17 красавiка 2024, Серада, 0:59
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі
Каментары 4
+47 +
гродно, 13:50, 11.08

В коммунистическом концлагере Сергей Коленченко и Александр Романов выразили высоту своего духа, неистребимую волю к свободе и приверженность к национальной самобытности - подвиг, достойный увековечивания, как разгром немецкого фашизма.

Адказаць
+29 +
сергей, 14:39, 11.08

я считаю. Что вреемена изменились а отношение к диссидентам нет. Попробуй сейчас выйди на улицу с плакатом!? Тоже самоубийство.....

Адказаць
+22 +
azhbeta, 15:13, 11.08

"За пять минут свободы, я готов заплатить годами лагерей", - сказал на так званом суде Вадим Делоне. И заплатил... умер после 30 лет, не выдержал человек французских кровей сибирских лагерей.

Адказаць
+23 +
ЯГОР, 15:16, 11.08

Я дзесьці ва ўзросце гэтых гераічных хлопцаў у складзе савецкіх вайскоўцаў трапіў у Чэхаславакію. Дзесьці тыдня два Іркуцка- Пінская дывізія, знаходзілася ў палявых умовах пад Ужгарадам. Дарэчы да гэтага месцам яе дыслакацыі быў горад Гродна, дзе вучыліся і "дзейнічалі" героі гэтага артыкула. Але на той момант свядомасці, таго, што Крэмль робіць штосьці дрэннае ў мяне не было. Толькі ўжо на тэрыторыі Славакіі ў ваеннай калоне я бачыў перапалоханыя твары мясцовых жыхароў, калі праязжалі праз невялічкія гарады і пасёлкі. Старэйшыя з іх адразу ўспаміналі гады вайны. На тварах свядомых людзей сярэдняга і маладога ўзроста, адчуваліся расчараванне і злоба.
Вядома, што "незапрошаныя госці хужэй татарына"! Ніякага ваеннага супраціва гэтай лавіне не магло і быць. Бо на дзень раней свае справы па захопу ўсіх В/Ч і ліквідацыі сувязі зрабілі танкавыя часці і аператыўнікі. Сэнс каментара ў тым, што савецкія войскі былі не патрэбныя гэтай мірнай краіне!
Да мяне гэта дайшло ў першы дзень акупацыі

Адказаць
 
Напісаць каментар
E-mail не будзе апублікаваны