Менчукі зафіксавалі, як да закансерваваных глеістых сажалак пад'язджаюць грузавікі і скідаюць нешта

Што на відэа?

Барацьба за свежае паветра ў ваколіцах вёскі Сініла і менскіх Шабаноў прадаўжаецца, піша onliner.by. Да наступлення новага гарачага і, як мяркуецца, смярдзючага сезону яшчэ ёсць час, а таму жыхары, якія адчулі на сабе «ганебную» праблему, хочуць паспець зразумець, у чым прычына і што рабіць, каб у 2019-м іх не накрывала шчыльным і непранікальным пластом смуроду. Ініцыятыўная група з 400 чалавек на чале з маладой сям'ёй з вёскі Серафімава за паўгода паспела абыйсці ўсіх датычных чыноўнікаў, напісаць дзясяткі лістоў і атрымаць наўзамен не так шмат зразумелых адказаў. Ва ўсіх афіцыйных паперах, якія жыхары Менскага раёна вывучалі, падкрэслівалася, што цяпер выкарыстоўваецца толькі адна глеістая сажалка пад нумарам 17, астатнія ж спакойна дрэмлюць, натуральна перапрацоўваючы сваё «ядзернае» змесціва.

У тым, што ўсё ідзе паводле плану і без парушэнняў, «Мінскводаканал» пераконваў і журналістаў. Яшчэ ў жніўні ў адказах на пытанне, якая колькасць сажалак цяпер актыўна эксплуатуецца, кіраўнік арганізацыі запэўніваў нас: «Выгрузка абязводжанага асадка сцёкавых вод ажыццяўляецца ў сажалку №17. У іншых, раней эксплуатаваных сажалках, ажыццяўляецца адстойванне раней вывезеных асадкаў».

Аднак, нягледзячы на гэтыя запэўніванні, мясцовыя жыхары заўважылі дзіўнае. Да некаторых «закансерваваных» ставаў раз-пораз пад'язджаюць машыны і выгружаюць нешта. Вядома, зразумець з адлегласці, што гэта (глеісты асадак ці нешта іншае) і ці мае яно спецыфічны пах, немагчыма. Але ўсё адно такая актыўнасць і разбітая дарога каля сажалак, якія павінны спаць мёртвым сном, падазроная.

- Дзесьці ў траўні нас пачало накрываць жудасным смуродам, - успамінае жыхарка вёскі Серафімава Аліна. - Думалі, гэта часова, але не - атракцыён са смуродам прадаўжаўся ўсё лета. Тады мы сталі разбірацца, што да чаго. Перапіска з чыноўнікамі (многія з іх ужо былыя) вынікаў не дала. І мы сталі назіраць.

З часам сышліся ў падазрэнні, што ва ўжо нядзейныя і запоўненыя да краёў сажалкі могуць даліваць свежы асадак, які і выклікае ўзмоцненае закісанне і, такім чынам, нясцерпны смурод. Звярнуліся да Google-мапаў, адматалі час і выявілі наступнае. На фота 2009-2016 гадоў відаць, што ранейшыя сажалкі ўжо пачалі зарастаць і на іх няма ніводнага пункту зліву. А ў 2018-м усё зусім па-іншаму: дакладна бачныя «ручаіны» і змяненне выгляду саміх сажалак. Усё гэта вельмі падазрона, але само па сабе нічога не даводзіць. Дакладней, не даводзіла да нядаўняга дня, пакуль адзін з сяброў ініцыятыўнай групы не зняў займальнае відэа.

Як відаць на кадрах, проста на днях адбываўся скід нейкага рэчыва ў сажалкі, якія ўжо шмат гадоў уважаюцца як неэксплутаваныя. І менавіта таму, што яны неэксплутаваныя, іх не ўлічвалі пры разліку рассейвання шкодных выкідаў і АУНА. Але на справе выяўляецца, што ў сажалках пад нумарам 13 і 14 кіпіць бурнае жыццё! Інцыдэнт адбыўся 22 студзеня, у той жа дзень прыязджалі супрацоўнікі МНС і зафіксавалі, што зліваецца ў сажалкі далёка не чарназём. Больш за тое, асадак (калі гэта ён) скідаўся як у старую сажалку, так і побач, а гэта ўжо псаванне зямель. Таксама ў гэты ж дзень быў абвешчаны Менскі раённы камітэт прыродных рэсурсаў (датэлефанаваліся блізу 16 гадзін), аднак мы не ўпэўненыя, што хоць адзін інспектар Мінпрыроды выехаў на аб'ект. Цяпер мы арганізавалі петыцыю, каб гэты інцыдэнт не прайшоў незаўважаным і Мінпрыроды звярнула пільную ўвагу на дзейнасць «Мінскводаканала».

Азнаёміцца з петыцыяй «Спыніць парушэнні эксплуатацыі глеістых сажалак МАЦ» можна па спасылцы.