Жыхарка Бабруйску ў Нямеччыне: Трэба атрымліваць асалоду ад кожнага дня, як немцы
1- 21.10.2018, 17:56
- 12,164
Бабруйская лінгвістка - пра тое, чаму любіць прыязджаць у Нямеччыну.
Лідзія Мажэйка больш за трыццаць гадоў прапрацавала ў педагогіцы. Цяпер яна пакінула школу, займаецца перакладчыцкай дзейнасцю і ўлетку часта адпачывае ў Нямеччыне, дзе жыве яе дачка, піша «Вечерний Бобруйск».
Родам Лідзія Анатольеўна з Архангельска, яе маці была журналісткай, бацька - баявы афіцэр, абаронца Ленінграда. Затым бацьку перавялі ў Менск, куды ён перасяліўся з сям'ёй.
Маладая лінгвістка прыехала ў Бабруйск пасля менскага лінгвістычнага інстытута. Спачатку працавала ў школе №14 (цяперашняя гімназія №2).
- Тады замежная мова выкладалася пашырана: я вяла не толькі ангельскую, але і гісторыю, літаратуру, геаграфію на ангельскай, - успамінае Лідзія Анатольеўна.
Лідзія Анатольеўна мяркуе, што адна з праблем сённяшняй педагогікі - гэта ўсечанае, сухое, выхалашчанае выкладанне гуманітарных навук і замежных моў.
Падарожнічаць неабходна для духоўнага ўзбагачэння
У другой палове сямідзесятых Лідзія Анатольеўна працавала таксама перакладчыцай на «Белшыне», у канцы 1980-х - намесніцай дырэктара па вучэбнай частцы ў школе №11. Цяпер займаецца толькі перакладам, часта адпачывае ў Нямеччыне - там жыве яе дачка.
- Я бывала ў Гановеры, Марыенбургу, Нюрнбергу, - распавядае Лідзія Мажэйка. - Жыву звычайна ў сваякоў. Больш за ўсё люблю хадзіць у музеі, замкі, антыкварныя крамы, маленькія кавярні. Захапляюся нямецкай архітэктурай. Люблю чырвонае віно і баварскія сасіскі - у Нямеччыне вельмі добрае грамадскае харчаванне.
Асабліва запомнілася ёй адна італійская рэстарацыя са сціплым інтэр'ерам і пры гэтым вытанчаным і карэктным афіцыянтам.
- Ён размаўляў з намі на расейскай, нямецкай, італійскай і ангельскай мовах і быў проста чароўны, - з усмешкай успамінае бабруйская лінгвістка.
Лад жыцця немцаў сталага веку, на думку Лідзіі Анатольеўны, таксама заслугоўвае ўвагі:
- Яны вельмі актыўныя. Нават людзі з фізічнымі недахопамі часта і падоўгу сядзяць у кавярні, гадзінамі шпацыруюць вуліцамі.
У нямецкіх гарадах, адзначае Лідзія Анатольеўна, востра адчуваеш «урбанізацыю»:
- Калі ты ідзеш у натоўпе, у якім няма адрозненняў, дзе гэта ўсё - не мае значэння, таму што вы ўсе - жыхары аднаго горада. І размаўляюць яны цікава - на сумесі еўрапейскіх моў, па-ангельску і па-нямецку адначасова.
Лідзія Мажэйка мяркуе, што немцаў ад нас адрознівае яшчэ і тое, што яны ўмеюць быць больш спакойнымі, стрыманымі, памяркоўнымі.
- Напэўна, таму, што ведаюць, што не бывае абсалютнага шчасця, і трэба атрымліваць асалоду ад кожнага дня, - дадае Лідзія Анатольеўна.
Яна ездзіць у Нямеччыну кожнае лета і мяркуе, што падарожнічаць неабходна, «бо гэта духоўна ўзбагачае і пашырае бачанне свету».