Мама параненага ў Стоўбцах: Сын сказаў, што зноў бы кінуўся абараняць настаўніцу

Журналісты пагаварылі з бацькамі хлопчыкаў, якіх 11 лютага параніў 10-класнік.

- У аўторак, 12 лютага, хлопчыкаў перавялі ў хірургічнае аддзяленне. Іх жыццю нічога не пагражае. Стан іх здароўя мы ацэньваем як прымальны. Хлопчыкі ходзяць, размаўляюць. З імі працуюць нашы псіхолагі, праводзяцца рэабілітацыйныя мерапрыемствы, - распавядае намесніца галоўнага лекара ў медыцынскім абслугоўванні насельніцтва Стаўбцоўскай цэнтральнай раённай лякарні Чэслава Уласік.

- Калі хлопчыкаў выпішуць?

- Курс лячэння - 10 дзён. Як мяркуецца, выпішуць праз тыдзень.

Гаварыць з хлопчыкамі kp.by не дазваляюць. Бацькі таксама супраць камунікацыі дзяцей з журналістамі. Перажываюць за іх спакой і псіхіку.

- Тэлефоны і сацсеткі даслоўна разрываюцца ўсе гэтыя дні. Усе спрабуюць даведацца, як дзіця, хочуць даведацца падрабязнасці таго, што адбылося, прапануюць дапамогу, падтрымліваюць. Вельмі стаміліся за гэтыя дні, маральна выматаныя. І за дзяцей перажываем, - распавядае мама параненага Уладзіслава Цвірко Анжэла Уладзіміраўна. Хлопчык вучыўся ў адным класе з Вадзімам. Падчас нападу на настаўніцу Улад разам з аднакласнікам Русланам Шуцько кінуўся абараняць Марыну Міхайлаўну.

- Як Улад сябе адчувае?

- Дзякуй Богу, добра. Ён пад пільным кантролем лекараў. Перавязкі кожны дзень. У Улада рана на шыі. Калі праводзілі аперацыю, з Менска прыехалі хірургі судзінаў, каб дапамагчы Стаўбцоўскім калегам. Пашанцавала, артэрыі не закранутыя. Усё больш-менш нармальна. Аперацыя доўжылася больш за гадзіну. Пасля таго як усё гэта адбылося, нас нават не хацелі пускаць да сына. Упрошвалі лекараў дазволіць прайсці ў рэанімацыю, хоць бы зірнуць на дзіця. Пусцілі на некалькі хвілін.

- Што Улад распавядае пра здарэнне?

- Ён кажа: «Мама, не хачу гэта ўспамінаць». Я пыталася: «Сынок, чаму ты не ўцёк, чаму кінуўся абараняць настаўніцу?». А ён: «Яно само так атрымалася, я нават не задумаўся у той момант, што гэта небяспечна, і што са мной нешта можа здарыцца». Я цікавілася: «А калі б такое зноў здарылася, што б зрабіў?» не задумваючыся, адказаў: «Зрабіў бы тое ж самае. Я хацеў дапамагчы настаўніцы і не даць у крыўду аднакласнікаў». Больш нічога не расказвае. І я таксама распытваць у яго пра дэталі не спяшаюся. Калі захоча, сам падзеліцца, калі прыйдзе час. А настаўніца Марына Міхайлаўна сапраўды была залатым чалавекам і вельмі таленавітым педагогам. Дзеці яе любілі.

- Пра нападніка Вадзіма што-небудзь расказваў? Яны ж былі аднакласнікамі, размаўлялі...

- Казаў: «Мама, ён такі ж, як і ўсе мы. Добры хлопчык. Спакойны. І сям'я ў яго вельмі добрая. Ён нават не лаяўся ні з кім у класе». Дагэтуль не можа паверыць, што Вадзім на такое наогул мог наважыцца. Асабіста я хлопчыка не ведаю і бацькоў яго таксама. Улад толькі ў гэтым годзе ў іх клас перайшоў.

- Як Улад трымаецца?

- Першую ноч не мог заснуць, быў моцны шок. А ўчора нават пажартаваў адзін раз і пачаў добра есці. Думала, пасля таго, што ён убачыў, яму будзе страшна і ў школу хадзіць, і на двор. Але не. Ён у нас малайчына. Спадзяюся, хутка пойдзем на папраўку. З ім займаюцца псіхолагі, але асабіста мне ніякіх рэкамендацый пакуль яшчэ не давалі.

Мама другога параненага хлопчыка - Руслана - Святлана Шуцько таксама распавяла, што сын актыўна ідзе на папраўку. У яго больш цяжкая траўма. Сам Руслан, з аповядаў маці, цяпер таксама імкнецца не ўспамінаць пра здарэнне.

Нагадаем, раніцай 11 лютага стала вядома аб НЗ у школе ў Стоўбцах. 10-класнік напаў з нажом на настаўніцу і школьнікаў. Жанчына і 11-класнік загінулі. Яшчэ двое падлеткаў апынуліся ў рэанімацыі.

Нападнік быў затрыманы праз некалькі гадзін. Ён ніяк не патлумачыў свае дзеянні.

13 лютага Стоўбцы развіталіся з настаўніцай Марынай Міхайлаўнай Пархімовіч і 11-класнікам Сашам. Горад нёс кветкі і плакаў...

Следчы камітэт заявіў, што нападнік не быў пад уздзеяннем алкаголю, наркотыкаў або псіхатропаў.