Рэпетытар пра новыя падручнікі: Гэта знішчэнне дзяржаўных грошай у асабліва значнай суме

Гэта тое ж самае, што за гадзіну да аперацыі даць хірургу незнаёмую апаратуру.

Рэпетытар Яўген Лівянт пракаментаваў словы дыктатара аб неабходнасці «прыбраць ўсё лішняе» са школьных праграм.

- Словы прэзідэнта аб тым, што «мы пачынаем універсітэцкія праграмы перакідваць у школу», я разумею так: гаворка ішла не пра тэмы, а пра складанасць задач - школьнік не ў стане зразумець, што ад яго хочуць, бо ён не трэніраваўся проста вырашаць задачы. Перад ім ставяць задачу, а ён яшчэ не ў стане яе зразумець і не ведае, як яе вырашыць, - сказаў рэпетытар «БелГазете». - Я пагартаў іншыя школьныя падручнікі: мне здаецца, што жудасна перагружаныя праграмы па ўсіх прадметах (біялогія, геаграфія, хімія, усе мовы, уся літаратура).

Я параўноўваю праграмы, паводле якіх сам вучыўся ў 70-я гады, - не праходзілі мы тады тое, што цяпер выкладаюць. Магчыма, таму мы нешта і памятаем, што была дастатковая разумнасць: вось столькі розных формул і паняццяў вучань можа вывучыць, а крыху больш - ужо не можа. Таму мы і атрымліваем адваротны эфект: у велізарнай колькасці вучняў абсалютная апатыя да адукацыі - проста не месціцца ў галаву такая колькасць ведаў, таму, кажучы моладзевым слэнгам, вучні «забіваюць» на вучобу.

- Да 1 верасня 2019 года Мінадукацыі плануе падрыхтаваць 73 новыя падручнікі. Фізічна за такі кароткі тэрмін можна падрыхтаваць паўнавартасную вучэбную літаратуру?

- Канешне ж не! Новыя падручнікі, як заўсёды, выйдуць у жніўні-верасні. Гэта злачынства: знішчэнне дзяржаўных і бацькоўскіх грошай у асабліва значнай суме.

Вы ведаеце, што за ўвесь час у нас не апрабаваны ніводзін падручнік? Раней праводзілі конкурсы, рэцэнзавалі падручнікі, спрачаліся, апаніравалі; затым падручнік выходзіў абмежаваным накладам, які апрабавалі толькі на некалькіх класах. У Савецкім Саюзе бралі некалькі эксперыментальных класаў: у буйных гарадах, дробных, у вёсках. Так трэба зрабіць і ў нас: узяць школу ў Менску, у абласным цэнтры, у райцэнтры, у вёсках, падручнік апрабуецца, тэстуецца, выпраўляюцца памылкі - такі працэс займае некалькі гадоў.

Але і якасць была зусім іншай. Я цяпер даю вам інтэрв'ю, але вы ж яго не адразу публікуеце: спачатку паслухаеце, запішаце на паперу, перачытаеце, каб выправіць памылкі і недахопы, зноў перачытаеце, затым тэкст чытае карэктар, потым рэдактар. І толькі пасля ўсяго гэтага інтэрв'ю сыдзе ў друк.

Толькі ўявіце: падручнік без усякага тэставання, апрабавання выходзіць адразу на ўсю краіну! Без суправаджэння, без інструкцый, без вучэбна-метадычнага комплексу, без перападрыхтоўкі настаўнікаў. Кажуць: вядучыя настаўнікі прагледзелі і ўхваляюць. Лухта! Знайдзіце хоць бы адну нараду, на якой абмяркоўваўся канкрэтны падручнік, і дайце мне прозвішчы ўдзельнікаў нарады! У мяне такое адчуванне, што Мінадукацыі больш закрытае і сакрэтнае міністэрства, чым МУС, ці КДБ, або Савет бяспекі. Галоўным тлумачальнікам таго, што адбываецца ў сістэме адукацыі з'яўляецца кожны ахвотны, але не прэс-сакратар міністэрства, не міністр, - гэта ж сакрэтнае міністэрства!

Так што з выхадам новых падручнікаў сітуацыя толькі пагоршыцца: перападрыхтоўка настаўнікаў не праводзіцца. А вы ўявіце: за дзень, за гадзіну да аперацыі хірургу даюць найноўшую апаратуру і кажуць - рабі аперацыю. Гэта рэальна?