Уладзімір Някляеў: «Куратара хакея» трэба тэрмінова мяняць

Лукашэнка не адказвае за свае словы і дзеянні.

На Чэмпіянаце свету-2018 у Даніі беларускія хакеісты зазналі паразу ва ўсіх 7 матчах з агульным лікам 8:36. Беларусы саступілі Швэцыі (0:5), Францыі (2:6), Расеі (0:6), Швайцарыі (2:5), Чэхіі (0:3), Аўстрыі (0:4) і Славакіі (4:7).

Хакеісты каманды Беларусі ўпершыню за 15 гадоў вылецелі ў ніжэйшы дывізіён.

Аднак тэма хакейнага краху Лукашэнкам сёння практычна не абмяркоўваецца ў беларускіх СМІ, хоць у «развіццё» гэтага тыпу спорту былі ўкінутыя мільярды бюджэтных сродкаў. Маўчыць і сам дыктатар, які звычайна эмацыйна рэагуе на спартыўныя паразы беларускіх спартоўцаў. Чаму гэта адбываецца ў інтэрв'ю Charter97.org распавядае адзін з лідараў Беларускага Нацыянальнага Кангрэсу Уладзімір Някляеў:

- На мой погляд, прычына катастрафічнага выступу беларускай хакейнай каманды на чэмпіянаце свету не ў адсутнасці майстэрства ў гульцоў або эфектыўнасці каманды. А ў тым, што Лукашэнка стварыў каманду, не зразумеўшы галоўнага - гэтыя людзі ніколі не будуць прафесійнымі гульцамі з той простай прычыны, што яны прадстаўляюць краіну, якую не любяць. Лукашэнка навучыў іх любіць не Беларусь, а толькі тое, што ён ім дае.

Больш таго, Лукашэнка наогул навучыў беларусаў не любіць сваю краіну. Вось у чым асноўная праблема і прычына краху не толькі ў спорце, але і ў эканоміцы, ды і ў жыцці агулам.

Калі паглядзім на тое, што адбываецца падчас матчаў у ЗША ці Канадзе, дзе сапраўды прафесійныя хакеісты, то не раз са здзіўленнем убачым, як у магутных мужчын-спартоўцаў, якія глядзяць на свой нацыянальны сцяг, цякуць слёзы. Чаму? Ды таму што гэта сцяг свабоднай краіны, якую яны любяць, і ў якой могуць свабодна пратэставаць супраць, напрыклад, функцыянераў, якія не выконваюць свае абавязкі. У названых мною ЗША ці Канадзе паміж дзяржавай і грамадствам ёсць кантакт.

У нас жа людзі нічога не могуць кантраляваць. Ды і няма каму, бо ўсё знаходзіцца пад клюшкай і шайбай аднаго чалавека. Вось у гэтым праблема. Людзі не бачаць сэнсу рваць жылы за нейкую лішнюю капейчыну, калі толькі яна не даецца ім лёгка і проста за так, як, скажам, сілавікам, якія раз ці два на год, палкамі, не клюшкамі, не шайбу ганяюць, а народ. Як яна дастаецца без намаганняў чыноўнікам, якія цалкам карумпаваныя і грошы самі падаюць ім у кішэню.

Мы можам успомніць выступы нашых спартоўцаў у першыя гады незалежнасці Беларусі. Калі мы адчувалі, што вось яна, свабода, вось тое, аб чым мы марылі, за што змагаліся. Як самааддана тады біліся хакеісты на ўсіх стадыёнах Беларусі за гонар краіны! За тое, каб падняўся наш сцяг і іх імёны гучалі ў свеце, як імёны беларускіх пераможцаў. Вось тады мы бачылі слёзы і непадробную радасць, шчасце ад таго, што яны прадстаўляюць незалежную, маладую, свабодную краіну.

- На ваш погляд, чаму Лукашэнка, які звычайна эмацыйна рэагуе на спартыўныя паразы, цяпер маўчыць?

