года будзе памятаць доўга. На вуліцы і плошчы вялікіх і малых гарадоў выплюхнулася тады такая беспрасветнасць, такі адчай, што нават самы тупы з вертыкалі мог зразумець, на краі якой бездані апынулася краіна пад гэтай закаснелай уладай.

Якія дармаеды! Людзі распавядалі незалежным журналістам, як давялося ім выжываць, з прэстыжнымі прафесіямі і дыпломамі, на заробкі трыста, дзвесце і нават сто даляраў. Або з'язджаць на заробкі за мяжу. Іншых варыянтаў для іх у гэтай краіне пры гэтай уладзе няма і не прадбачыцца.

Відавочна, і наверсе тады іх галасы пачулі, але зрабілі зусім іншыя высновы. Замест таго, каб закінуць адыёзны той дэкрэт далей і задумацца над дзівацтвамі тутэйшай эканомікі, яны вызначылі дакумент зноўку перапісаць, задзірыста і мудрагеліста, а зверху прыкалоць стракатую стужачку загалоўка: «Аб садзейнічанні занятасці насельніцтва». Якое хараство! Спаць не могуць - так іх занятасць хвалюе.

На жнівеньскай нарадзе з набліжанымі кіраўнік растлумачыў, чым так дарагі яму гэты асноватворны дакумент. «Грамадства павінна ведаць, што ніякага касавання дэкрэта быць не можа. Я ўжо матываваў гэтае пытанне: як мінімум паўмільёна ў нас не працуючых людзей. З іх 200 тысяч мы можам вызваліць - шматдзетных, хворых, інвалідаў, людзей, якія, можа, і хочуць працаваць, але ў іх не атрымліваецца ў сілу жыццёвых абставінаў. Але 300 тысяч дзе? Таму дэкрэт №3 -гэта 300 тысяч тых, хто можа працаваць, але не працуе. І мы павінны іх прымусіць працаваць. Вось і ўся ідэалогія».

Чаму ўся? А дзе ж тыя лютыя развагі на адрас унікальных умельцаў усіх узроўняў дзейнай улады, якія прымудрыліся постсавецкую краіну з найлепшымі стартавымі ўмовамі ператварыць у нейкую паўафрыканскую джамахерыю. З нязменным і шумным правадыром на чале. З убогімі жабрацкімі заробкамі і пенсіямі. З невыканальнымі абавязкамі і чорнай дзіркай у перспектыве. І да таго ж трэба тэрмінова перахапіць яшчэ дзесьці круглую суму на існыя выдаткі.

Паплечнікі не падвялі. Без праблем склалі спісы тых 500 тысяч быццам бы дармаедаў, якіх можна страсянуць у адпаведнасці з новым дэкрэтам. Калі садраць з кожнага ўсяго па даляру ці па дзясятцы – гэта ж такія вялізныя грошы! Фактычна, ніадкуль. А будуць жа вытрасаць, не саромеючыся, з размахам. Як жа ўпусціць такую магчымасць?

Вось толькі ў гэтай радаснай перспектывы ёсць і цёмны бок. Занадта неадназначная лічба атрымалася ў выніку – 500 тысяч. Нагадвае не столькі бясконцую чаргу патэнцыйных аплатнікаў, колькі звесткі выведкі аб супрацьлеглым войску. І вертыкаль ўпэўненая, што такое войска можна без асаблівых праблем раскулачыць?

Двухсэнсоўныя параграфы і стракатая стужачка прыхапкам зацверджанага дэкрэта могуць і не падацца ім дастаткова пераканаўчай падставай для паспешных разлікаў з чыноўнікамі. А раптам усё гэта войска зноў выйдзе на вуліцы і плошчы нашых гарадоў і пастукаецца аднойчы ў глухую браму заімшэлай улады?

Снежань-месяц паспешлівы. Азірнуцца не паспеем, як наступіць Новы год. Але пакуль яшчэ ілюзіі светлыя і перспектывы выдатныя. І нават паверыць цяжка, што будучы паход супраць дармаедаў - гэта менавіта той падарунак, які падрыхтаваў краіне кіроўны Дзед Мароз. Зрэшты, і да лютага, калі рассеюцца апошнія сумневы, не так ужо далёка. Малодшая група дзіцячага садка ўжо дастала дзесьці скрынчку запалак. І старанна рыхтуе падведамнай краіне шыкоўнае шоў з адным акном, лістамі шчасця ў новай рэдакцыі і цудоўным феерверкам.

Хай гарэзяць дзеткі. Нездарма ж менавіта ім калісьці краіна даверыла свой лёс. Без малога чвэрць стагоддзя ва ўладзе гэтыя жвавыя забаўнікі. Не бяда, што за такі доўгі тэрмін яны самі так нічога і не прыдумалі. Затое без цяжкасці адшукалі запаветную сталінскую камору. А там поўна ўсякага дабра. Ад калючага дроту да ашаламляльных ідэй. Усім вядома, куды велізарная дзяржава з усім гэтым хламам нарэшце прыйшла. Але яны ўпэўненыя, што калі пачаць спачатку, усё ў іх атрымаецца. І з дармаедамі разбяруцца, і камунізм за іх кошт пабудуюць.

Важна толькі пачаць. І ўжо нікуды не зварочваць.

Уладзімір Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 37

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках