4 траўня 2024, Субота, 18:44
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Берасцейка, якая стала зайцам нехаця, пра кантралёраў: «Божа, якія яны бязлітасныя»

20
Берасцейка, якая стала зайцам нехаця, пра кантралёраў: «Божа, якія яны бязлітасныя»

Дагэтуль 75-гадовая жанчына не можа прыйсці ў сябе.

У рэдакцыю «Брестской газеты» звярнулася з лістом берасцейка, якая стала праз сваё захворванне зайцам нехаця. А на словах яна дадала, што балюча ёй не таму, што давялося заплаціць штраф. Дагэтуль 75-гадовая жанчына не можа прыйсці ў сябе ад таго, як звярталіся з ёй кантралёры.

«29 чэрвеня, нядзеля, я атрымала ліст, у канверце якога пастанова аб распачынанні выканаўчай справы аб спагнанні сумы штрафу *. 2 ліпеня, не пазней за дзень наступны, я пайшла на вул. Савецкую, 53 (тэрытарыяльны цэнтр сацабслугоўвання насельніцтва Ленінскага раёна Берасця - заўв. Аўт.). Там мне патлумачыла дзяжурная, і я ўспомніла...

Я і да дыягназу памяццю не адрознівалася, а пасля прамянёвай і хіміятэрапіі зусім страціла. Далёка ад дома не хадзіла, добра - рынак побач. Жыву адна. Пасля Вялікадня вызначыла паехаць на могілкі. Памёр мой муж. Праўнучка пасадзіла мяне на аўтобус, а на канцавым дачка сустрэне. У аўтобусе выявіла, што забылася партманэт. Канверт з дакументамі ў кожнай сумцы, каб не забывала: кансультатыўнае заключэнне, дыягназ; копія пашпарта; тэлефон сваякоў і адрас.

Кантролёрам я сказала, што ў мяне ёсць дакументы, але няма грошай. Я прасіла, каб мяне не высаджвалі з аўтобуса. Пасажыры запатрабавалі ўвайсці ў становішча, на што яны (кантралёры - заўв. Аўт.) сказалі, што выклічуць міліцыю ці аўтобус сыдзе з рэйса, накшталт так, не памятаю дакладна. Увайшоў мужчына-кантралёр... Выйшла, аддала дакументы. Доўга пісалі, сказалі падпісаць, што я і зрабіла, не чытаючы. Зрок +7. Акуляраў няма. З кожнай хвілінай мне станавілася ўсё горш. Увесь час маўчала, здушваючы слёзы, каб ніхто не бачыў.

Божа, якія яны бязлітасныя. Шмат чула, чытала, па тэлевізіі. Але каб так... Прыняла таблетку, не запіваючы. Побач ехала хуткая, хтосьці спыніў.

Прайшло шмат часу. Я ўсё забываю, хаджу з дакументамі і з планам, куды і чаго іду. А на сцяне, паміж дамафонам і выключальнікам, пры выхадзе напісана: партманэт, тэлефон, газ, прас, смецце, пакет. Гэта я ўжо зрабіла пасля, месяц таму. Прабачце не магу пісаць (сябе шкада). Прабачце».

Напісаць каментар 20

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках