«Галоўнае, ісці да канца»: Як мянчук за 8 месяцаў кардынальна змяніў сваё цела

29-гадовы беларус падзяліўся тым, як ён здолеў схуднець на 18 кілаграмаў.

29-гадовы Стас з Менска апавёў tut.by пра тое, як за восем месяцаў схуднеў на 18 кг.

Адкуль узялася лішняя вага

– Не скажу, што раней я быў далёкі ад спорту або вёў ляжачы лад жыцця. Наадварот, часам я наведваў спартзалу, умеў рабіць сякія-такія практыкаванні, быў рады пагуляць у футбол з хлопцамі. Ва ўніверсітэце ў нас нават была свая футбольная каманда. Я быў худым і, як і большасць хлопцаў, думаў, што ніколі не змянюся.

Але таўсцець мы пачынаем незаўважна. Спачатку я нават не адчуваў дыскамфорту. Але потым, выразна памятаю, мне стала цяжка завязваць шнуркі, калі побач не было табурэткі, каб прысесці.

Мне вельмі пашанцавала з асяроддзем: добры сябар захапляўся бодыбілдынгам. Я глядзеў на яго і разумеў, што мы прыкладна аднаго росту, але ён у выдатнай форме, а я неяк не вельмі. У адзін дзень мяне проста стрэльнула: час! Зразумела, што я патупаў наўпрост да сябра: даведацца, дзе ягоная зала і ці дапаможа ён мне. Сябар не адмовіў, і ўвесь шлях мы прарабілі, мяркуй, разам.

Як худнець

Мабыць, самае галоўнае – гэта зразумець, за кошт чаго ты будзеш худнець. Мне здавалася, што цяпер я пайду пацягаю гантэлі і зраблюся не тое што худым, а адразу яшчэ і рэльефным красунчыкам. Ага, ужо. Лішняя вага, як высветлілася, сыходзіць за кошт дэфіцыту калорый, які можна стварыць двума спосабамі: альбо павялічваць штодзённае іх спальванне, альбо памяншаць іхняе штодзённае спажыванне.

Ну тут усё проста, я ж сабраўся ў залу, ці не так? Зноў жа – ці не так. Высвятляцца, што калі ты патрэніраваўся гадзінку-паўтары ў спартзале, гэта не значыць, што можаш потым аб'ядаецца, як перад забоем. Пры той колькасці ежы, што я раней еў, перакусваў, проста жаваў і гэтак далей, нават пры трэніроўках у мяне ўсё адно захоўваўся прафіцыт калорый. Дзеля справядлівасці варта адзначыць, што любому чалавеку, ахвотніку схуднець, для дэфіцыту калорый давядзецца адкарэктаваць харчаванне.

Што есці

Вось так мы прыплылі да дыеты. Тут таксама ёсць выбар. У сутнасці, дыета – гэта калі ў цябе ёсць умоўная колькасць калорый, якая табе вылучаная на дзень. У гэтую колькасць ты павінен упіхнуць патрэбную колькасць бялку (каб мышцы раслі, гэта прыкладна 1,5 г бялку на 1 кг вагі), карысныя тлушчы, клятчатку, вітаміны і г.д.

Пры жаданні і ўменні можна кожны дзень лічыць БТВ (бялкі, тлушчы, вугляводы) праз калькулятар калорый і карэктаваць харчаванне злёту. Але я так не ўмею нават цяпер, таму кожны вечар я сабе гатаваў на дзень наперад: кашу, рыбу або мяса, падрыхтоўваў гародніну і тварог.

О, як шмат я даведаўся ў гэты час! Як шмат у чым я памыляўся! Першы час я любіў піць сок. Але думаў, што сок патрэбны найлепшы і набываў адзін з нашых дарагіх. Апавёў пра гэта сябру, ён моцна смяяўся: у соку 12 г вугляводаў на 100 мл, але хто п'е за дзень 100 мл соку? Для параўнання, у рысе – 16 г на 100 г.

Потым быў велізарны промах з сухафруктамі: я утоптваў чарнасліў і разынкі з тваражком за мілую душу. Ну і мёд, як жа без яго. Выснова простая: карыснасць і нізкакаларыйнасць – розныя рэчы.

І тут важна зразумець: ніхто табе не кажа, што трэба адмовіцца ад нейкіх прадуктаў. Проста калі ў цябе стаіць план у калорыях за дзень, ты дзесяць разоў падумаеш, што з'есці: кавалачак шакаладкі ці талерку рысу. З той самай оперы: соўсы, кетчупы, усякія дробязі якія мы дадаем у ежу. Усё гэта «забываюцца» ўлічваць у падліку калорый, але іх колькасць расце – а значыць, можа, і не будзе дэфіцыту.

Як трэніравацца

Ну і, вядома ж, я пачаў трэніравацца. Тут таксама шмат новага для сябе даведаўся. Высветлілася, нельга ўляцець у залу і пачаць кідацца з трэнажора на трэнажор, падкідваючы грузы і працуючы да правалу ў памяці. Ёсць розныя праграмы. Колькасць падыходаў і паўтораў таксама ўзятая не са столі. Тут жа – паслядоўнасць у працы з цягліцамі ў трэніровачным цыкле, адпачынак паміж падыходамі і паўтарэннямі, правільнасць выканання практыкаванняў, «твае» і «не твае» практыкаванні, разуменне, для чаго патрэбная мінімальная экіпіроўка і як яе выкарыстоўваць і многае-многае іншае.

Я пачынаў працаваць так, каб за адзін дзень прапрацоўваць усе мышцы: ногі, спіна, грудзі, плечы, – з вялікай колькасцю паўтораў (12–16). Потым перайшоў на драбненне (ногі / плечы, спіна / трыцэпс, грудзі / біцэпс) і сярэднюю колькасць (8–12). Потым пачаў хадзіць у залу амаль кожны дзень і рабіў у групе цягліцаў (ногі, спіна, грудзі, плечы / рукі). Кожны раз я рабіў размінку 10 хвілінаў да і 40 хвілінаў кардыа пасля трэніроўкі. З таго моманту, як я пераступаў парог залы, і да таго моманту, як пакідаў яе, праходзіла 2,5 гадзіны.

Вынік

Азірнуўшыся назад, я магу сказаць, што гэта было вельмі цяжка. Я прачынаўся, працаваў, трэніраваўся, прыязджаў дадому, гатаваў і клаўся спаць, з цяжкасцю паспяваючы нешта зрабіць яшчэ. Я шмат у чым сабе адмаўляў. Мне вельмі часта паказвалі на памылкі, якіх было шмат.

Асабліва цяжка было спачатку, калі я быў адным з самых нязграбных у зале і пры гэтым не разумеў, што рабіць. Калі сябар адыходзіў, то я ўвогуле адчуваў сябе, як дзіця без бацькоў у краме на касе.

Але калі я зразумеў, што ў мяне атрымалася, то ў мяне змянілася нават мысленне. Я стаў ясна разумець, што калі ісці да сваёй мэты, хай маленькімі крокамі, калі слухаць людзей, якія абазнаныя ў сваёй справе, калі верыць у сябе, не саромецца часам здавацца дурнем, то ты даможашся свайго. Галоўнае, ісці да канца. Я дайшоў.