Графік пад Міколку: Першакласнікі сядзяць галодныя і нявыспаныя

Уражанне бацькоў першакласнікаў з Віцебска ад першай чвэрці ў школе.

Нялёгкім выдаўся пачатак навучальнага года ў Беларусі. Многія школы краіны паспяшаліся выканаць «рэкамендацыю» Міністэрства адукацыі і пачаць навучальныя заняткі а 9 раніцы. У некаторых школах час першага ўрока так і не змяніўся, і дзеці вымушаныя раніцамі займацца сваімі справамі пад наглядам настаўнікаў, а ў іншых адміністрацыя школы ўсё ж прыняла пастанову перанесці пачатак працоўнага дня на 8.15. Як бацькам некаторых віцебскіх школ удалося гэтага дамагчыся, а хто вымушаны быў падладжвацца пад новы расклад?

Вядома, уся гэтая блытаніна, найперш, адбілася на першакласніках ды іх бацьках. Мала таго, што давялося падладжвацца да абсалютна іншага рэжыму пасля дзіцячага садка, дык і яшчэ столькі пытанняў.

З якімі яшчэ цяжкасцямі давялося сутыкнуцца першакласнікам, і што больш за ўсё запомнілася за першую чвэрць у школе, выданню vkurier.by распавялі бацькі з Віцебска.

Пачатак заняткаў а 9 раніцы

«Самым цяжкім асабіста для мяне ў першай чвэрці быў пачатак заняткаў а 9 раніцы, – адзначыла Іна. – Нягледзячы на тое, што на сходзе ў школе яшчэ ў пачатку верасня прапанавалі ўсім запоўніць анкету, а каторай гадзіне мы хочам, каб пачыналіся заняткі, і ўсё напісалі час 8.15, у нас у школе ўсё засталося па-ранейшаму. Аргументацыя адміністрацыі: мы ўжо прынаравіліся і нічога мяняць не будзем. Вось і атрымліваецца, што кожны дзень я прыводжу дачку ў школу да 7.40, а ўрокі пачынаюцца а 9 раніцы, толькі панядзелкамі а 8.00 у нас платны факультатыў па матэматыцы. Шкада, найперш, дзяцей, якія сядзяць у школе лішнюю гадзіну і паспяваюць добра згаладнець. Сняданак ва ўсіх толькі пасля другога ўрока, незалежна ад таго, у колькі яны прыйшлі».

Хатнія заданні

Нягледзячы на тое, што ў 1 класе хатніх заданняў настаўніка задаваць не павінны, большасць педагогаў даюць дзецям дадому сшыткі «для замацавання». Многія бацькі да гэтага ставяцца спакойна, некаторыя нават актыўна падтрымліваюць настаўнікаў, разумеючы, што за 35 хвілін урока (менавіта столькі доўжацца заняткі ў першым класе) замацаваць веды немагчыма. Але даваць заданні можна па-рознаму:

«Калі на бацькоўскім сходзе настаўніца абвясціла, што будзе даваць невялікія заданні на дом у дадатковых сшытках, мы не пярэчылі – распавяла Алена. – Тым больш, што педагог патлумачыла, што гэта лепш для дзяцей, што выконваць усе не строга абавязкова, а хутчэй на жаданне. Спачатку дзіцяці задавалі напісаць пару радкоў пропісу, прачытаць пару сказаў, вывучыць чатырохрадкоўе, а затым заданні сталі большыя, і настаўніца пачала ставіць за іх ацэнкі ў выглядзе ўсмешак на тварыку. І як мы ні стараемся, тварык у нас ні разу «не ўсміхнуўся». Сына гэта вельмі хвалюе, ён плача і не хоча рабіць урокі, бо ведае, што ўсё адно «ўсмешкі» ў яго не будзе. Хоць бы калі добрую адзнаку паставіла, каб стымул вучыцца быў. Хачу падысці да настаўніцы і пагаварыць з гэтай нагоды».

