У народа свая «база дармаедаў»

Беларусы маюць намер дамагацца скасавання дэкрэта Лукашэнкі.

З 1 снежня ў Беларусі пачала дзейнічаць база звестак «дармаедаў». У яе, згодна з дэкрэтам Лукашэнкі №1, трапілі беларусы, якім, з 2019 года давядзецца цалкам аплачваць камунальныя паслугі.

Чарговы антыканстытуцыйны дэкрэт дыктатара выклікаў абурэнне грамадзян краіны. Прыводзім толькі некаторыя каментары чытачоў сайта Charter97.org, якія з'яўляюцца яскравай ілюстрацыяй народнай незадаволенасці.

Гэта завэлюмаванае ўвядзенне прыгоннага права

«У народа свая база дармаедаў, на ўсіх вас, прыкарытнікаў. N1 - Лукашэнка А. Г.»

«Па-першае: у Канстытуцыі сказана «права на працу, а не абавязак». Гэтыя «дэкрэты» - АНТЫКАНСТЫТУЦЫЙНЫЯ! Па-другое, я працую - я плачу падаткі, не працую - не плачу (хоць падчас набыцця прадуктаў харчавання, адзення я таксама аплачваю падатак, які закладзены ў прадукты, ва ўсё тое, што я набываю; еду ў грамадскім транспарце - таксама аплачваю са сваёй кішэні, камунальныя паслугі і т.д.). Я нічога не завінаваціўся гэтай дзяржаве! «Дармаедства» - гэта проста «лукашэнкаўскі лахатрон», развод на грошы. А абмеркаванне «як абыйсці гэты дэкрэт» - не заслугоўвае ўвагі! Няма такога ў прыродзе, у іншых дзяржавах. Там беспрацоўным плацяць добрую дапамогу (не раўня нашаму заробку!). Таму, ПАТРАБАВАЦЬ СКАСАВАННЯ «дэкрэту», ЯК ЭЛЕМЕНТА ГЕНАЦЫДУ НАРОДА!»

«Гэта практычна такое завэлюмаванае ўвядзенне прыгоннага права. Народ проста хочуць прымусіць працаваць за капеечныя заробкі, каб пракарміць гэтую зграю нязменнага і абсалютна не падкантрольнага народу (толькі верхаводу), нахабнага ад беспакаранасці прыкарытнага быдла, якое сябе называе ўладай».

«Наёмнага работніка ў РБ пазбавілі практычна ўсіх правоў, пасадзіўшы на «ланцуг» кантрактаў і «дармаедства». Фактычна, адрозненняў ад рабства засталося вельмі мала, хіба што ў нас раб сам клапоціцца пра сваю ежу, вопратку і жыллё зыходзячы з тых бедных сродкаў, што дае яму рабаўладальнік».

«Галоўныя дармаеды у краіне - Лукашэнка і ягоная пражэрлівая, пладавітая сямейка разам з назначаным ім злачынным асяроддзем! Блохі і кляшчы, якія смокчуць кроў працавітага беларускага народа. Дык ці не пара ім усім паддаць дусту?!»

«Не толькі ў Менску, а і на перыферыі падняць свае заднія месцы і выйсці да выканкамаў! На плошчы! Да школ! Хвалямі пачынаюцца ўспышкі на розныя прычыны, а трэба ў адзін дзень у розных гарадах, і не ў выходны, а ў працоўны дзень, у працоўны час, каб халуям акрамя свайго варушэння ў сваіх цёплых кабінетах адной звілінай над новым указам-дэкрэтам-законам давялося яшчэ і п валяр'янку імчацца!»

«У Берасці супраць будаўніцтва атрутнага акумулятарнага завода кожную нядзелю людзі выходзяць на Плошчу. Проста выходзяць і ўсё. Не задаючы пытанняў: а як гэта мы выйдзем, а хто нас збярэ. Таму што прынялі на сябе адказнасць за сваю будучыню.

Прачыталі, што хтосьці выйшаў на пратэст - адразу выязджайце на месца. Прачыталі, што ў такі дзень суд над чалавекам, які стаіць за праўду, над грамадскім дзеячам ці проста грамадзянінам з актыўнай грамадзянскай пазіцыяй - прыязджайце падтрымаць у суд.

Прачыталі, што нехта расклеіў улёткі, надрукуйце такія ж і раскідайце з акна або з моста, або кіньце ў паштовыя скрыні.

Маса варыянтаў далучыцца да супраціву. Нават калі сярод вашых знаёмых вы адзін, хто паспеў супраціўляцца».

«Самы відавочны спосаб супраціву - не плаціць і праяўляць салідарнасць, а не хавацца самастойна ў кустах. Пачнуць выцягваць з кустоў па адзіночцы, раней-пазней знойдуць усіх. Таму выбару няма - не плаціць усім адразу. Людзі, не бойцеся!»

Пара націснуць на тормаз!

