«Вялікі Максім біў»: у судзе паводле справы аб загінулай дзяўчынцы выслухалі паказанні дзяцей

Працягваецца суд паводле справы аб забойстве 2-гадовай дзяўчынкі ў Слуцку.

Дзяўчынка загінула пасля жорсткага збіцця. Дзіўна, але маці і яе сужыцель, якія знаходзіліся дома, сцвярджаюць, што не білі. Сёння ў судзе агучылі паказанні дзяцей, паказалі відэа іх апытання. Яны распавялі, як іх выхоўвалі маці Кацярына Жаўрыд і яе сужыцель Максім Чыжык, піша выданне kurjer.info.

Чыжык абвінавачваецца ў забойстве і замаху на забойства (ён пад вартай), а Жаўрыд - у пакіданні ў небяспецы. Выданне прыводзіць паказанні дзяцей у пераказе.

6-гадовы Аляксей Жаўрыд распавёў, што «вялікі Максім» крыўдзіць яго рэменем. У шпіталі ён апынуўся, «таму што балюча, таму што Максім біў» - па жываце, руцэ і галаве. Сінякі на твары - таксама «таму што дзядзька Максім біў». «А Маруся здохла, - паведаміў Аляксей. - У Марусі былі сінякі, дзядзька Максім біў па азадку, па твары. Мама Марусю крыўдзіла - біла рэменем і рукамі».

Ірына Жаўрыд, 5 гадоў: «Мой тата Дзіма. А дзядзька Максім жыве з намі. Дзядзька Максім дрэнны. Б'е нас. Марусю біў рэменем. У Марусі балела сэрца. Марусі было балюча. У Марусі былі сінякі на жываце. Дзядзька Максім б'е ўсіх. Мама таксама Марусю крыўдзіла».

На відэа, якое праглядзелі ў судзе, Аляксей паказвае, куды дзядзька Максім іх біў: «Маруся плакала, калі дзядзька Максім біў. Ён Марусю ў кут паставіў. Мама абараняла Марусю. Мяне біў дзядзька Максім па жываце рукой, моцна біў, балюча было. Мама плакала праз тое, што дзядзька Максім біў Марусю. Я бачыў. Ён мяне па руках біў рукамі, я плакаў. Нікому не скардзіўся. Мама бачыла, што ён мяне б'е. Яна казала дзядзьку Максіму сыходзіць, а мне ісці ў кут. Мама крычала на мяне за тое, што я чапаў Марусю. Мама біла Марусю па дупе. Маруся плакала. Я ўцякаў з дому, я не хачу такі дом. Я не хачу застацца ў такім доме. Там кепска было. Мама добра карміла, смачна. Дома дрэнна ўсё было. Калі дзядзькі Максіма не было дома, было добра. Мы мульцікі глядзелі. Калі ён прыйшоў, стаў біць Марусю і мяне».

Ірына Жаўрыд: «Дзядзька Максім нас б'е па дупе. У кут ставіць. Ён усіх дзяцей б'е. Мяне біў па дупе. Ён Лялю [Эльвіру] рэменем біў. Па азадку біў. Тата Дзіма мяне біў. Мама не біла, яна глядзела, як дзядзька Максім мяне біў. Ён яшчэ біў Марусю. Уначы біў дзягай па дупе, ланцужком, у сабакі забраў. Мама абараняла, яна лаяла дзядзьку Максіма. Словамі яму казала. Дзядзька Максім быў вельмі злы. Я яго баюся. Мама казала, што ў яго зязюля прыляцела. Максім біў маму рэменем... Спаць нас ўкладваў дзядзька Максім і мама. Маруся плакала, павука баялася. Мама сварылася на Марусю, калі яна плакала. Казала: ідзі спаць. Мама казала нам дрэнныя словы. «Пайшоў прэч», - казала дзядзьку Максіму. І ён сыходзіў, калі мама лаяла. Дзядзька Максім біў маму. Дзядзька Максім акно разбіў малатком, было гучна, страшна. Я не хачу, каб дзядзька Максім з намі жыў, ён нас увесь час чапае. Я яго баюся».

Эльвіра Жаўрыды, 7 гадоў: «Забралі ад бабулі і дзядулі ў прытулак. Лаяліся мама і тата Дзіма, ён быў дома. Дзядзька Максім заўсёды лаецца з мамай. Яны заўсёды б'юцца ды лаюцца адзін з адным. Кулакамі. Мама біла Лёшу і Ірку па азадку рэменем. Адзін раз. Біла за тое, што яны сябе дрэнна паводзілі. Усе раскідвалі, я за імі прыбірала. І мяне біла дзягай па спіне за тое, што я дрэнна сябе паводзіла. За тое, што я з Лёшам і Іркай дзяруся. Гэта было шмат разоў.

Дзядзька Максім б'е Лёшу за тое, што ён ўцякае на вуліцу, у горад. Ён ўцякае, таму што яго ніхто не корміць. Мама не дае яму ежы, а Ірцы дае. І мне дае. Суп, макароны. Дзядзька Максім Ірку біў рэменем. Па спіне, моцна. У мяне сіняк быў, тата вучыў лічыць. Ён кулаком мне даў за тое, што я дрэнна лічыла. Уначы даў. Позна было, цёмна. Нікога больш не вучыў. Цэлую ноч вучыў лічыць.

Тата п'яны быў. Іншыя дзеткі спалі. Тата адзін раз ударыў. Ён мяне заўсёды б’е за тое, што я дрэнна сябе паводжу. Калі прыязджае дадому, і іншых дзяцей б'е рэменем. І дзядзька Максім б'е дзягай па спіне, адзін раз. За тое, што я сябе дрэнна паводжу. Заставаліся чырвоныя сляды.

Бабулі і дзядулі казала, што мяне б'юць. І бабуля і дзядуля мяне б'юць, таму што я дрэнна сябе паводжу, таксама дзягай па спіне. Адзін раз білі.

У прытулку не б'юць, я паводжу сябе добра. На спіне ў Іркі, Лёшы і Марынкі бачыла чырвоныя сляды, круглыя. Марыну дзягай па спіне білі, я бачыла. Марыну Лёша біў, не бачыў, каб дарослыя яе білі. Марынка памерла. Бабуля расказала. Марынка памерла, таму што дзядзька Максім яе шмат біў.

Мяне білі за тое, што я брала і зламала пульт. Лёшу білі за тое, што ён ўцякаў. А Ірку білі за тое, што яна добра сябе паводзіла, але нічога не рабіла. А Марынку, таму што лезе куды хоча, у правады. Я плакала, калі мяне білі. У кут мяне заўсёды ставяць дзядзька Максім і мама. І Марынку ставілі, і яна сыходзіла. Калі яна сыходзіла, яе білі. Яна плакала, тады яе пераставалі біць. Мама біла Марусю рэменем. Усім было балюча, усе плакалі. У мяне быў сіняк пад вокам. Мяне тата біў за тое, што я дрэнна лічыла. Я не разумела, як лічыць. Яшчэ я Ірку біла за тое, што яна са мной не сябруе. Па галаве кулаком яе біла».