«З лета мінулага года плаціць заробак нам перасталі»

Работнікі завода бытавой хіміі ў Берасці не могуць дамагчыся сваіх грошай.

Вячаслаў Т. працаваў майстрам на Берасцейскім заводзе бытавой хіміі (БЗБХ). У снежні 2016 го прадпрыемства прызналі эканамічна неплатадольным, была ўведзеная санацыя на паўтара года, прызначаны антыкрызісны кіраўнік, піша «Брестская газета».

«На першай жа сустрэчы з работнікамі кіраўнік заявіў: калі мы хочам працаваць, павінны чымсьці ахвяраваць, а менавіта заробкам, - распавёў былы майстар. - Людзі, вядома, абурыліся, але ён сказаў: калі выплацяць заробак, завод спыніцца. Калі раней ён проста затрымліваўся, то неўзабаве сталі выплачваць на месяц усяго па 50 - 100 рублёў, часам і менш. Прыкладна з лета мінулага года плаціць заробак нам перасталі».

Вячаслаў сышоў з завода ў кастрычніку, пасля заканчэння кантракту. За гэты час не выплачаная яму сума была роўная чатырохмесячнаму заробку. Абяцалі разлічыць «па меры паступлення сродкаў». Не дачакаўшыся, ён і яшчэ некалькі былых работнікаў БЗБХ звярнуліся ў суд.

«Суд мы выйгралі, - адзначыў Вячаслаў. - На пастанову суда, мне і іншым людзям, але толькі тым, хто судзіўся, была выплачаная невялікая частка запазычанасці. Мне - 290 рублёў 16 капеек, а астатняя сума, амаль за 1 300 рублёў, так і засталася невыплачанай. Цяпер падаецца за вынік, што завод працуе. Але за чый кошт?»

Санацыя - гэта сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на паляпшэнне фінансавага становішча прадпрыемства, з мэтай прадухілення банкруцтва фірмы.

Выплацяць, але толькі пасля смерці?

Былы майстар у пошуках справядлівасці абышоў не адну інстанцыю. «Абхадзіў кабінеты, але занадта мала там людзей, якія могуць адказаць на пытанні кампетэнтна», - мяркуе ён.

Быў ён і ў Камітэце дзяржкантролю, і ў Дэпартаменце дзяржаўнай інспекцыі працы, і ў Фондзе сацабароны, дзе даведаўся, што ў дачыненні да яго адлічэнні з заводу бытавой хіміі доўгі час не паступалі. Гэта значыць, гэты час працы не будзе залічаны яму ў страхавы стаж, неабходны для атрымання працоўнай пенсіі. «Няма заробку работнікам - няма адлічэнняў у фонд!» - патлумачыў сітуацыю сам Вячаслаў.

Для спагнання запазычанасці з прадпрыемства ён звяртаўся ў аддзел прымусовага выканання галоўнай управы юстыцыі аблвыканкама. Аднак выканаўчая справа не была распачатая, бо завінавачаны - банкрут.

«Скончыцца тэрмін даўніны, і, нягледзячы на пастанову суда, людзі могуць не атрымаць тое, што ім належыць, - выказаў свае страхі былы работнік БЗБХ. - Дзясяткі людзей... Проста яны не ведаюць законаў і дзе праўду шукаць. Я, можа, чагосьці і даб'юся, а чаго даб'ецца прыбіральшчыца, якая заяву на адпачынак піша пад дыктоўку? Ды і некаторыя законы ў нас супраць людзей».

Ён распавёў, што адзін з працаўнікоў прадпрыемства памёр у красавіку гэтага года. А даслоўна ў пачатку чэрвеня здарыўся інфаркт у іншага ягонага былога калегі, якога таксама не разлічылі пры звальненні. Мужчына памёр. Адразу пасля смерці іх сем'ям завод выплаціў усе запазычанасці.

«Нам таксама трэба памерці, каб аддалі заробленае?» - пытаецца Вячаслаў.

Узяў не тое, што было трэба, а што далі

Сяргей С. звольніўся з завода на пагадненне бакоў у верасні мінулага года. Прадпрыемства завінавацілася яму заробак за тры з паловай месяцы. «Толькі амаль праз месяц пасля майго сыходу пачалі выплачваць па частках тое, што мне належыць. Даслоўна па 50, па 100 рублёў. Агулам з моманту звальнення мне пералічылі блізу тысячы рублёў. А сума 1 225 рублёў завісла», - распавёў берасцеец.

Акрамя таго, на пастанову суда завод павінен выплаціць Сяргею сярэдні дзённы заробак за кожны дзень пратэрміноўкі канчатковага разліку.

Мужчына агучваў сваю праблему на жывой лініі са старшынём аблвыканкама. Праз месяц яму прыйшоў адказ: прадпрыемства ў санацыі, запазычанасць часткова выплачваецца, трэба чакаць.

Пасля звароту ў пракуратуру Сяргей даведаўся, што на кіраўніка БЗБХ завялі справу аб адміністрацыйным правапарушэнні, але толькі ў частцы нявыплаты адлічэнняў у Фонд сацабароны. Са слоў мужчыны, гэтым пытаннем займаўся суд. «Выявілася, адлічэнні адсутнічалі з лютага 2016 года да верасня 2017 года, да дня майго звальнення, - удакладніў ён. - Але гэта што тычыцца мяне асабіста».

У панядзелак 18 чэрвеня Сяргею другім разам прапанавалі падпісаць міравое пагадненне. І ён пагадзіўся.