- Думаю, што для яго гэта псіхалагічна цяжка. Бо, калі ты чымсьці ўвесь час хвалішся, напрыклад, які у цябе разумны сын, а яго выганяюць са школы за непаспяховасць, то як гэта ўсё растлумачыць?

Лукашэнка насіўся з хакеем, як з пісанай торбай, нарабіў лядовых палацаў і гэтак далей, а скутку ніякага. У такім выпадку, людзі пачынаюць экстрапаляваць гэта не толькі на спартыўную сферу, але і на жыццё наогул.

Калі мы аб'ектыўна паглядзім на тое, што адбываецца ў краіне напраўду, то ўбачым, што нічога з «абяцанак-цацанак» Лукашэнкі не ажыццявілася. Не развязанае кватэрнае пытанне, няма заробку нават 500 даляраў, правадыр не рэалізаваў нічога з таго, у чым прысягаў на ўсіх гэтых, ім самім жа прыдуманых, сходах і «пасланнях парламенту».

Беларусь ледзь трымаецца за кошт эканамічнай і палітычнай падтрымкі Расеі, якая таксама з'яўляецца адной з прычын краху. Бо калі ў краіне ў сацапытаннях у лідарах кіраўнік суседняй дзяржавы, то нескладана ўявіць, што адбываецца ў галовах людзей. Значыць, яны разглядаюць гэта ўсё як нейкае несапраўднае, а сапраўднае для іх знаходзіцца па-за межамі Беларусі. Тады як служыць несапраўднаму? Як за яго змагацца не толькі на спартыўных арэнах, а, напрыклад, на палях? Усё гэта ўзаемазвязана.

Надоечы прайшла «Еўравізія». Яна таксама паказчык. Выступаюць армяне — відаць, што гэта армяне, выступаюць грузіны — відаць, што гэта грузіны. Выступае прадстаўнік Беларусі — хто гэта, што гэта? Абсалютна нікому незразумела. І вось зноў мы атрымалі вынік. Хоць Лукашэнка гэтак жа крычаў, што ў нас ёсць «Славянскі базар», дзе растуць таленты. А што такое напраўду «Славянскі базар»? Гэта проста базар, дзе няма абсалютна ніякай культуры. Праз гэтую адсутнічае і культура ў нашых спевакоў, якія ўдзельнічаюць у такіх міжнародных фестывалях.

- Большасць беларускіх СМІ таксама практычна не пішуць пра хакейны крах Лукашэнкі, а нашы чытачы скардзяцца, што на многіх сайтах ідзе жорсткая чыстка каментароў на гэтую тэму. Чаму так адбываецца?

- Ну гэта ж паслугачы! Вось яны разам з Лукашэнкам і зрабілі ўсё тое, аб чым я казаў раней. Яны дапамаглі правадыру навучыць беларусаў не любіць сваю краіну. Ашуканцы, махляры, ідэалагічная абслуга, усе, хто займаецца прапагандай рэжыму - гэта людзі, якія не заслугоўваюць не толькі якой-небудзь павагі або ацэнкі іх дзейнасці, а проста таго, каб пра іх гаварылі.

Беларуская каманда вылецела з эліты і тут не будзем казаць ані пра якія спартыўныя прычыны, а проста трэба канстатаваць, што «куратар хакея» не адказвае за свае словы і дзеянні. Яго трэба мяняць і не толькі, як «куратара хакея», але і як правадыра краіны.

У хакей за два дзясяткі гадоў укінулі мільярды сродкаў, у той час, як, са слоў чыноўнікаў, няма грошай на лякарні і школы. На забавы ж Лукашэнкі грошы знаходзяцца. У дэмакратычнай краіне за такое быў бы, як мінімум, суд, пазбаўленне ўсіх пасад, а наогул арышт за растрату і дзеянні, якія падпадаюць пад Крымінальны кодэкс.