Беларусы супраць «Белшыны»: сваякі працоўнага дамагаюцца справядлівасці

На прадпрыемстве няшчасны выпадак не кваліфікуюць як вытворчы.

Над ацэнкай ў грашовым вылічэнні ўжо амаль паўгода б'юцца дзясяткі чалавек. Кіроўца на пагрузчыку заграз у гурбе, другі спрабаваў выцягнуць калегу, але загінуў. Сваякі разлічвалі на кампенсацыю ад прадпрыемства, але ў «Белшыны» свая трактоўка, паведамляе ОНТ.

Пахаваўшы сына, які загінуў на тэрыторыі «Белшыны» (там працаваў Юрый Барэйка), яны не сумняваліся, што няшчасны выпадак прызнаюць вытворчым. Бо ёсць, акрамя асноўных, асабліва чалавечыя аргументы. Дарэчы, таксама з лічбамі.

Людміла Барэйка, маці загінулага: «30 гадоў я адпрацавала, 29 гадоў адпрацаваў муж, сын - 13 гадоў. 72 гады мы аддалі гэтаму прадпрыемству. Заўсёды рана ішоў на працу. І гэтым разам вельмі рана пайшоў...»

Прыходзіў загадзя, таму як доўга дамагаўся працы менавіта на пагрузчыку. Гэта атрымалася пасля 12 гадоў у іншым цэху. Праўда, мама была супраць. Як адчувала, што ў апошні вечар зімы яе Юра не зможа не прыйсці на дапамогу калегу, забуксавалі ў гурбе на завадской тэрыторыі...

"Жыць па воўчых законах, нікому не дапамагаць? Ніхто не адгукнуўся. Толькі мой сын і падахвоціўся дапамагчы... Адразу не выклікалі хуткую дапамогу, а толькі медсястру. Пакуль яна дойдзе па гэтаму прадпрыемству...»

У яго пакой яны заходзяць толькі разам, бо так лягчэй. Імкнуцца лішні раз дакрануцца да рэчаў, якія былі дарагія іх сыну. Гэтую кашулю Юра бярог для асаблівага выпадку. Так і не адзеў... Аўтамабіль намёртва стаіць пасля смерці гаспадара.

Мікалай Барэйка, бацька загінулага: «Пакуль самому не заплюшчаць вочы, буду глядзець на гэта ўсё...»

На думку бацькоў, няшчасны выпадак з іх сынам павінны кваліфікаваць як вытворчы, а значыць, яны прэтэндуюць на кампенсацыю ад «Белшыны». Гаворка ідзе амаль пра 100 тысяч рублёў. Але вось на самім прадпрыемстве з такой пазіцыяй не згодныя. Ад каментароў прадстаўнікі «Белшыны» адмовіліся, толькі дапусціўшы здымачную групу на месца, дзе здарылася трагедыя. Галоўны аргумент завода: загінулага папрасіў дапамагчы калега, а не ягоны непасрэдны кіраўнік. Якая розніца, калі быў цэлы спіс спадарожных прычын?

Уладзімір Лук'янаў, галоўны тэхнічны інспектар працы Магілёўскага абласнога савета Белхімпрафзвязу: «Па-першае, не расчышчаная была тэрыторыя. Па-другое, бяздзейнасць механіка... Не выйшаў і не кантраляваў сітуацыю. Фактычна кіроўцы выконвалі гэтую працу так, як маглі».

Андрэй Філіпаў той самы захраслы кіроўца. Мужчына успамінае, што спачатку «пацягнуць» яго пагрузчык з гурбы механік папрасіў іншага супрацоўніка, але той адмовіўся: куды трохтонніку выцягваць машыну, якая цяжэйшая ўдвая? А вось Юра, пашкадаваўшы калегу, які стаяў на марозе, усё ж надумаў паспрабаваць.

Андрэй Філіпаў: «Ён ззаду пад'ехаў да пагрузчыка, мы прыпаднялі яго, павінны былі разам паехаць. Нічога складанага няма. Я сказаў: «Паехалі». Уключыў заднюю перадачу, даў газу, я спадзяваўся, што ён зробіць тое ж самае, а што ён зрабіў, я не ведаю, я не бачыў... Побач нікога не было. Я проста пачуў крык, павярнуў галаву, а пагрузчыка ўжо няма». На фотаздымках выразна бачны трос, прывязаны да адной з «лап» пагрузчыка-выратавальніка. Але чаму іх не звялі, а вяроўку не замацавалі па цэнтры? Сёння ён - падазраваны. Прычыненне смерці з неасцярожнасці. У найгоршым выпадку - пазбаўленне волі да трох гадоў. Сваё расследаванне правяла і інспекцыя працы. У службовай інструкцыі Юрыя не было прапісана «узяць на буксір пагрузчык, які заграз у снезе».

Людміла Балакер, намесніца начальніка Бабруйскага міжраённага аддзела Магілёўскай абласной управы Дэпартамента дзяржаўнай інспекцыі працы: «Юры ў момант няшчаснага выпадку не выконваў працоўных абавязкаў, не выконваў працу на заданне «Белшыны», дзейнічаў не ў інтарэсах «Белшыны».

Наталля Луцэвіч, сястра загінулага: «Гэта ж не турма. Ёсць чалавечы фактар, нейкая ўзаемадапамога. Самае дзікае, што чалавек загінуў, а на яго ўсё можна павесіць, каб не псаваць статыстыку».

Сястра Юрыя зноў перачытвае падрабязнае апісанне трагедыі пад загалоўкам «Акт аб невытворчым няшчасным выпадку». Выдадзены на «Белшыне». Яна яшчэ не ведае, калі адбудзецца наступнае судовае паседжанне. Сваякі палічылі, што ў завадскім часопісе, дзе кіроўцы распісваюцца, азнаёміўшыся з правіламі руху па тэрыторыі, подпіс не ейнага брата. Цяпер почырк правяраюць.

Наталля Луцэвіч, сястра загінулага: «Страшна, калі на чалавека падае трохтонная машына, ломіць усе косткі. Хоць патолагаанатам і сказаў, што Юра пражыў максімум дзве хвіліны, але за гэтыя дзве хвіліны ён зазнаў пякельны боль».

Дзве хвіліны і амаль паўгода барацьбы, пазначаныя цалкам канкрэтнай сумай. Зрэшты, гэтая трагічная сітуацыя таксама завязла ў множных «а калі». Калі б пагрузчык быў цалкам спраўны? Калі б механік кантраляваў увесь працэс? Калі б тэрыторыю расчысцілі ад снегу? Толькі для бацькоў загінулага ў 35 гадоў мужчыны ёсць толькі адзін адказ... Цішыня, якая ў гэтай кватэры цяпер мацнейшая за любы аргумент.