Як дзеці ў Беларусі трапляюць у «сацыяльна-небяспечнае становішча»

Штогод блізу 22 тысяч дзяцей у Беларусі прызнаюцца, што знаходзяцца ў сацыяльна небяспечным становішчы.

Гэтай з'явы - забірання дзяцей з нармальных сем'яў - нібыта як не існуе. Прычым яе не існуе як у заходнім свеце, так і ў нашым. Асабліва гэта адчуваецца на якіх-небудзь афіцыйных мерапрыемствах, дзе гаворыцца пра абарону дзяцей: усе такія разумныя, уважлівыя да праблем дзяцей, да гвалту над імі, да праблем усынаўлення, і зусім не да месца там устаць і сказаць што-небудзь накшталт «А вы ведаеце, што дзяцей гвалтам адбіраюць з сем'яў і цалкам разбураюць жыццё сям'і і дзіцяці?»

Вось гісторыя чытачкі belaruspartisan.org, якая прымусіць паверыць тых, хто яшчэ не разумее, як гэта бывае.

«Я маю дзве вышэйшыя адукацыі. Скончыла Універсітэт культуры і мастацтваў, Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь, спецыяльнасць - дзяржаўнае кіраванне і права, прысвоена кваліфікацыя: юрыст, скончыла магістратуру Інстытута кіраўніцкіх кадраў, абараніла дысертацыю, у 2017 годзе прысвоена ступень магістра кіравання і права, маю дыплом першай ступені Беларускага саюза прадпрымальнікаў, а таксама шматлікія падзякі, узнагароджана ганаровымі граматамі.

Не судзімая, да крымінальнай і адміністрацыйнай адказнасці ніколі не прыцягвалася.

Мой сын, навучэнец 4 «А» класа, адказна ставіцца да вучобы па ўсіх прадметах, цікавіцца пазнавальнай літаратурай, любіць жывёл. Заняткаў па непаважлівай прычыне не прапускае. У класе падтрымлівае сяброўскія стасункі з усімі хлопцамі. Да дарослых, настаўнікаў ставіцца з павагай. Настаўнікі майго сына характарызуюць як працавітага, адказнага, выканаўчага і сціплага. Захапляецца спортам, бярэ актыўны ўдзел у жыцці класа. Узнагароджаны граматамі і падзякамі. Сябра Рэспубліканскага грамадскага аб'яднання «Беларуская федэрацыя шакатан каратэ-до».

13 красавіка 2017 года ДУА «СШ №7 Г. Менска» нас паставілі на ўлік як сям'ю, якая знаходзіцца ў сацыяльна небяспечным становішчы. Асноўныя паказчыкі і характарыстыка сацыяльна небяспечнага становішча: пражыванне непаўналетняга ў сям'і ў сітуацыі канфлікту з наяўнасцю стрэсавых фактараў, дзіця пацярпела ў ДТЗ, ухіленне маці ад выканання бацькоўскіх абавязкаў належным чынам.

Я, як маці, і як юрыст, з гэтай пастановай школы катэгарычна не згодная. Я належным чынам выконваю свае абавязкі выхавання, утрымання і адукацыі свайго сына. Ён мае ўсё неабходнае для пражывання і развіцця. Я клапачуся пра яго здароўе, маральнае, фізічнае і псіхалагічнае развіццё, матэрыяльна-бытавое забеспячэнне, навучанне, падрыхтоўку да працы і самастойнага жыцця ў грамадстве (харчавання, адзенне, жыллё, адукацыя, медыцынская дапамога). Ніколі не ўхілялася і не ўхіляюся ад выканання бацькоўскіх абавязкаў.

Усе гэтыя абставіны не былі ўлічаны і не вырашаны пры пастаноўцы сям'і на ўлік. З боку адміністрацыі школы ў мой адрас ніколі не паступала скаргаў, заўваг паводле тых крытэраў, якія паслужылі падставай для прызнання СНС. Пры чарговых візітах камісіі ў мой дом, мне кідаюць фразу, што будзем разглядаць пытанне пра адабранне дзіцяці і размяшчэнне яго ў дзіцячы дом! Гэта пры тым, што мы з сынам штогод выязджаем на адпачынак за мяжу, для дзіцяці ёсць усе неабходныя рэчы, адзенне, харчаванне, забавы, вольны час і г. д.

Пачатак гэтаму беззаконню ўжо пакладзены. У апошні час органы апекі пры дапамозе судовых выканаўцаў узломвалі кватэры людзей, урываліся ў іх і адбіралі ў людзей іх дзяцей.Такіх выпадкаў ужо вельмі шмат, прычым ідзе сапраўднае паляванне за дзецьмі. А вось да алкаголікаў і наркаманаў, дзе дзеці галодныя, босыя і хворыя, нашы заступнікі за дзяцей чамусьці дзіўным чынам не ідуць.

Сэнсу для чыноўнікаў займацца нядобранадзейнымі сем'ямі няма. Яны сапраўды праблемныя, з імі шмат валтузні, іх практычна немагчыма выправіць і паказчыкі яны псуюць. Іншая справа, людзі забяспечаныя. Іх паставілі на ўлік, і яны быццам бы выправіліся, значыць, плюсік у працы чыноўніка. Такую сям'ю потым лёгка і зняць з суправаджэння, а паводле выніку атрымаецца, што чыноўнікі правялі працу, сям'я ўсё зразумела і выправілася. Можна раздаваць прэміі за працу!

Я буду змагацца ўсім даступным мне метадамі замест таго каб дазволіць крыжаваць сябе на крыжы», - піша мянчанка.

Штогод блізу 22 тысяч дзяцей у Беларусі прызнаюць, як тых што знаходзяцца ў СНС (сацыяльна небяспечным становішчы). І кожны год прыкладна столькі ж з гэтага ўліку здымаецца. Блізу 70% страчваюць статус СНС у сувязі з тым, што праблемы ў сям'і ўдалося вырашыць. Астатняя частка па хадайніцтве ўстаноў адукацыі і на рашэнне камісій у справах непаўналетніх прызнаюцца маючымі патрэбу ў дзяржаўнай абароне. У такім выпадку дзяцей забіраюць у бацькоў. Але канчатковая пастанова аб пазбаўленні або захаванні бацькоўскіх правоў прымаецца ў судзе.