«Асабіста я, з'яўляючыся «дармаедам», збіраюся змагацца з гэтым іншымі метадамі, а менавіта з моманту пачатку дзеяння гэтага дэкрэта я пачынаю абложваць «камісію ў садзейнічанні занятасці» з патрабаваннем уладкаваць мяне на працу па спецыяльнасці і абавязкова на заяўлены Белстатам сярэдні заробак у краіне тысячу рублёў! І буду іх так даймаць, што ім і не снілася! Па начах пад вокнамі буду стаяць і патрабаваць, каб уладкавалі на працу! А не можаце, дык і няма чаго прымаць такія законы!»

«Чыноўнікі - гэта трутні, якія пішуць законы, паводле якіх чалавеку не пражыць... Вось калі б квота заробкаў бюракратаў вагалася ўверх-уніз, у залежнасці ад узроўню жыцця народа, тады б гэтыя дурні менш пісалі законаў, а больш бы думалі. Бісмарк»

«Банда ля стырна. Гаага чакае. Пара націснуць на тормаз!»

«Было б нядрэнна стварыць базу з усімі прыкарытнікамі і базу заробкаў: хто, дзе і колькі атрымлівае. Гэй, праграмісты, адгукніцеся!»

«Праграмістам пакуль толькі ганьба. Бо гэта менавіта яны ствараюць гэтыя базы, яны пішуць праграмы для стварэння электроннага канцлагера для рабавання насельніцтва, сістэмы дзяржаўнага сачэння за кожным грамадзянінам.

Гэтыя разумныя, маладыя, актыўныя, прасунутыя ІТ на баку ЗЛА і ператвараюць Беларусь у Паўночную Карэю. У 21 стагоддзі.

Ганьба такім ІТ. Пра ІТ-падпольшчыкаў і партызанаў пакуль, на жаль, звестак няма. Іх задавальняе магчымасць зарабіць на стварэнні электроннага канцлагера. А гэта не што іншае, што імкненне атрымаць «чарку, шкваку, іншамарку» толькі іншага ўзроўню - прасунутую» чарку, скварку, айфон, хатку» ці што там у іх коле цяпер уважаецца за моднае і прэстыжнае.

Магчыма, некаторыя з іх нават не ўсведамляюць, у чым удзельнічаюць! Проста пішуць нейкія праграмы для ўладаў без разумення, у што ў выніку гэта выльецца, і як гэтыя граблі ў выніку ўдараць па іх жа. Яны нават не задумваюцца, што беззаконне і жаданне пашнарыць у кішэнях закране іх таксама! Ганьба стваральнікам канцлагера!»

«Будзем спадзявацца, што сярод нас, якія чытаюць «Хартыю», таксама ёсць адораныя праграмісты, якія створаць базу звестак прызначэнцаў. Свет не без добрых людзей!»

«Пара выкінуць гэтае цынічна-жорсткае халуйскае быдла з тых утульных крэслаў, у якіх яны заселі. Усіх запар, пачынаючы з дармаеда N1 і ягонага вывадка і канчаючы апошнім гідкім апрычнікам! ШОС!!!»

Стаяць да канца

«Сто тысяч - гэта сто гарадоў па тысячы чалавек. Цалкам рэальна! І АМАПа на ўсіх не выстарчыць! Па стане на 2017 год, у Беларусі 115 населеных пунктаў маюць статус горада. У больш буйных выйдзе большая колькасць - некалькі тысяч. У больш дробных менш - некалькі сотняў. Цалкам рэальна ва ўсёй краіне выйсці 100 000. Так што правільна. Выходзіць трэба ва ўсёй краіне. Лепш адначасова. Але можна і хвалямі. То тут палыхне, то там, то адначасова ўсюды».

«У асноўным, кожны праходзячы свой шлях, касцянее ў сваім. Улада злога праходзіць бесперашкодна шлях 25 гадоў. І яна ўжо сфармаваная і закасцянела сваёй натурай. Яна ўжо не будзе іншай. Разумее гэта насельніцтва ці не разумее, і што трэба прыбіраць гэтую ўладу адназначна ўсю, вычысціць яе? Але само насельніцтва прайшло таксама свой шлях 25 гадоў пасіўнасці, прыстасаванства, самазабеспячэння і рабства. Яно закасцянела зрабіць агульны рашучы крок супраць ужо звыклага стану трываць, баяцца, чакаць, спадзявацца. А час ідзе супраць насельніцтва. Калі запрацуе агульны розум насельніцтва і дзеянне за сябе?»

«Якое акно, якія дзверы! Людзі, не ўздумайце туды совацца, бо працоўны не будзе звяртацца ў іхнія вокны, а калі ў іх з'явіцца база тых, хто звярнуўся, з дакладнымі зыходнымі звесткамі, тады ім і карты ў рукі!»

«ЗАКОН, НАПІСАНЫ СУПРАЦЬ НАРОДА, НЕЗАКОННЫ! УСЕ ХТО ГЭТУЮ КАЛАМУЦЬ ПРЫДУМАЎ - ДА АДКАЗУ!»

«Сябры, колькі можна цярпець!? Ну немагчыма ж. Усе грані ўлада перайшла - якія можна і якія нельга. Прапаную выходзіць на плошчу! Інакш зусім знахабяцца. Мы з сябрамі днямі збіраемся. Хто падтрымлівае - далучайцеся».

«На Плошчу. Снежань 2010х100»

«Стаяць да канца, як украінцы».