Без збору грошай ніяк

Ні для каго не сакрэт, што адукацыя ў нашай краіне – бясплатная, і ўсе грошы бацькі здаюць добраахвотна. Колькі давялося выдаткаваць за першую чвэрць, распавяла Ірына:

«Я з наіўнасці думала: садок скончылі і пабораў больш не будзе. Але ж не.. На першым сходзе ў апошніх днях жніўня сабралі па 20 рублёў у бацькоўскі камітэт, 5 рублёў здалі на пітную ваду і бытавую хімію. Праз два тыдні прыйшлося здаць 15 рублёў на дадатковыя кнігі і пропісы. Затым схадзілі ў тэатр – яшчэ 4,5 рубля, на «прысвячэнне ў першакласнікі» – 4 рублі, зрабілі фатаграфію за 7 рублёў. Дадайце да гэтага кожны тыдзень амаль 15 рублёў на харчаванне ў групе падоўжанага дня, платны факультатыў за 22 рублі, дзень настаўніка — яшчэ 4, вялікая колькасць канцылярыі, якую дакуплялі ледзь ці не кожны тыдзень: тое падліковыя палачкі, веер лічбаў, то касу складоў, то матэматычны набор... А ў канцы чвэрці высветлілася, што трэба яшчэ і апякунскі ўнёсак заплаціць – адну базавую адзінку на паўгоддзе. Адзінае, што парадавала: кошт знаходжання ў школьным лагеры. На харчаванне за 5 дзён трэба было здаць усяго толькі 5 рублёў. Цікава, чаму тады ў групе падоўжанага дня сума ў тры разы большая?»

Дысцыпліна і бяспека

Калі ў пачатку верасня практычна ва ўсіх школах адміністрацыя дазваляла праводзіць дзіця ў раздзявальню, а затым і ў клас, то праз месяц далей фае бацькоў ужо не пускалі. І калі ёсць самастойныя дзеці, якія могуць зрабіць усё самі, то знаходзяцца і такія малыя, для якіх гэта сапраўдная праблема. Гісторыю сваёй дачкі распавяла Вольга:

«У мяне вельмі хатняе дзіця. Нават у садок мы хадзілі неахвотна, плакалі амаль кожны дзень падчас расстання раніцай, але потым у групе паводзілі сябе нармальна.

Доўга думалі з мужам: аддаваць у гэтым годзе дачку ў школу ці не. Шэсць гадоў нам споўнілася ў сакавіку, таму і падумалі, што чакаць яшчэ год не варта. Саша і чытае, і лічыць добра, і на ўсе пытанні адказвае, але вось расстацца з бацькамі раніцай – праблема.

У верасні усё было нармальна: Саша трохі нервавалася, але, пасля таго, як я даводзіла яе да класа, згаджалася там застацца. А з кастрычніка ў школе забаранілі праводзіць дзяцей у раздзявальню і ў клас. Тут і пачаліся нашы праблемы. Дачка не хоча больш хадзіць у школу, плача, калі настаўнікі не прапускаюць мяне з ёй на другі паверх, і нават з вечара і ў нядзелю пачынае перажываць, што заўтра ёй зноў давядзецца ісці адной.

Я спрабавала размаўляць з настаўніцай. Мне кажуць, што прыбіральшчыцы не паспяваюць прыбіраць калідоры пасля бацькоў у вулічным абутку, што гэта небяспечна, калі староннія ў школе. Але, прабачце, вы мне толькі скажыце: я буду прыносіць бахілы і аддаваць на вахце пашпарт. Я разумею, магчыма, маё дзіця не зусім гатовае да школы, што, можа, гэта няправільна, але няўжо нельга зрабіць выключэнне? Яшчэ хаця б месяц-два дазволіць падымацца з дачкой у клас, калі ёй гэта так неабходна?

У працэсе ўрокаў, са слоў настаўніцы, Саша вядзе сябе выдатна: не плача, падымае руку, адказвае, але вось расстацца раніцай – нашая бяда. Калі ў другой чвэрці будзе тое самае, пайду да завуча, да дырэктара, але буду штосьці рабіць, а не здзекавацца са свайго дзіцяці».